Πρώτη μέρα του Ιουλίου σήμερα και η εικόνα των διακοπών όλο και περισσότερο αναδύεται μέσα από το χειμερινό γκρίζο της ατμόσφαιρας. Αυτή η απόσταση των εποχών που μας χώριζε, 10 μήνες τώρα, ολοένα και μικραίνει μεταφέροντας τη σκέψη μας στην παραλία του νησιού! Το Ελληνικό καλοκαίρι βρίσκεται λοιπόν προ των πυλών και μας δημιουργεί μια πραγματική ανάγκη για να το ζήσουμε!
Σε αυτόν τον τόπο, ο χειμώνας παρά την κρυμμένη ομορφιά της «μουντάδας» του, είναι καταδικασμένος - στην άτυπη μάχη των εποχών - να έχει τον άχαρο ρόλο αυτού που περιμένει το καλοκαίρι για να του επιβεβαιώσει και συγχρόνως να μην του αφήσει περιθώρια αμφισβήτησης για το ποια εποχή θα βρίσκεται πάντα στην πρώτη θέση!
Καλοκαίρι - Η εποχή που φεύγεις!
Αφήνεις την πόλη, τις υποχρεώσεις της και το αδυσώπητο κυνηγητό του χρόνου για να βρεθείς στο νησί με μια βερμούδα και ένα λευκό t-shirt. Εκεί που ενώ αγναντεύεις το μαγικό χρώμα της θάλασσας έρχονται από πολύ μακριά τα λόγια του μοναδικού Οδυσσέα Ελύτη «Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε…».
Είναι εκεί όπου ο ήχος της βροχής δίνει τη θέση του στο «τραγούδι» των τζιτζικιών που είναι συγχρόνως ερωτικό κάλεσμα αλλά και κύκνειο άσμα. Στον τόπο που το μαυρισμένο σώμα αντικαθιστά το φορτωμένο με βαριά ρούχα «αρρωστιάρικο» χειμωνιάτικο άτονο λευκό.
Είναι ο παραμυθένιος κόσμος όπου η φαντασία κερδίζει κατά κράτος το «πρέπει» της αποδοχής της πραγματικότητας.
Το περιβάλλον εκείνο που ο έρωτας βρίσκεται παντού (love is in the air έλεγε κάποτε ο John Paul Young). Και βέβαια δεν αναφερόμαστε στο sex - αυτό είναι το μόνο εύκολο και τυποποιημένο σήμερα. Ασφαλώς εννοούμε το ερωτικό στοιχείο που βγάζει η ατμόσφαιρα - και η διαφορά τους είναι πολύ μεγάλη!
Είναι το νησί της Καλυψώς. Εκεί που επί 7 ολόκληρα χρόνια βρισκόταν ο Οδυσσέας και που αν δεν «μεσολαβούσε» η Αθηνά η «δύναμη» της Καλυψώς μάλλον θα τον είχε κρατήσει ακόμα εκεί.
Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι, και πρέπει να είναι, απόδραση!
Και η πρώτη στη σειρά που θα αποδράσει είναι η σκέψη (καλοκαιρινό ταξίδεμα). Αυτή είναι που θα «υιοθετήσει» όλα τα προηγούμενα ώστε να δώσει εντολή στο σώμα να ακολουθήσει χωρίς να ενδιαφέρεται τόσο για το που ή για το πόσο.
Στην αντίθετη περίπτωση η λέξη «διακοπές» που ετυμολογικά σημαίνει δια-κόπτω, σταματώ ό,τι έκανα πριν και κάνω κάτι διαφορετικό χάνει την έννοιά της παρασυρόμενη από το γενικότερο ρεύμα της αλλοίωσης της πραγματικότητας μέσα από την τυποποίηση των ενεργειών – κινήσεων.
Ο πολύπλοκος κόσμος της σκέψης μας είναι εκείνος που θα πρέπει να νικήσει την τυπικότητα του συνηθισμένου για να κάνει την υπέρβαση της απόλαυσης του μοναδικού.
Και βέβαια είναι ο ίδιος που θα θυμηθεί ότι σε αυτή τη διαδικασία της απόδρασης η σκέψη θα είναι η πρώτη στην έξοδο αλλά η τελευταία στην επιστροφή!
Καλά ταξιδέματα στο Ελληνικό Καλοκαίρι!
ΥΓ. Αρκετοί θα πουν: «Που ζεις»;
Θα τους απαντήσω: «Στον ίδιο τόπο με εσάς. Αλλά εμένα δεν μου αρέσει όπως είναι και προσπαθώ (Ψάχνοντας τη λύση) να τον ζήσω - στον βαθμό που μπορώ - αλλιώς»...
