Ελάχιστοι έχουν συνδέσει την Ιαπωνία με τη λογοτεχνική της παράδοση. Η υψηλή τεχνολογία και οι φρενήρεις ρυθμοί ζωής των αστικών κέντρων, στοιχεία με τα οποία το ευρύ κοινό την έχει ταυτίσει, έχουν επισκιάσει την πλούσια βιβλιοπαραγωγή της που κατά καιρούς μας έχει χαρίσει αριστουργήματα. Μια χώρα τόσων αξιόλογων λογοτεχνών δεν θα μπορούσε να μην έχει και το ανάλογο αναγνωστικό κοινό. Αρκεί μια βόλτα στο μετρό του Τόκιο για να διαπιστώσει κανείς τη σχέση των Ιαπώνων με το βιβλίο, εκεί οπού ακόμα και τις ώρες αιχμής οι περισσότεροι κρατούν με το ένα χέρι τη χειρολαβή και το άλλο κάποιο ανάγνωσμα τσέπης. Από την πλούσια γκάμα μυθιστορημάτων που έχει να αναδείξει, ακολουθεί μια επιλογή και παρουσίαση πέντε εξ αυτών για όσους επιθυμούν μάθουν περισσότερα.
Junichiro Tanizaki - “Το κλειδί”. Ίσως μαζί με τον Kobe Abe, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της κλασικής ιαπωνικής λογοτεχνίας. Βασικοί άξονες των έργων του η σύγκρουση των δυο φύλων, ο καταπιεσμένος ερωτισμός και η αποξένωση υπό το πρίσμα μιας συντηρητικής ανδροκρατούμενης κοινωνίας που συνοψίζονται με μαεστρία στο πιο αντιπροσωπευτικό βιβλίο του «Το Κλειδί». Εκεί, πίσω από τη φαινομενικά ήσυχη ζωή ενός ζευγαριού, παρακολουθούμε τις μύχιες σκέψεις τους, όπως καταγράφονται στα ημερολόγια τους, καθώς κλιμακούμενες τους οδηγούν στην τελική τραγωδία.
Ryu Marakami - “In the Miso soup”. Όχι τόσο γνωστός στον έξω κόσμο όσο ο συνεπώνυμος του Haruki, αλλά εξίσου, ίσως και περισσότερο, διάσημος στη γενέτειρα του. Στο «69» επιχειρεί να καταγράψει την ηδονιστική ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής δυτικοποιημένης Ιαπωνίας, ενώ με το Miso soup πάει ένα βήμα παραπέρα εξετάζοντας τις άγνωστες στο ευρύ κοινό παθογένειες των αστικών κέντρων της, όπως το φαινόμενο της εκπόρνευσης -από επιλογή- ευκατάστατων μαθητριών, το αλόγιστο κυνήγι του πλούτου και την εμμονή στις ακριβές φίρμες. Όλα αυτά μέσα από τα μάτια ενός -καθόλου συμπτωματικά- Αμερικάνου σίριαλ κίλερ που φτάνει στο Τόκιο σαν άγγελος εκδικητής για να θέσει τους κατοίκους του αντιμέτωπους με την κενότητα των ζωών τους, ωθώντας τον αναγνώστη στο να διερωτηθεί αν πραγματικά τις αξίζουν. Κοφτερό χιούμορ αλλά και απαράμιλλη σκληρότητα.
Natsuo Kirino - “Out “. Εύπεπτη αστυνομική λογοτεχνία στο στυλ του Ian Rankin, αλλά με εύστοχο κοινωνικό σχολιασμό. Στη χώρα της θεωρείται σταρ έχοντας ωστόσο αποσπάσει βραβεία και στο εξωτερικό. Στο «Out» μια εργάτρια σε βιομηχανία δολοφονεί τον βάναυσο άντρα της και τρεις γυναίκες συνάδελφοι την βοηθούν να τον τεμαχίσει και να εξαφανίσει το πτώμα του. Αποκαλυπτικό σχόλιο πάνω στις πατριαρχικές δομές της σύγχρονής ιαπωνικής κοινωνίας και την ενδοοικογενειακή βία. Συνδυάζει την αστυνομική πλοκή με τη διαμαρτυρία, ενώ επίσης καταπιάνεται με την ψυχολογία του συνόλου-οι τέσσερις γυναίκες καλούνται να ενεργήσουν μαζί στη συγκάλυψη του εγκλήματος- κάτι που χαρακτηρίζει όλες τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα αυτή.
Koji Suzuki- “The ring”. Δυο μαθήτριες παρακολουθούν μια βιντεοκασέτα με ένα περίεργο οπτικοακουστικό μήνυμα και μετά από μια εβδομάδα βρίσκονται νεκρές, από κει και πέρα όποιος βλέπει την κασέτα ακολουθεί την τύχη τους χτυπημένος από την κατάρα της Sadako. Ο Suzuki φτιάχνει μια ιστορία τρόμου συνδυάζοντας τους θρύλους και τις παραδόσεις της χώρας του με τη σύγχρονη τεχνολογία. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και έγινε ριμέικ από το Hollywood.
Seicho Matsumoto -” Τόκιο Εξπρές”. Αστυνομικό νουάρ μυθιστόρημα από τον μετρ του είδους που αισίως συμπληρώνει μισό αιώνα ζωής (γραμμένο το 1958). Ένα «παιχνίδι» με τα δρομολόγια των τρένων και τη διαχείριση του χρόνου για τον επιθεωρητή Μιχάρα, που καλείται να εξιχνιάσει τη δολοφονία δύο εραστών εν μέσω ενός πολιτικού σκανδάλου. Καλοστημένα άλλοθι, αλυσιδωτοί γρίφοι, ποιητικές παρεμβολές κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση μέχρι το ανατρεπτικό φινάλε και την τελική συναρμολόγηση του παζλ.