Τα σύμβολα είναι παροδικά και περιοδικά ακόμα και αν μένουν ακλόνητα για ένα αιώνα και θεοποιούνται.
Ο μεγαλοϊδεατισμός του κύριου Ερντογάν φαίνεται πως καλά κρατεί και έχει βάλει νέο στόχο. Είναι η πρώτη φορά - από όσο εγώ προσωπικά ενθυμούμαι - πως ένα τόσο μεγάλο εμβληματικό έργο σαν το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης (Instabul), το οποίο παρουσιάζεται πως θα είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο, θα βαπτιστεί με το όνομα της πόλης και όχι του μόνιμου μέχρι σήμερα πατέρα και ειδώλου του Τουρκικού έθνους, καθ όλη σχεδόν την διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, του Κεμάλ Ατατούρκ.
Κάποιος θα περίμενε ότι το σημερινό αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, που ονομάσθηκε άλλωστε με το όνομα του Κεμάλ και το οποίο θα κλείσει το βράδυ της 31 Δεκεμβρίου όταν όλες οι λειτουργίες θα μεταφερθούν στο νέο καμάρι της γείτονος, θα συνέχιζε να φέρει την ίδια ονομασία του Εθνάρχη του Τουρκικού Έθνους. Όμως ο σημερινός πρόεδρος της χώρας σηματοδοτεί μια τεράστια αλλαγή Εθνικής πλεύσης κατόπιν δικής του φυσικά έμπνευσης, απόφασης και εκτέλεσης.
Δεν υπήρχε αλλά και δεν υπάρχει μέχρι σήμερα δημόσιο αλλά και ιδιωτικό πόστο σε όλη την επικράτεια της Τουρκίας που να μην είχε αναρτημένη σε περίοπτη θέση, εδώ και έναν σχεδόν αιώνα, την φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ. Ταυτόχρονα για δεκαετίες ήταν σπάνιο έως τελείως άγνωστο να ξεκινήσει δημόσια ομιλία ή αναφορά χωρίς να μην γίνεται μνεία στην αρχή του λόγου οποιουδήποτε Τούρκου ομιλητή, στον πατέρα όλων των Τούρκων. Ο Ερντογάν έκανε μια τυπική αναφορά λέγοντας: «Με την ευκαιρία της 95ης επετείου της ειρηνευτικής συνθήκης της Λωζάννης, εορτάζω με σεβασμό στους πολιτικούς μας, πρώτα απ ’όλα, τον ιδρυτή της Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και σε όλους όσους κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για να μας φέρουν εκεί που βρισκόμαστε σήμερα». Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη παρόμοια εμβληματική προσωπικότητα κάποιου εθνάρχη σε όλα τα σημεία του πλανήτη που να υμνήθηκε αδιάκοπα και να έμεινε ακλόνητη συνεχώς για 100 χρόνια. Παράλειψη μάλιστα αναφοράς στο όνομα του πάντα εκλαμβάνονταν ως ύβρις και προδιέγραφε σύντομη καριέρα για οποιονδήποτε ομιλούντα. Ούτε ο βασιλιάς της Ταϊλάνδης, με τόσες δεκαετίες βασιλείας του, αλλά ούτε και ο αρχικά επαναστάτης και στο τέλος δικτάτορας Φιντέλ Κάστρο, δεν μπόρεσαν να απειλήσουν το ρεκόρ βιωσιμότητας’ αυτού του εθνικού ανθρώπου σύμβολου των Τούρκων.
Ο Ερντογάν δεν είναι τυχαίο πως παίρνει σήμερα την απόφαση να βαπτίσει το Νο1 νέο αεροδρόμιο όχι μόνο της χώρας του αλλά και όλου του πλανήτη, αφού αισιοδοξεί να αποτελέσει τον μεγαλύτερο ενδιάμεσο κόμβο επιβατών και εμπορευμάτων μεταξύ Ανατολής και Δύσης, με το όνομα της πόλης και όχι με το όνομα του ειδώλου Ατατούρκ, δείχνοντας πως και τα εθνικά είδωλα κάποτε έχουν ημερομηνία λήξης, ειδικά όταν θεωρεί και συμπεριφέρεται ο ίδιος σαν ανατέλλον φωτισμένο άστρο.
Για αυτό το λόγο έπρεπε πρώτα να σβήσουν όλες οι μεγάλες εστίες φωτός στον ορίζοντα πρώτα. Το όνομα του αεροδρομίου ήταν μια καλή ευκαιρία. Διαλέγει αλλά και τον βολεύει πρώτα να φύγει άπω την μέση το παλαιωμένο και φθαρμένο στον χρόνο όνομα Κεμάλ ώστε να φαίνεται περισσότερο ο ίδιος.
Η φωτεινή τεράστια ακλόνητη επιγραφή Κεμάλ Ατατούρκ θα αρχίσει να τρεμοσβήνει στον πολιτικό ορίζοντα από την μεγαλομανία ενός ηγέτη που θεωρεί τον εαυτό του ως αυτόν που θα αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ακόμα και τα εγκαίνια ενός αεροδρομίου δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερη ευκαιρία από το να μαζέψει γύρω του αρχηγούς κρατών, οι οποίοι συμπεριφέρονται σαν δορυφόροι μιας ανατέλλουσας κρυφής θεοκρατικής ατζέντας.