Πρόσφατα στα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης πραγματοποιήθηκαν εκλογές για την ανάδειξη μελών του ευρωκοινοβουλίου, που σε όλες τις χώρες μεγάλος νικητής ήταν η αποχή, αλλά και η άνοδος ακροδεξιών και αντισυστημικών σχηματισμών. Η άνοδος της Ακροδεξιάς δεν είναι κάτι απόλυτα καινούργιο καθώς ένας στους πέντε Ευρωπαίους έχει ή είχε ψηφίσει υπερσυντηρητικούς πολιτικούς σχηματισμούς στην χώρα του. Τι σημαίνει όμως αυτή η στάση των Ευρωπαίων πολιτών; Ίσως οι εθνικές κυβερνήσεις πια να μην ικανοποιούν τους πολίτες και να μην τις εμπιστεύονται, έχοντας έναν σκεπτικισμό σε μια Ευρώπη που δεν τους εκφράζει και που ίσως οδηγείται ακόμα και στην διάσπαση της.
Οι πολίτες δεν ψηφίζουν πια με γνώμονα το ευρωπαϊκό σύνολο αλλά βάζοντας πρώτιστα τα εθνικά κριτήρια, επιδοκιμάζοντας ή αποδοκιμάζοντας τις εθνικές τους κυβερνήσεις. Μεγάλο μέρος των πολιτών δηλώνουν παρών στις εκλογικές διαδικασίες στρεφόμενοι σε πολιτικούς σχηματισμούς που υπεραμύνονται τις εθνικές και παραδοσιακές αξίες, πολλές φορές όμως και σε άκρως λαϊκιστικές, αποδοκιμάζοντας το νέο στυλ της woke ατζέντας, της παράτυπης μετανάστευσης, της ισλαμοποίησης της Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι σε μεγάλο ποσοστό δηλώνουν ότι δεν συμφωνούν με αυτές τις πολιτικές γι’ αυτό είδαμε αυτή την «δεξιά στροφή». Στη Γαλλία με τη Μαρί Λεπέν, στην Ιταλία με την Τζώρτζια Μελόνι και πιο πρόσφατα στις περιφερειακές εκλογές στην Σαξονία ,Θουριγγία και στο Βρανδεμβούργο της Γερμανίας με την νίκη του κόμματος AfD-Εναλλακτική για την Γερμανία για πρώτη φορά μετά τον Β’ Π.Π αλλά και στο Βέλγιο ,Τσεχία και Ουγγαρία .
Το ηχηρό παράδειγμα που είδαμε με την μεγάλη νίκη στις βουλευτικές εκλογές στην Γαλλία όπου το RN σημείωσε εντυπωσιακή άνοδο συγκεντρώνοντας πάνω από 10 εκατ. Ψήφους. Το αποτέλεσμα στο Β γύρο άλλαξε λόγω της μεγάλης συμμετοχής καθώς φάνηκε ορατός ο κίνδυνος της «Άκρας» δεξιάς. Αυτή είναι η τρανή απόδειξη πως η μεγάλη συμμετοχή μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα γι αυτό και η ψήφος των πολιτών κρίνεται απαραίτητη, καθώς παντού τα ποσοστά συσπείρωσης των «εθνικών» κομμάτων είναι πολύ μεγάλα . Στις βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας επίσης ένας ακόμα λόγος ήταν ο φόβος ακυβερνησίας που θα επερχόταν με την νίκη του RN (Εθνικής Συσπείρωσης) .
Μια σημαντική παράμετρος είναι ότι το κομμάτι του «ακραίου» Ισλάμ κατά κύριο λόγο είναι αυτό που έχει ταυτιστεί με την τρομοκρατία που χτυπά την καρδιά της γηραιάς Ηπείρου με αποτέλεσμα να υπάρχει φόβος από τα τρομοκρατικά χτυπήματα που συχνά βλέπουμε να πλήττουν τα Ευρωπαϊκά κράτη.
Σήμερα πια οι ακροδεξιοί σχηματισμοί επιχειρούν να πάψουν να δρουν εξτρεμιστικά όπως στο παρελθόν που επιδίδονταν σε περιστατικά βίας έναντι κάποιων κοινωνικών ομάδων (Ρομά , Λοάτκι κλπ). Βέβαια υπάρχουν και κάποιες φωνές που πρόσφατα έκαναν την Ευρώπη να «ανατριχιάσει» υποστηρίζοντας ότι «δεν ήταν όλοι οι άνθρωποι των S.S εγκληματίες». Πρόκειται για τον Μαξιμίλιαν Κραχ από το AfD του εθνικιστικού και ουσιαστικά νεοναζιστικού κόμματος της Γερμανίας . Η παραπάνω δήλωση ήταν η αφορμή του ρήγματος στις σχέσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο με το RN της Γαλλίας. Ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης σήμερα δείχνει ότι η ακροδεξιά δεν είναι πια «προ των πυλών αλλά εντός της πόλης». Η Ευρώπη δείχνει πως επιστρέφει στον ανθρωποκεντρισμό έναντι στη νέα τάση του καταχρηστικού δικαιωματισμού.
Οι πολέμιοι του λαϊκισμού και της προς τα δεξιότερα στροφής της Ευρώπης, ισχυρίζονται 80 χρόνια μετά την λήξη του Β’ Π.Π ότι το «φάντασμα της μισαλλοδοξίας» σκεπάζει την Ευρώπη, όμως οι Ευρωσκεπτικιστές θεωρούν πως τα νέα δεδομένα που προσπαθούν να εισάγουν στην κοινωνία οι «αόρατοι κυβερνώντες» Κάνουν τους πολίτες να αμύνονται, οδηγώντας τους σε μια πιο σκεπτικιστική αλλά παράλληλα και πιο ανθρωποκεντρική τάση. .
Κλείνοντας θα αναφέρουμε συμπερασματικά πως οι Ευρωπαίοι πολίτες μίλησαν, ωστόσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες που ίσως κάποιοι είναι ξεκομμένοι από την λαϊκή βούληση, Θα πρέπει να αποφασίσουν αν η Ευρώπη επιστρέψει στις ρίζες της, κάτι που φάνηκε από την βούληση των πολιτών ή θα συνεχίσει να κινείται λανθασμένα, με κίνδυνο την ακόμα μεγαλύτερη άνοδο του λαϊκισμού και της άκρας δεξιάς. Αυτό που μένει είναι να δούμε αν η Ευρώπη θα αλλάξει πορεία και θα ξανά γίνει μεγάλη ή θα συνεχίσει να οδηγείται σε λάθος κατεύθυνση με κίνδυνο να οδηγηθεί στην αρχή του τέλους της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης….Ίδωμεν.