Δύο εικοσιτετράωρα μετά την απόπειρα κατά του πρώην προέδρου Τραμπ κάποια στιγμιότυπα φαίνεται να αποσαφηνίζονται ενώ άλλα εξακολουθούν να κινούνται στο χώρο της αμφιβολίας και της σκιάς.
Το πρώτο και κύριο ερώτημα σχετίζεται με την ταυτότητα των πίσω από την δολοφονική ενέργεια κρυμμένων ατόμων και συμφερόντων. Αν θελήσουμε να απαντήσουμε πρέπει να ανακαλύψουμε τον ωφελούμενο-ους. Θα μπορούσαν να είναι οι Δημοκρατικοί; Κάτι τέτοιο εκπλήσσει το δίχως άλλο. Οτιδήποτε θα έβλαπτε τη φυσική ακεραιότητα του πρώην προέδρου και εκ νέου κινουμένου προς το Λευκό Οίκο θα στρεφόταν κατά του κόμματος του Τζο Μπάιντεν και υπέρ του (όποιου) Ρεπουμπλικάνου συνυποψήφιού του.
Αποκλείοντας τους Δημοκρατικούς οδηγούμαστε σε σκέψεις που κατευθύνουν στα λεγόμενα «κέντρα εξουσίας» -θολός όρος- που κινούν, ή θεωρείται πως κινούν, σε ικανό βαθμό το παγκόσμιο παρασκήνιο ή έστω το δυτικό. Πρόκειται για εκτός Αμερικής κέντρα; Για εγχώρια; Αν ισχύει αυτή η προσέγγιση, τότε, πιθανότατα πρόκειται για τα δεύτερα καθώς οι ΗΠΑ και οι εντός των εδαφών τους δραστηριοποιούμενοι παραμένουν μήτρα εξελίξεων στον πρώτο κόσμο, εξελίξεων είτε αντιληπτών είτε όχι. Από τι θα μπορούσαν να ενοχληθούν αυτές οι άδηλες πηγές πολιτικού και άλλου έργου; Μα από τη ρητορική Τραμπ ούτως ειπείν, τη στάση του στο Ουκρανικό, τη στάση του ως προς το modus operandi του ΝΑΤΟ, την πράσινη μετάβαση, τη λαθρομετανάστευση, τον άκρατο δικαιωματισμό και τη woke ατζέντα, την αντιμετώπιση της Κίνας, την πρόθεση αλλαγής του οικονομικού μοντέλου από -σε ικανό βαθμό- άυλο σε πραγματιστικό και χειροπιαστά παραγωγικό.
Ποια θα μπορούσαν να είναι αυτά τα κέντρα; Τόσο ο πρωτεργάτης του αμερικανικού μεταπολεμικού σχεδιασμού της ανάσχεσης Τζορτζ Κέναν όσο και ο πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ έκαναν αποκαλύψεις περί ενός στρατιωτικού / οπλικού και βιομηχανικού συμπλέγματος που αποθεώνοντας την ισχύ και το κεφάλαιο διαπλέκεται με το πολιτικό κατεστημένο. Ωστόσο στις μέρες μας συνέργεια με το τελευταίο θρυλείται πως έχουν και συνιστώσες που επιθυμούν να μετασχηματίσουν το δυτικό κοινωνιολογικό / κοινωνικό μοντέλο όσον αφορά σε θέματα έθνους, θρησκείας, παράδοσης, οικογένειας, δικαιωμάτων / ελευθεριών, φύλου, ταυτότητας κ. λ. Για κάποιον ακατανόητο λόγο αυτές οι συνιστώσες παρουσιάζονται πανίσχυρες τη στιγμή που υπερπροβάλλονται από τα δυτικά media και τα επιτελεία των δυτικών «καθώς πρέπει» κομμάτων -ο Τραμπ στέκεται έναντι όλων αυτών των αποδομητικών τάσεων.
Σχετικά με τον δράστη δεν έχουμε πολλά να σημειώσουμε. Αυτός είτε απετέλεσε άμεσο ενεργούμενο / πιόνι, είτε έδρασε ως «μοναχικός λύκος». Το πρώτο ελάχιστα πιθανολογείται εκ μέρους μας καθώς επρόκειτο για πολύ νεαρό άτομο άρα ουσιαστικά ανεκπαίδευτο -παρά τη σκοπευτική δεινότητά του- για διεκπεραίωση τέτοιου είδους ενεργειών. Θεωρούμε πως έδρασε αυτοβούλως χωρίς τούτο να απαλλάσσει όλους αυτούς που επί οκταετία έβαλαν κατά Τραμπ με απίθανους χαρακτηρισμούς, βλέπε «δικτάτορας», «μισάνθρωπος και μισογύνης», «εχθρός της δημοκρατίας» ακόμα ακόμα «νέος Χίτλερ». Οι εν λόγω χαρακτηρισμοί τι άλλο από έναν επικίνδυνο λεκτικό φονταμενταλισμό, μια έμμεση παρότρυνση σε πράξεις βίας δομούν;[1] Επιπλέον το μένος κατά του ζάμπλουτου υποψηφίου από τους συστημικούς διαύλους ενημέρωσης εντός και εκτός ΗΠΑ δεν αποκρύφτηκε ουδόλως τις πρώτες, τουλάχιστον, στιγμές μετά το συμβάν. Γραφόμενα περί «αόριστων κρότων που ακούστηκαν», περί «ξαφνικής διακοπής της ομιλίας», περί «απροσδόκητης αναστάτωσης», περί «προπαγανδιστικού σκηνικού» κ. λ. μόνον ως αστειότητες, το λιγότερο, δύναται να εκληφθούν.
