Η Άαρον Φίλιπ, το πρώτο μαύρο, τρανσέξουαλ και με αναπηρία μοντέλο που κατάφερε να υπογράψει συμβόλαιο τώρα κατέκτησε μια ακόμη πρωτιά αφού είναι το πρόσωπο στο εξώφυλλο μεγάλου περιοδικού.
Η Φίλιπ, η οποία γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση, πλέον βρίσκεται στο εξώφυλλο του Paper, το πρώτο από τα συνολικά επτά εξώφυλλα του περιοδικού με θέμα το Pride.
Η ιστορία της έγινε γνωστή όταν η 18χρονη, κατάφερε τον περασμένο Σεπτέμβριο να υπογράψει συμβόλαιο με το πρακτορείο μοντέλων, Elite Model Management. «Η βιομηχανία της μόδας για πάρα πολύ καιρό αναγνώριζε μόνο έναν σωματότυπο και μόνο έναν τύπο εμπορεύσιμης φιγούρας» είχε δηλώσει η Φίλιπ στο CNN. «Αλλά τώρα έχουμε περάσει σε μια εποχή κατά την οποία όλοι οι τύποι σώματος προωθούνται, γίνονται αποδεκτοί και επίσης θεωρούνται επιθυμητοί και μπορούν να προωθηθούν στην αγορά».
Η Φίλιπ αποδίδει μεγάλο μέρος της επιτυχίας της στην έντονη παρουσία της στα social media. Στο Twitter και στο Instagram έχει σήμερα περί τους 120.000 ακολούθους ενώ έγινε ιδιαίτερα γνωστή σε χρήστες μετά από μια ανάρτησή της στην οποία έγραφε: «ειλικρινά, όταν με ανακαλύψει κάποιο πρακτορείο μοντέλων έχετε τελειώσει ΟΛΟΙ».
Φυσικά το ενδιαφέρον για την Φίλιπ τονώνεται και εξαιτίας της διαφορετικότητάς της για τα δεδομένα του χώρου του μόντελινγκ. Αν και η ίδια απορρίπτει τον όρο «ακτιβίστρια» («δεν είμαι ακτιβίστρια, απλά ενδιαφέρομαι»), είναι λαλίστατη σε ό,τι αφορά τις προσδοκίες που έχει από τον κλάδο στον οποίο δραστηριοποιείται.
Όπως έχει σχολιάσει παλαιότερα στο CNN στον χώρο του μόντελινγκ «εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα ορατότητας και προσοχής στα άτομα μα αναπηρίες». Σημειώνεται πως η ίδια είναι μόλις ένα από τα δύο μοντέλα με κινητικά προβλήματα σε όλη τη βιομηχανία της μόδας. Το άλλο είναι η Τζίλιαν Μερκάδο.
«Η ενδυνάμωση της φωνής των ανθρώπων που έχουν μπει στο περιθώριο, δεν θα έπρεπε να είναι δική τους ευθύνη...αλλά είναι ο μόνος τρόπος τελικά για να καταφέρεις αυτό που θέλεις. Οπότε θα το κάνω. Και ελπίζω να τα καταφέρω ώστε άλλα κορίτσια που είναι στην ίδια θέση με εμένα να μην χρειαστεί να το κάνουν. Να μπορούν απλά να ζουν και να κάνουν τη δουλειά τους».