Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ήττα των δυνάμεων του εθνικοσοσιαλισμού, σηματοδοτείται από την έναρξη της ψυχροπολεμικής περιόδου, την τεχνητή διαίρεση της Ευρώπης, με τα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης να αποκόπτονται βίαια από ολοκληρωτικά καθεστώτα από τον φυσικό τους χώρο, γεωγραφικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό.
Σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο, ξεκινά η δημιουργία του ευρωπαϊκού ενοποιητικού σχεδίου. Διαμορφώνοντας την συνεργασία των δημοκρατικών πολιτικών συστημάτων για μια διαρκή ειρήνη, για σταθερότητα, για την διασφάλιση ενός υψηλού επιπέδου ζωής, με ένα δυναμικό κοινωνικό κράτος. Ένα ενοποιητικό σχέδιο εμβάθυνσης στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο, για να μην δημιουργηθούν ξανά στην Ευρώπη φαινόμενα ανόδου του εθνικισμού και του αντισημιτισμού, να μην υπάρξει ξανά πόλεμος.
Το εγχείρημα αυτό, η διαδρομή του οποίου ξεκινά σχεδόν αμέσως με την λήξη του καταστροφικού πολέμου, καθόρισε τα ιστορικά κεκτημένα για τα κράτη-μέλη και τους Πολίτες τους. Κεκτημένα στην εδραίωση της ειρήνης, της δημοκρατικής πολιτικής σταθερότητας, του ρόλου των εθνικών και υπερεθνικών θεσμών, των θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων.
Σήμερα, αυτό το μοναδικό επίτευγμα εθελούσιας συνένωσης των ευρωπαϊκών κρατών, αντιμετωπίζει απανωτούς κλυδωνισμούς, οι δυνάμεις του εθνικισμού, της εθνικής περιχαράκωσης, της μισαλλοδοξίας και της δημαγωγίας, από τα άκρα της Αριστεράς και της Δεξιάς, αποτελούν απειλή για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Η απειλή της ακροδεξιάς και του εθνικισμού, είναι υπαρκτή και διαχέεται σε όλη την Ευρώπη. Ο κίνδυνος για το δημοκρατικό πολίτευμα είναι παρών. Κάτι που απαιτεί έναν πολιτικό και κοινωνικό Δημοκρατικό Συναγερμό, για να διατηρήσουμε όλες τις μεταπολεμικές μας κατακτήσεις: την ειρήνη, την ασφάλεια, την δημοκρατία και την ελευθερία, ένα βιοτικό επίπεδο που ακόμα και στην σημερινή κρίση είναι υψηλό.
Η Κοινοτική Ευρώπη αποτέλεσε και αποτελεί ακόμα και σήμερα, ένα μοναδικά ισχυρό πλαίσιο κοινωνικού κράτους και ευημερίας. Η Ευρώπη ως υπόθεση πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού σχεδίου, μέσα από την εξελικτική πορεία αυτών των επτά 10ετιών, έχει επηρεάσει την ιστορία μας, την έχει καθορίσει. Αυτή η πρόοδος της ενοποίησης της ηπείρου μας, αν και έχει απέναντι της ετερόκλητα σχήματα ευρωσκεπτικιστών, ευρωφοβικών, ιδεοληπτικών εχθρών της, έχει πλέον ισχυρά θεμέλια, παρά το ότι σε κρίσιμες στιγμές της, οι εθνικές αρχές επέδειξαν ασυγχώρητες εμμονές που δεν επέτρεψαν την βαθμιαία ολοκλήρωση.
Όμως και σήμερα, η Ιστορία μας δείχνει την επιβεβλημένη αναγκαιότητα η Ε.Ε. να κινηθεί με σαφήνεια προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης και της ομοσπονδιακής προοπτικής. Η πραγματικότητα απαιτεί και επιβάλλει ένα ποιοτικό άλμα ενίσχυσης των θεμελίων της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής από την μια, αλλά από την άλλη τρόπους και μεθόδους προώθησης και ανάπτυξης της. Μια διαρκή προσπάθεια να ξεπεράσουμε τους στενούς εθνικούς περιορισμούς.
* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης, είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης.
Το άρθρο έχει γραφεί για την 63η επέτειο της υπογραφής της Ιδρυτικής Συνθήκης της Ρώμης, που αποτέλεσε την αρχή της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας.