Με κομμένη την ανάσα περιμένουν όλοι στην Ευρώπη, τ’ αποτελέσματα της κάλπης της 26ης Μαΐου. Μιας κι είναι για πρώτη φορά που η απειλή της ακροδεξιάς επέλασης βρίσκεται επί θύραις. Της επέλασης που είναι πολύ πιθανό ν’ αλλάξει δραματικά τους συσχετισμούς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στους εν γένει ευρωπαϊκούς θεσμούς. Έτσι και τόσο ώστε δεν αποκλείεται να τεθούν σε άμεσο κίνδυνο όχι μόνο οι ευρωπαϊκές αξίες και οι αντίστοιχες κατακτήσεις, αλλά η ίδια η ομαλή πορεία, η ίδια η υπόσταση της ΕΕ.
Μήπως όμως αποτελούν σήμερα εξ ίσου σοβαρό κίνδυνο για την ευρωπαϊκή φυσιογνωμία και τα κόμματα της παραδοσιακής, της «συστημικής» Δεξιάς; Τα ήδη «μεταλλαγμένα», τα περισσότερα απ’ αυτά, σε ακροδεξιές πολιτικές εκφράσεις, ελάχιστα απέχουσες από την αυθεντική ακροδεξιά τους γειτονιά; Βλέπετε είναι καιρός τώρα, που πολλά από τα περί ων ο λόγος κόμματα, έχουν αυτοβούλως ενσωματώσει πολλά (τα περισσότερα) στοιχεία της ακροδεξιάς ατζέντας. Με την προσδοκία, με την ψευδαίσθηση μάλλον πως, μ’ αυτό τον τρόπο, θα περιορίσουν την επιρροή των ακροδεξιών ανταγωνιστών τους.
Ας μην λησμονείται πως τα κόμματα της παραδοσιακής δεξιάς στην Αυστρία και στην Ουγγαρία, με μη διακριτές διά γυμνού οφθαλμού διαφορές από την ακροδεξιά, μετέχουν κανονικά στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), αν και το δεύτερο τελεί σε «προσωρινή αποχή». Και το σημαντικότερο (το δυσοίωνα σημαντικότερο…) προτείνεται επισήμως εκ μέρους του ΕΛΚ ο πατενταρισμένος ακροδεξιός Μάνφρεντ Βέμπερ για την Προεδρία της Commission. Αλλά μήπως τα ίδια, ή σχεδόν τα ίδια δεν ισχύουν και προκειμένου για τα ιστορικά συντηρητικά κόμματα της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, και σ’ εμάς εδώ με την ΝΔ των Μητσοτάκη, Σαμαρά, Βορίδη, Γεωργιάδη;
Πρόκειται για τα ευρωπαϊκά συντηρητικά κόμματα τα οποία εισηγούνται σήμερα την θεσμοθέτηση, δηλαδή την διά του νεοφιλελευθερισμού, μονιμοποίηση της περιοριστικής οικονομικής λογικής, την εγκαθίδρυση πάει να πει της λιτότητας για λογαριασμό των λαών της Ευρώπης. Κι από την άλλη, όλο και περισσότερα απ’ αυτά, όλο και περισσότερο, εμπνέονται από την ιδέα της περίκλειστης Ευρώπης, με έντονα τα αντιμεταναστευτικά χαρακτηριστικά. Και, το χειρότερο, εμφανίζουν τελευταία καθαρά εθνικιστικά χαρακτηριστικά, στη βάση της θεωρίας της Ευρώπης των Εθνών. Στη θέση του οράματος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, για λογαριασμό της Ευρώπης των Λαών.
Και, τι τα θέλετε, ο εθνικισμός προκειμένου για τις ευρωπαϊκές χώρες, αποτελεί σήμερα την μείζονα απειλή. Ο εθνικισμός ως «συνώνυμο» πλέον του αντι-ευρωπαϊσμού…