Αν η διαχείριση του τουρισμού εξελιχθεί σε διαχείριση απειρίας, αφέλειας και αδιαφορίας τότε κανένα μοντέλο δεν μπορεί να τη διαχειριστεί. Και όλα είναι branding management.
Σε αυτή τη διαχείριση δεν είναι μόνο η πολιτεία αλλά και οι εθνικοί εταίροι του τουριστικού ιδιωτικού τομέα & οι brand experts. Και κανένας δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε πρωτοβουλίες που μπορούν να πάρουν εθνικοί τουριστικοί φορείς, Περιφέρειες, Δήμοι, τοπικές ιδιωτικές τουριστικές ενώσεις, Επιμελητήρια κοκ. Οι φράσεις «εμείς τα επισημάναμε» ή «κάτσε να σου πω τι κάνουν λάθος» κρύβει την αδυναμία όλων των φορέων να αναλάβουν πρωτοβουλίες σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.
• Branding είναι να έχεις μια ενιαία φωνή και τα εύλογα προβλήματα που αφορούν «τα του οίκου σου» να μένουν στον οίκο σου. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την πολιτεία αλλά όλους τους φορείς και τους επαγγελματίες. Άρθρο σε ένα από τα σημαντικότερα ΜΜΕ του κόσμου, ο επαγγελματίας διατυπώνει την άποψη «οι επισκέπτες να μην προσδοκούν εκπτώσεις». Ποια είναι η αξία αυτής της διατύπωσης, ποιος μπορεί να το προκαθορίσει;
• Βranding είναι να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις διατυπώσεις διότι μπορεί να εκτεθούμε - ακόμα και αν έχουμε δίκιο. Tα νέα κυκλοφορούν με αστραπιαία ταχύτητα στο εξωτερικό, για να μην αναφέρω το τρόπο με τον οποίο μεταφράζονται.
• Βranding είναι οι αποφάσεις που αφορούν συμμάχους και σημαντικές τουριστικά αγορές, να είναι ορθά διατυπωμένες, ιδίως όταν την επόμενη μέρα δέχεσαι πτήση από χώρα που είναι σε lock down και εμφανίζονται κρούσματα (ούτε λόγος για τα ελληνικά ΜΜΕ που τρέξανε να το βροντοφωνάξουν παγκοσμίως μέσα από τις αγγλικές εκδόσεις).
• Βranding είναι αν προβούμε στην απόφαση κατάταξης ελληνικών προορισμών, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στη διαδικασία & στη διατύπωση. Φράσεις high και medium risk στιγματίζουν τη φήμη ενός προορισμού. Το κυριότερο: μένουν στο διαδίκτυο για πολλά χρόνια διότι κανένας δεν γυρνάει πίσω να τα διορθώσει. Και αυτό είναι σοβαρό διότι επηρεάζει την εικόνα ενός προορισμού που είναι αφημένη στην τύχη και από τον ίδιο τον προορισμό.
• Branding είναι όταν σχεδιάζουμε το εγχειρίδιο μέτρων για τις επιχειρήσεις να δούμε τι είναι εφικτό και τι όχι, τι είναι επιτακτικό και τι προαιρετικό, και κυρίως να πείσουμε τεκμηριωμένα πόσο σημαντική είναι η εφαρμογή τους, όχι μόνο για τα αυτονόητα αλλά και για την εικόνα και τη βιωσιμότητα της επιχείρησης, του προορισμού και συνολικά της χώρας. Τότε προστατεύεις τη χώρα και περιορίζεις τις πιθανότητες ενός συμβάντος και της όποιας δημοσιότητας έπεται. Η επικέντρωση στην πιστοποίηση αυτή τη χρονική περίοδο είναι άκαιρη και μη εφικτή.
Η λίστα είναι ατελείωτη ...
Θα ήτανε σκόπιμο αντί να προβούμε στη σύσταση ομάδας για τη δημιουργία γαστρονομικής ταυτότητας (!) να αντιληφθούμε την ανάγκη για το πως θα αντιμετωπίσουμε στρατηγικά τις δραστικές αλλαγές που συμβαίνουν παγκοσμίως στο τουρισμό. Η δε φράση από όλους για το πότε θα επανέρθουμε στα νούμερα του 2019 δείχνει αφενός τη συνολική μας αδυναμία να αντιληφθούμε το πρόβλημα και αφετέρου αντιφάσκει με το χιλιοδιατυπωμένο “sustainability”. Δεν θέλουμε να γυρίσουμε στο 2019, θέλουμε πρωτίστως να αυξήσουμε τη μέση δαπάνη των επισκεπτών και να αντιμετωπίσουμε την εποχικότητα που συνδέεται άμεσα με αυτό που βιώνει ο κόσμος.
Το branding management έχει την ευθύνη και τη δύναμη για την εξέλιξη ενός τόπου, και κυρίως την αντιμετώπιση διαχρονικών προβλημάτων όπως η έλλειψη συλλογικότητας & συντονισμού, ο τοπικισμός, η ημιμάθεια, ο παραγοντισμός κτλ.. Για αυτό άλλωστε experts και μοντέλα διαχείρισης θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν παταγωδώς στην Ελλάδα. Branding δεν είναι μόνο επικοινωνία, όπως λανθασμένα το ερμηνεύει σήμερα ο ελληνικός τουρισμός.