Συζητείται ακόμα η συνέντευξη που παραχώρησε ο Ρώσος πρέσβης στην Κύπρο, Στάνισλαβ Οσάτσι, στον Χρύσανθο Τσουρούλλη και στην τηλεόραση του ΣΙΓΜΑ (Sigma T.V Station). Φυσικά, αρνήθηκε να αποδεχτεί τον όρο «ρωσική εισβολή», κάτι απόλυτα αναμενόμενο, και απέρριψε την κατηγορία περί νεκρών αμάχων λέγοντας, μάλλον αλαζονικά: «Εμείς προσπαθούμε να μη σκοτώνουμε».
Δεν θα κρίνουμε αν έπρεπε να ληφθεί η συνέντευξη, αλλά ο πρέσβης, δυστυχώς, έδειξε ασέβεια προς τον κυπριακό Ελληνισμό κι αυτό πρέπει να καταδειχθεί. Ερωτηθείς για τις κυρώσεις και τον οικονομικό αποκλεισμό και εκφραζόμενος πολύ υπεροπτικά, σαν αντιπρόσωπος μιας «αυτοκρατορίας», υπογράμμισε ότι δεν ανησυχεί. (Russian Embassy in Cyprus)
Απευθύνθηκε, όμως, στην Κύπρο: «Πώς θα έχει η Κύπρος Ρώσους τουρίστες; Δεν θα έρθουν. Στην Τουρκία θα πάνε. Το θέλετε; Θα ξοδέψουν τα χρήματά τους εκεί. Καλοκαίρι έρχεται. Εσείς κλείσατε τον εναέριο χώρο της Κύπρου. Πυροβολήσατε τα πόδια σας». Και το είπε αυτό, απευθυνόμενος, όχι στον Πρόεδρο ή στον ΥΠΕΞ, αλλά στον κυπριακό λαό, σε έναν λαό που ενστικτωδώς καταδικάζει κάθε εισβολή σε κυρίαρχο κράτος, όποιος κι αν βρίσκεται στην εξουσία της αμυνόμενης χώρας.
Πρόκειται για συγκαλυμμένη απειλή, με συγκεκριμένη αναφορά –«στην Τουρκία θα πάνε. Το θέλετε;»– που χρειάζεται να απαντηθεί.
Προφανώς, ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας στην Κύπρο, προστατεύει τα συμφέροντα της χώρας του. Μα αυτή η «εύσχημη» δικαιολογία έχει προ πολλού πάει περίπατο, διότι δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται το διεθνές δίκαιο όπως καπνίσει των Ρώσων, των Τούρκων ή των Αγγλοαμερικανών. Δεν μπορεί να γίνονται τα «συμφέροντα» η εύκολη δικαιολογία των απολογητών της σφαγής στην Ουκρανία, για να προστατέψουν τη χυδαιότητα του πρέσβη. Στο κάτω κάτω, δεν νομιμοποιείται ο όποιος πρέσβης να ειρωνεύεται την κυριαρχία μιας δημοκρατίας, προς υπηρεσία, μάλιστα, μιας σφαγής που συντελεί το κράτος του, ο δικτάτορας που αντιπροσωπεύει.
Κι αν δεν γίνεται κατανοητό σε πολλούς... πουτινιστές, οι οποίοι φαντασιώνονται την αναγέννηση μιας «ορθόδοξης» αυτοκρατορίας, η οποία θα λύσει και το Κυπριακό, ας το τοποθετήσουμε με βάση την ιστορία: Αν οι παππούδες μας σκέφτονταν όπως εσάς, δεν θα πολεμούσαν εναντίον του χιτλεροφασισμού, συζητώντας στους καφενέδες (στο φέισμπουκ του 1940, δηλαδή) ποιος ιμπεριαλισμός είναι καλύτερος, αν οι Σύμμαχοι προκάλεσαν τους Ναζί, πόσους ακραίους είχε ο Τσώρτσιλ στην κυβέρνησή του, αν είναι πετυχημένη η «Κοινωνία των Εθνών», τι βίωσαν οι γερμανόφωνοι μετά τον Α’ Παγκόσμιο και άλλα κουραφέξαλα.
Ας μην έλθουν, λοιπόν, οι Ρώσοι τουρίστες, κύριε πρέσβη, αν το δίλημμα είναι «Κύπρος ή Τουρκία». Ας προτιμήσουν τα ήσυχα νερά της αιματοβαμμένης Σμύρνης, για τα μπάνια του Αυγούστου, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Ιωνία, την Πόλη. Εμείς είμαστε με τον ουκρανικό λαό, με το δίκαιο, την ελευθερία, τη δημοκρατία, πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Πάντα με τους αμυνόμενους, ποτέ με τους δικτάτορες.