Τα κορίτσια της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου του Αφγανιστάν ήταν ανήσυχα. Για εβδομάδες, μετακινούνταν σε όλη τη χώρα, περιμένοντας να μάθουν αν μπορούσαν να φύγουν.
Η μια θέλει να γίνει γιατρός, μια άλλη παραγωγός ταινιών, άλλες μηχανικοί. Όλες όμως ονειρεύονται να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.
Το μήνυμα ήρθε τελικά νωρίς την Κυριακή: Μια πτήση τσάρτερ θα μετέφερε τα κορίτσια και τις οικογένειές τους από το Αφγανιστάν - σε ένα μέρος που δεν γνώριζαν. Τα λεωφορεία που θα τις μετέφεραν στο αεροδρόμιο ήταν ήδη καθ′ οδόν.
«Εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και άφησαν τα πάντα πίσω τους», δήλωσε στο Associated Press η Farkhunda Muhtaj, αρχηγός της εθνικής ομάδας γυναικών του Αφγανιστάν, η οποία από το σπίτι της στον Καναδά είχε περάσει τις τελευταίες εβδομάδες επικοινωνώντας με τα κορίτσια και προσπαθώντας να συμβάλει στην οργάνωση της διάσωσής τους. «Δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν φύγει από το Αφγανιστάν».
Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, τα κορίτσια, ηλικίας 14-16 ετών, και οι οικογένειές τους προσπαθούσαν να φύγουν, φοβούμενες για το πώς θα μπορούσε να γίνει η ζωή τους υπό τους Ταλιμπάν - όχι μόνο επειδή οι γυναίκες και τα κορίτσια απαγορεύεται να αθλούνται, αλλά επειδή ήταν υπέρμαχοι των γυναικών και ενεργά μέλη των κοινοτήτων τους.
Αργά την Κυριακή προσγειώθηκαν στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας.
Σε συνεντεύξεις στο AP αυτή την εβδομάδα, η Muhtaj, τα μέλη της ποδοσφαιρικής ομάδας, κάποιοι από τις οικογένειές τους και το προσωπικό της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, μίλησαν για τις τελευταίες ημέρες τους στο Αφγανιστάν, τη διεθνή προσπάθεια για τη διάσωσή τους και την υπόσχεση της νεοαποκτηθείσας ελευθερίας τους.
Η αποστολή διάσωσης, που ονομάστηκε Επιχείρηση Μπάλες Ποδοσφαίρου, έγινε σε συντονισμό με τους Ταλιμπάν μέσω ενός διεθνούς συνασπισμού πρώην αξιωματούχων του αμερικανικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών, του γερουσιαστή των ΗΠΑ Κρις Κουνς, συμμάχων των ΗΠΑ και ανθρωπιστικών ομάδων, δήλωσε ο Νικ ΜακΚίνλεϊ, βετεράνος της CIA και της Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος ίδρυσε το DeliverFund με έδρα το Ντάλας, ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα που εξασφάλισε στέγαση για 50 αφγανικές οικογένειες.
«Όλα αυτά έπρεπε να συμβούν πολύ, πολύ γρήγορα. Η επαφή μας στο έδαφος μας είπε ότι είχαμε ένα περιθώριο περίπου τριών ωρών», δήλωσε ο ΜακΚίνλεϊ. «Ο χρόνος ήταν πολύ σημαντικός».
Η επιχείρηση Μπάλες Ποδοσφαίρου είχε υποστεί μια σειρά από κακοτοπιές, συμπεριλαμβανομένων πολλών αποτυχημένων προσπαθειών διάσωσης και μιας βομβιστικής επίθεσης αυτοκτονίας που πραγματοποίησαν μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, αντίπαλοι των Ταλιμπάν, στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, όπου σκοτώθηκαν 169 Αφγανοί και 13 μέλη των αμερικανικών υπηρεσιών. Η βομβιστική επίθεση έγινε κατά τη διάρκεια μιας οδυνηρής αερομεταφοράς κατά την οποία ο αμερικανικός στρατός έχει παραδεχθεί ότι συντονιζόταν σε κάποιο βαθμό με τους Ταλιμπάν.
