Ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, σκηνοθέτης της «Έκτης Αίσθησης» (1999), δεν είναι άπειρος στα high-concept θρίλερ. Στην τελευταία του ταινία με τίτλο «Trap» -στους ελληνικούς κινηματογράφους 22 Αυγούστου- εμπνέεται από το θέμα της «Σιωπής των Αμνών», τοποθετώντας την ιστορία του σε ένα απροσδόκητο σκηνικό: τη συναυλία μίας ποπ σταρ, της Lady Raven (την οποία υποδύεται η κόρη του σκηνοθέτη, Saleka).
Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Κούπερ -στον ρόλο ο Τζος Χάρτνετ-, ένας φαινομενικά φυσιολογικός μπαμπάς των αμερικανικών προαστίων, ο οποίος συνοδεύει την κόρη του στο live της αγαπημένης της καλλιτέχνιδας. Όταν κάποια στιγμή φεύγει από τη θέση του για να πάει υποτίθεται στην τουαλέτα, παρατηρεί μία πιο έντονη από το σύνηθες αστυνομική παρουσία και ρωτά έναν εργαζόμενο στον χώρο της συναυλίας εάν γνωρίζει τι συμβαίνει. Παρότι ο άνδρας του λέει πως δεν πρέπει να πει, του εκμυστηρεύεται ότι πρόκειται για μία επιχείρηση - παγίδα, που έχει στηθεί από το FBI προκειμένου να συλληφθεί ένας serial killer, ο επονομαζόμενος «The Butcher», καθώς οι αρχές έχουν πληροφορίες ότι ο δολοφόνος θα είναι εκεί. Αλλά, όπως αποκαλύπτεται στο τρέιλερ, ο «The Butcher» είναι ο Κούπερ, οποίος πρέπει να βρει τρόπο διαφυγής.
Αν και η πλοκή μπορεί να ακούγεται εξωφρενική, βασίζεται εν μέρει σε αληθινό γεγονός. Όπως είπε ο Σιάμαλαν, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο, εμπνεύστηκε το «Trap» από την πραγματική Επιχείρηση Flagship.
«Άκουσα γι’ αυτή την υπόθεση όταν ήμουν παιδί και σκεφτόμουν ότι ήταν εντελώς παράλογο το γεγονός ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συνέβη πραγματικά», δήλωσε στο BBC News.
Τον Δεκέμβριο του 1985, η υπηρεσία United States Marshals σε συνεργασία με το Μητροπολιτικό Αστυνομικό Τμήμα της Ουάσινγκτον, παρέσυραν περισσότερους από 100 καταζητούμενους στο Συνεδριακό Κέντρο της Ουάσινγκτον, με το πρόσχημα ότι είχαν κερδίσει δωρεάν εισιτήρια για έναν αγώνα των Washington Redskins (τώρα Washington Commanders) με τους Cincinnati Bengals, καθώς και την ευκαιρία να κερδίσουν εισιτήρια για το Super Bowl του 1986.
Υποτίθεται ότι το event διοργανώθηκε στο πλαίσιο μιας ειδικής εκδήλωσης για τον εορτασμό των εγκαινίων ενός νέου αθλητικού τηλεοπτικού δικτύου στην Ουάσινγκτον με την ονομασία Flagship International Sports Television Inc. (που έχει το ίδιο ακρωνύμιο με την U.S. Marshals Service’s Fugitive Investigative Strike Team). Για να παραλάβουν τα εισιτήριά τους, οι «νικητές» έπρεπε να παραστούν σε ένα brunch λίγες ώρες πριν από τον αγώνα.
Κατά την άφιξή τους, οι καταζητούμενοι χωρίστηκαν σε μικρές ομάδες και οδηγήθηκαν σε «party rooms» με σνακ και πανό που έγραφαν «Let’s party!». Οι αστυνόμοι υποδύονταν το προσωπικό της εκδήλωσης, με τις γυναίκες αστυνομικούς ντυμένες μαζορέτες να αγκαλιάζουν τους καλεσμένους προκειμένου να ελέγξουν εάν φέρουν όπλα. Στους άνδρες δόθηκαν μπαλόνια -τα χρώματα δεν επιλέχθηκαν τυχαία, στους πιο επικίνδυνους έδωσαν κόκκινα.
Ο Louie McKinney, επικεφαλής επιχειρήσεων των U.S. Marshals, προσποιούμενος τον οικοδεσπότη της εκδήλωσης, εκφώνησε μια ομιλία λίγο προτού οι «νικητές» παραλάβουν τα εισιτήρια. Μόλις είπε ότι έχει μια «μεγάλη έκπληξη», οι αστυνομικοί εισέβαλλαν στα «party rooms» και άρχισαν να συλλαμβάνουν τους καταζητούμενος. Η Επιχείρηση Flagship αποδείχτηκε μια από τις πιο επιτυχημένες μαζικές συλλήψεις φυγάδων στην αμερικανική ιστορία.
Αντί για ένα δημοφιλές παιχνίδι του αμερικανικού ποδοσφαίρου (την εποχή της Επιχείρησης Flagship, τα εισιτήρια των Redskins ήταν ιδιαίτερα περιζήτητα), ο Σιάμαλαν επέλεξε να στήσει την «Παγίδα» σε μια συναυλία με το βεληνεκές μίας σταρ όπως η Taylor Swift. Όπως δήλωσε ο σκηνοθέτης στο Empire «σκηνοθέτησα μια ολόκληρη συναυλία».
Μάλιστα, ο πρώην ομοσπονδιακός πράκτορας Tobias Roche, ο οποίος συμμετείχε στην Επιχείρηση Flagship, έλεγε στο βρετανικό GQ με πόση ακρίβεια σχεδίασε ο Σιάμαλαν το σκηνικό σε όλες τις λεπτομέρειες.
Με πληροφορίες από Hollywood Reporter