... και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα... Ποια πόρτα, που οι θύρες της Κολάσεως, είναι διάπλατα ανοιχτές, όπως τουλάχιστον μας αφήνουν να καταλάβουμε, οι αξιωματούχοι Ιρανοί, μετά τον θάνατο ηγετικών στελεχών της Χαμάς και της Χεζμπολάχ;
Αρχικά να πούμε, ότι ο εκπρόσωπος τύπου του IDF, Ντανιέλ Χαγκάρι αρνήθηκε προχθές κατά την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου στους Ισραηλινούς δημοσιογράφους τη συμμετοχή τού Ισραήλ στο θάνατο του Χανίγια. Και τη συγκεκριμένη τοποθέτηση πρέπει να τη λάβουμε υπόψη κάτω από το πλαίσιο, ότι το Ισραήλ δεν θα έπραττε μία τέτοια ενέργεια εντός κυρίαρχου Κράτους, καθώς θα αποδείκνυε ότι παραβιάζει μία σειρά άρθρων του Διεθνούς Δικαίου, μια και πέρα από την ιδιότητα του τρομοκράτη που είχε ο επικεφαλής της Χαμάς, δεν έπαυε στο Ιράν να φέρει την ιδιότητα του πολιτικού πρόσφυγα που του χορηγήθηκε άσυλο.
Τώρα, ποιος θα κλείσει την πόρτα και κατά πόσο άνοιξαν οι θύρες της Κολάσεως. Αναμφισβήτητα, το Ιράν και οι τρομοκρατικές οργανώσεις του μέσα σε λίγα 24ωρα έπαθαν κυριολεκτικά πανωλεθρία. Οι θάνατοι τριών προβεβλημένων στελεχών, ο ένας εκ των οποίων μέσα στο Ιράν, αποδεικνύει για άλλη μία φορά, ότι ο ”βασιλιάς είναι γυμνός” στα θέματα ασφάλειας και άμυνας, μία συνθήκη που έγινε εμφανέστατη τον Απρίλιο, όταν ισραηλινά drones ανενόχλητα από τα ιρανικά συστήματα αεράμυνας χτύπησαν το Ισπαχάν. Ήταν εύλογο, οι Ιρανοί με πομπώδη τρόπο να υποσχεθούν εκδίκηση, γιατί είναι η δεύτερη ήττα για το Ιράν σε διάστημα λίγων μόλις μηνών. Και όπως αναφέρουν οι επικοινωνιολόγοι, ο σύγχρονος πόλεμος κερδίζεται πρώτα και κύρια στο επικοινωνιακό πεδίο. Το Ιράν, κυρίως για εσωτερική προπαγάνδα, δεν πρέπει να φαίνεται αδύναμο/ηττημένο.
... και φυσικά, αυτό που πρέπει να πούμε, αυτό που είναι γνωστό, ότι σε έναν πόλεμο, είσαι μόνος σου, ιδίως όταν τον χάνεις. Τι εννοώ με αυτό.
Την Πέμπτη, 1η Αυγούστου έπειτα από τρεις δεκαετίες από τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου έγινε η μεγαλύτερη ανταλλαγή ομήρων ανάμεσα σε Δύση και Ρωσία. Και παρόλο που μία τέτοια διαδικασία είναι το αποτέλεσμα μίας αναμφισβήτητα χρονοβόρας, διπλωματικής διαδικασίας, ωστόσο η στιγμή που ανακοινώθηκε και πραγματοποιήθηκε η συγκεκριμένη ενέργεια δίνει επίσης πολλά επικοινωνιακά μηνύματα, κυρίως ως προς τον τρόπο που πλέον το Κρεμλίνο αντιλαμβάνεται το όλο σκηνικό που εξελίσσεται ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν. Δεν είναι αδόκιμο να γραφτεί, ότι το ρωσικό Κράτος με τον πλέον εμφατικό τρόπο ”την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια”, λαμβάνοντας σαφείς αποστάσεις από το όργιο απειλών του Ιράν προς Ισραήλ και ΗΠΑ.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος, εάν ισχύει όλο το παραπάνω πώς την Τετάρτη 31 Ιουλίου, Ρωσία και Κίνα μαζί με Αλγερία έφεραν προς συζήτηση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το αίτημα του Ιράν για καταδίκη του Ισραήλ; Και η απάντηση είναι πολύ συγκεκριμένη και αφορά τη συζήτηση σε ένα θεσμικό όργανο που εκτός των άλλων για τη Ρωσία συμμετέχει ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου η άσπονδη φίλη, Κίνα. Αντίθετα, η Ρωσία, η οποία έχει τα ”δικά της θέματα” με τη Δύση, εξαιτίας της εισβολής της στην Ουκρανία, και έχει αναμφίβολα μπει στο κάδρο και για τον πόλεμο που μαίνεται στο ισραηλινό έδαφος, ειδικά ο Πούτιν και για την προσωπική επιβίωσή του, κάθε άλλο παρά θα ήθελε, έστω και με συνειρμικό τρόπο, να έχει θέση σε όλο αυτό το κρεσέντο απειλών του ιρανικού Κράτους εναντίον του Ισραήλ και των ΗΠΑ.
Γιατί οφείλουμε τελειώνοντας να πούμε αυτό. Η Ρωσία τη δεδομένη στιγμή όχι μόνο δεν θέλει να προκαλέσει, αλλά αντίθετα έχει μπει σε κατάσταση αναμονής για την επόμενη ημέρα διακυβέρνησης στις ΗΠΑ ... Και όπως έλεγε ο Σουν Τζου: ”Φτιάξε μία χρυσή γέφυρα για να περάσει ο εχθρός σου, υποχωρώντας”. Αυτή την ”χρυσή γέφυρα”, η οποία είναι οι σαφείς αποστάσεις που πρέπει να κρατήσει το Κρεμλίνο, θα είναι το ”διαπραγματευτικό χαρτί” για το ίδιο με την νέα Κυβέρνηση των ΗΠΑ μετά τις 5 Νοεμβρίου.