Η προσπάθεια διάσωσης ήταν πιο δύσκολη και λόγω του μεγέθους της ομάδας - 80 άτομα, συμπεριλαμβανομένων των 26 μελών της νεανικής ομάδας καθώς και ενηλίκων και άλλων παιδιών, συμπεριλαμβανομένων βρεφών.
Ο Ρόμπερτ ΜακΚρίρι, πρώην προσωπάρχης του Κογκρέσου και αξιωματούχος του Λευκού Οίκου υπό τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τις ειδικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν και βοήθησε να ηγηθεί της προσπάθειας διάσωσης της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου κοριτσιών, δήλωσε ότι η Πορτογαλία χορήγησε άσυλο στα κορίτσια και τις οικογένειές τους.
«Ο κόσμος ενώθηκε για να βοηθήσει αυτά τα κορίτσια και τις οικογένειές τους», δήλωσε ο ΜακΚρίρι. «Αυτά τα κορίτσια είναι πραγματικά ένα σύμβολο φωτός για τον κόσμο και την ανθρωπότητα».
Οι Ταλιμπάν προσπάθησαν να παρουσιάσουν μια νέα εικόνα, υποσχόμενοι αμνηστία στους πρώην αντιπάλους τους και λέγοντας ότι θα σχηματίσουν μια κυβέρνηση χωρίς αποκλεισμούς. Πολλοί Αφγανοί δεν εμπιστεύονται αυτές τις υποσχέσεις, φοβούμενοι ότι οι Ταλιμπάν θα καταφύγουν γρήγορα στις βάναυσες τακτικές της διακυβέρνησής τους το 1996-2001, συμπεριλαμβανομένου του αποκλεισμού των κοριτσιών και των γυναικών από τα σχολεία και τις δουλειές.
Αυτή την εβδομάδα, οι Ταλιμπάν δημιούργησαν ένα υπουργείο για τη «διάδοση της αρετής και την πρόληψη της κακίας» στο κτίριο που κάποτε στέγαζε το υπουργείο Γυναικείων Υποθέσεων, το τελευταίο σημάδι ότι περιορίζουν τα δικαιώματα των γυναικών.
Καθώς τα κορίτσια μετακινούνταν από καταφύγιο σε καταφύγιο, η Muhtaj, η οποία είναι επίσης δασκάλα, δήλωσε ότι τις βοήθησε να παραμείνουν ήρεμες μέσω εικονικών συνεδριών άσκησης και γιόγκα και δίνοντάς τους εργασίες για το σπίτι, συμπεριλαμβανομένης της συγγραφής αυτοβιογραφιών.
Είπε ότι δεν μπορούσε να μοιραστεί λεπτομέρειες σχετικά με την αποστολή διάσωσης με τα κορίτσια ή τις οικογένειές τους, αλλά τους ζήτησε να πιστέψουν «τυφλά» στην ίδια και τους άλλους που συμμετείχαν.
«Η ψυχική τους κατάσταση επιδεινωνόταν. Πολλές από αυτές νοσταλγούσαν το σπίτι τους. Σε πολλές από αυτές έλειπαν οι φίλοι τους στην Καμπούλ», λέει η Muhtaj.
Ορισμένα από τα κορίτσια μίλησαν στο ΑΡ μέσω διερμηνέα. Είπαν ότι θέλουν να συνεχίσουν να παίζουν ποδόσφαιρο -κάτι που τους προέτρεψαν να μην κάνουν όσο κρύβονταν- και ελπίζουν να συναντήσουν τον σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου Κριστιάνο Ρονάλντο, επιθετικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και γηγενή Πορτογάλο.
Η Wida Zemarai, τερματοφύλακας και προπονήτρια της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου γυναικών του Αφγανιστάν, η οποία μετακόμισε στη Σουηδία μετά την άνοδο των Ταλιμπάν στην εξουσία το 1996, δήλωσε ότι τα κορίτσια ήταν συγκινημένα μετά τη διάσωσή τους.
«Τώρα μπορούν να ονειρεύονται», δήλωσε η Zemarai. «Μπορούν να συνεχίσουν το παιχνίδι».
