Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές για τις περιοχές που θα υποκαταστήσουν αυτές που φιλοξένησαν μάχες εκτόνωσης της έντασης του Ψυχρού Πολέμου. Η Αφρική είναι μια σταθερά εμπόλεμη ήπειρος η οποία λόγω της οργάνωσης της κοινωνίας σε συνδυασμό με το αποικιοκρατικό της παρελθόν και την ″κατάρα″ του ορυκτού της πλούτου συνιστά μια τεράστια ″Μέση Ανατολή″.
Οι περισσότεροι ηγέτες των χωρών της Αφρικής, ηγούνται αποτυχημένων κρατών και στα αποτυχημένα κράτη, η απολυταρχία είναι εκείνη που παραμένει σταθερή, συνεχίζοντας τον φαύλο κύκλο.
Οι δύο υπερδυνάμεις του Ψυχρού Πολέμου, ανήκαν ουσιαστικά στο Βόρειο Ημισφαίριο. Σήμερα, οι πολλοί πόλοι, βρίσκονται και στο Νότιο Ημισφαίριο. Η καρδιά των συγκρούσεων είναι ο Ινδοειρηνικός και επομένως, ανατολικά και δυτικά του Ινδοειρηνικού, βρίσκονται τα διακυβεύματα.
Η Κίνα επωφελήθηκε από το ότι είναι μια νέα δύναμη για την Αφρική, μια μη αποικιοκρατική δύναμη η οποία λόγω του ίδιου της του πολιτεύματος και της άποψης που έχει για την κοινωνικο-πολιτική οργάνωση, όχι μόνο δεν την αφορούν οι αυταρχικοί ηγέτες, αλλά τους στηρίζει γιατί πολύ απλά, οι οικονομικές συνδιαλλαγές είναι πολύ πιο εύκολες αν δεν έχουν πολιτικό κόστος.
Η Ινδία είναι ακόμη μια δύναμη η οποία είναι ανταγωνιστική της Κίνας και η ασφάλεια του Ειρηνικού Ωκεανού την αναγκάζει να έχει στραμμένο το ενδιαφέρον της στην Ανατολική Αφρική και στην Αραβική Χερσόνησο, προκειμένου να αποκτά βάθος και να αποφύγει την περικύκλωση Κίνας-Πακιστάν.
Η Ρωσία έρχεται πάντα ως ο πιο αδύναμος πόλος από τα λεγόμενα BRICS και η διείσδυσή της στην Αφρική, παρόλο που μοιάζει με την κινεζική (να υποστηρίζει αυταρχικά πολιτεύματα) δεν μπορεί να είναι μακροπρόθεσμη και βιώσιμη, λόγω έλλειψης ρευστού.
Η Wagner όσο ήταν ο Κέρβερος του Κρεμλίνου, αποτελούσε το μακρύ χέρι της Μόσχας, όχι μόνο στο Σουδάν, αλλά και αλλού (πχ Λιβύη). Έτσι, οι συνδιαλλαγές σε είδος (χρυσό έναντι όπλων) συνιστούν την επιρροή της Ρωσίας. Η λεπτομέρεια στην οποία οφείλουμε να δώσουμε σημασία είναι ότι η Wagner λειτουργεί ανταγωνιστικά ως προς το Κρεμλίνο.
Η διαμεσολάβηση στο Σουδάν (για εκεχειρία μιας μέρας) έγινε από τις ΗΠΑ. Το Σουδάν, μέσα από το χρυσό και τις παροχές όπλων, αποτελεί μια «μαύρη» υποστήριξη του πολέμου της Ουκρανίας. Η Ρωσία έχει αρχίσει και αποκτά όλο και μεγαλύτερα χρηματοδοτικά προβλήματα στον πόλεμο και όταν κλείνουν τέτοιες πόρτες, ασφυκτιά.
Οι μισθοφόροι σαν τον Χεμέτι, ή τον Μπιν Λάντεν, είναι απλά μισθοφόροι. Αλλάζουν ″πάτρωνες″ από τη μία μέρα στην άλλη. Μένει να δούμε το ρόλο που παίζει η Wagner και σε άλλα μέρη της Αφρικής.
Η Αφρική θα γίνει δυστυχώς το πεδίο σύγκρουσης των μεγάλων δυνάμεων και αυτό σαφώς θα επηρεάσει την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.
Η Ευρώπη, είναι σε πολύ κακή κατάσταση και η επιρροή Κίνας, ΗΠΑ. Ρωσίας, είναι δυσανάλογη. Η μόνη χώρα που θα μπορούσε να έχει επιρροή είναι η Γαλλία η οποία όμως δεν έχει τους πόρους χωρών όπως είναι η Ινδία, η Κίνα, οι ΗΠΑ.
Κάτι πολύ σημαντικό αφορά και τη ναυτική βάση που επιθυμεί η Ρωσία στο Port Sudan. Στο Τζιμπουτί, η Κίνα έχει τη μοναδική της βάση εκτός επικράτειας και η Ερυθραία είναι η μια από τις πέντε χώρες που στηρίζουν και επίσημα την εκστρατεία του Πούτιν. Η Ερυθρά Θάλασσα είναι το ″τέλος″ της διαδρομής από τη Νότια Σινική Θάλασσα και τα Στενά της Μαλάκκα.
Οι χώρες της Αραβικής Χερσονήσου απέκτησαν έναν μεγάλο πονοκέφαλο, όπως και όλες οι ″ουδέτερες χώρες″ μεταξύ των οποίων και η Αίγυπτος.
Η Αίγυπτος έχει ειδικά συμφέροντα τόσο στην Αιθιοπία (περιφερειακή δύναμη στο Κέρας της Αφρικής) όσο και στο Σουδάν. Ουδέτεροι είναι όλοι, μέχρι ο πόλεμος να τους χτυπήσει την πόρτα.
Για τη Ρωσία, απώλεια επιρροής στο Σουδάν, σημαίνει και απώλεια επιρροής στην Αίγυπτο η οποία είχε κάθε λόγο να έχει ειδική σχέση με τη Ρωσία, όσο η Μόσχα ήταν νότια και δυτικά (Λιβύη) των συνόρων της.
Η Αφρική είναι πολύ σημαντική ήπειρος γιατί ακριβώς, συνιστά τη μια ακτή του Ινδοειρηνικού και την μια ακτή του Ατλαντικού, είναι η πόρτα που χωρίζει τον Ινδοειρηνικό με τη Νότια Αμερική , περιοχές που η Κίνα τις θεωρεί στρατηγικής σημασίας για να μπορεί να ελέγχει τις θαλάσσιες εμπορικές οδούς.
Όλα δείχνουν ότι η Μεγάλη Μάχη πλησιάζει και αυτό που πρέπει να μας απασχολεί ως Ε.Ε και Ελλάδα, είναι ότι είμαστε παντελώς απροετοίμαστοι για όσα έρχονται και τα οποία, πιθανόν, να μην τα έχει ξαναζήσει η ανθρωπότητα με τέτοια ένταση. Η Κίνα θα αντιδράσει στην Ταϊβάν από τη στιγμή που δεν έχει δεδομένες τις ″δυτικές ακτές″ του Ινδοειρηνικού.