Αναφορικά με την παρουσία της υπηρεσίας που επιφορτίζεται την ασφάλεια νυν και πρώην Αμερικανών προέδρων (πρόκειται για την United States Secret Service -USSS) …τι άλλο εκτός από πλήρη απογοήτευση; Πέραν τακτικών / επιχειρησιακών πρωτοκόλλων δεν νοείται κίνηση μη εντεταλμένου, ουσιαστικά ελεύθερου σκοπευτή, ατόμου που μπορεί να βλάψει από οποιαδήποτε απόσταση το προστατευόμενο πρόσωπο. Δικαιολογίες που ρίπτουν ευθύνες σε άλλα (αστυνομικά) σώματα δεν γίνονται αποδεκτές. Το όλο πλέγμα αποδείχτηκε διάτρητο όσο και αν η αμυντική λειτουργία των υπηρεσιών Πληροφόρησης καθόλου δεν συνθέτει ένα εύκολο εγχείρημα έναντι τόσο της υπηρεσιακής ρουτίνας όσο και αντιπάλων που πλεονεκτούν εργαλειοποιώντας τον παράγοντα “αιφνιδιασμός”. Περαιτέρω και σε κάθε περίπτωση η αντίδραση των πρακτόρων δημιουργεί απορίες. Είχαν εντοπίσει τον wannabe εκτελεστή πριν αυτός προχωρήσει στη βολή; Αν ναι γιατί δεν αντέδρασαν σε προηγούμενο χρόνο προσπαθώντας σε πρώτο στάδιο να τον συλλάβουν; Αν όχι πώς τον «κλείδωσαν» άμεσα; Υπήρξε ενημέρωση / μαρτυρία από τους παρευρισκομένους; Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε κάποιο drone επιτήρησης; Κατά πόσο προκαλεί αλγεινή εντύπωση μια εικόνα αλαφιασμένων ασφαλιτών που προσπαθούν άλλος-η να συγκρατήσουν το πιστόλι στη ζώνη τους ή τα γυαλιά στο πρόσωπό τους τη στιγμή που επείγει η απομάκρυνση του πρώην προέδρου; Αυτά και άλλα οδηγούν άκοπα πολλούς σε ύφανση θεωριών συνωμοσίας κάτι που προσωπικά δεν θέλουμε να πιστέψουμε.
Κλείνουμε με τα μηνύματα που ενσταλάσσονται και υιοθετούνται με αφορμή το φαινόμενο Τραμπ στο εκλογικό σώμα. Εικάζουμε λοιπόν πως η διαχωριστική τομή «δεξιά - αριστερά» έχει εξατμιστεί. Αυτό που μένει είναι από τη μια μεριά η κοινωνική παραδοσιοκρατία (social traditionalism) και από την άλλη ο κοινωνικός εξελικτισμός (social evolutionalism). Ο Τραμπ μεταξύ άλλων -και αυτό ενδιαφέρει ιδιαιτέρως τον ψηφοφόρο- παραμένει θιασώτης και υπερασπιστής της πρώτης, αντίδικος και πολέμιος του δεύτερου. Οι Αμερικανοί εκλογείς μένουν να αποφασίσουν. Θα εκλάβουν την παραδοσιοκρατία ως οπισθοχώρηση ή μήπως τον εξελικτισμό ως μηδενισμό με ό,τι αυτό σημάνει για την πολιτική και κοινωνική διεθνή πορεία της τρέχουσας δεκαετίας και ίσως όχι μόνον; Ο Νοέμβρης -και ο Τραμπ φρονούμε εκτός απροόπτου- είναι κοντά.
***
Ελευθέριος Αντουνίδης, Δρα Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ασφαλείας και Πληροφοριών Παντείου Πανεπιστημίου.
Το ανωτέρω άρθρο γνώμης συνέλεξε την 15η Ιουλίου 2024 στοιχεία και από τους κάτωθι συνδέσμους:
https://www.youtube.com/watch?v=w6IWEbBCYzQ («Κίνητρο το μίσος; …»)
https://www.kathimerini.gr/world/563126212/pos-egine-i-apopeira-dolofonias-kata-tramp-chartis-kai-eikones/ («Πώς έγινε η απόπειρα δολοφονίας κατά Τραμπ…»)
https://www.youtube.com/watch?v=zRxyUZ-kzXc («Άμεση ανάλυση: Ποιοι και γιατί ήθελαν νεκρό τον Τραμπ;»)
https://www.youtube.com/watch?v=iRZLY-3CeVs («Ποιος κρύβεται πίσω από τη δολοφονική απόπειρα κατά Τραμπ;»)
https://slpress.gr/politiki/idou-oi-ithikoi-aftourgoi-tis-apopeiras-dolofonias-tou-trab/ («Ιδού οι ‘ηθικοί αυτουργοί’ της απόπειρας δολοφονίας του Τραμπ»)
https://www.youtube.com/watch?v=z2bpvb1_WaI («Ανατροπή στις αμερικανικές εκλογές μετά την απόπειρα δολοφονίας»)
[1] Βλέπε επίσης περίπτωση Ρόμπερτ Φίτσο, Σλοβακία, μόλις δύο μήνες πριν.