Το 1914 η ελληνική κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου κατόπιν αυστριακών και ιταλικών πιέσεων …χαρίζει με ένα νόμο και …δύο άρθρα (συγκεκριμένα τον Νόμο 272/1914) τη νήσο Σάσων στο νεοσύστατο τότε αλβανικό κράτος!
Λίγο αργότερα οι 25 Έλληνες στρατιώτες και οι 8 Έλληνες ναύτες που είχαν μεταβεί στο νησί με τη θριαμβευτική απόβασή τους το 1912, κατόπιν της ελληνικής εποποιίας στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, αποχωρούν εγκαταλείποντας τις δεκαπέντε οικογένειες των εκεί Ελλήνων βλαχόφωνων βοσκών.
Οι δυστυχείς αυτοί συμπατριώτες μας που το ελληνικό κράτος τους εγκατέλειψε κυριολεκτικά στην τύχη τους, παρακαλούσαν τους Έλληνες στρατιώτες να παραμείνουν στο νησί φιλώντας ελληνικές σημαίες, δολοφονήθηκαν κατόπιν άγρια από τα άτακτα αλβανικά στίφη που ήρθαν για να εγκαθιδρύσουν τη νέα αλβανική διοίκηση στο νησί…
Η Ελλάς δυστυχώς έχει σήμερα εντυπωσιακές ομοιότητες με τη συγκεκριμένη νήσο… Είναι πλήρως εγκαταλελειμμένη από την ελληνική κυβέρνηση και σύμπαν το ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Οι γείτονές μας Τούρκοι στους οποίους ξαφνικά κάποιοι εσχάτως …ετοιμάζονται να παραδώσουν τα πάντα ξεχνώντας την ιστορία παλαιά αλλά και πολύ πρόσφατη…, μετά το 1922 και τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έδωσαν στην Εθνοσυνέλευσή τους τον εθνικό τους όρκο (Misak-i-Milli), ήτοι κωδικοποιημένες τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις τους για την ανακατάληψη εδαφών με στόχο την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…
Στο πλαίσιο αυτού του όρκου που έδωσε πρώτος τότε ο Κεμάλ, η Τουρκία εποφθαλμιά και διεκδικεί μεταξύ άλλων τη Θράκη, τα Δωδεκάνησα και την Κύπρο.
Μέσα σε αυτά τα 100 χρόνια και παρά τις αλλαγές στα κυβερνώντα κόμματα της γείτονος, η Τουρκία πέτυχε αρκετά στο πλαίσιο του προαναφερθέντος εθνικού της όρκου. Ειδικότερα, εκμεταλλευόμενη την ελληνική απρονοησία της χούντας να αποσύρει το 1967 την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο …αποστρατιωτικοποιώντας την και τις αλλοπρόσαλλες και ολέθριες ενέργειες του συνταγματάρχη Ιωαννίδη το 1974, επέτυχε την τουρκική κατοχή σχεδόν στο 40% της Μεγαλονήσου. Επιπρόσθετα αμφισβητεί καθημερινά την ελληνικότητα των Δωδεκανήσων, την ελληνικότητα της Θράκης και ζητά την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου ευρύτερα…
Στον αντίποδα είναι η Ελλάς, η οποία έναν αιώνα μετά ευρίσκεται απολογούμενη ακόμη και στους πλέον αδύναμους βαλκάνιους γείτονες της, με ξεκάθαρη όχι απλά την έλλειψη, αλλά την απόλυτη απουσία ενός Εθνικού Στρατηγικού Οράματος.
Από το 1922 και εντεύθεν η Ελλάς μετράει ήττες στα ελληνοτουρκικά.
Οι Έλληνες της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κωνσταντινούπολης (διωγμοί ετών 1955 & 1964) σχεδόν αφανίστηκαν εν αντιθέσει με τους πολλαπλασιασθέντες μουσουλμάνους της Θράκης κατά προφανή και διαρκή τουρκική παραβίαση της συνθήκης της Λωζάννης.
Το 1974 απωλέσθηκε σχεδόν η μισή Κύπρος, το 1996 γκρίζαραν τα Ίμια και άρχισε η ανυπόστατη θεωρία των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.
Το 1999 προδόθηκε ο Κούρδος ηγέτης Οτσαλάν από την τότε ελληνική πολιτική ηγεσία στους Τούρκους και υπεγράφη η εθνοβλαβής για την Ελλάδα συμφωνία του Ελσίνκι, η οποία ευτυχώς «απενεργοποιήθηκε» αργότερα.
Πλέον αυτών η Ελλάς ουδέποτε αξίωσε την εφαρμογή του ισχύοντος έως και σήμερα Πρωτόκολλου της Κέρκυρας (17 Μαΐου 1914) το οποίο αναγνωρίζει αυτονομία στη Βόρειο Ήπειρο από την πολύ πιο αδύναμη Αλβανία, αλλά ούτε καν έχει αξιώσει την αυτονόητη προστασία της ελληνικής εθνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου.
Οι δολοφονηθέντες εθνικοί ήρωες Αριστοτέλης Γκούμας και Κωνσταντίνος Κατσίφας το μαρτυρούν.
Οι δολοφονίες τους από το αλβανικό παρακράτος σχεδόν αποσιωπήθηκαν από το αθηναϊκό κατεστημένο, το οποίο τους παρουσίασε ως δήθεν εθνικιστές…
Η δε απόλυτη απόδειξη της ελληνικής στρατηγικής ανυπαρξίας είναι ότι η Ελλάς έχει γίνει περίγελως και του απολύτως τεχνητού κρατιδίου των Βαλκανίων, των Σκοπίων, που πήρε με το έτσι θέλω εθνότητα, γλώσσα και όνομα επειδή απλά το ζήτησε…
Οι δηλώσεις δε του τελευταίου διαστήματος, στελεχών των δύο μεγάλων κομμάτων όπως της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη, ότι η Τουρκία έχει τεράστια ακτογραμμή στο Αιγαίο…ως δήθεν κριτήριο για τον προσδιορισμό των δικαιωμάτων της σε αυτό, (σημειωτέον η Ελλάς έχει την τριπλάσια της Τουρκίας ακτογραμμή!) και του κυρίου Φίλη ότι πρέπει να εφαρμοστεί το μοντέλο των Πρεσπών στο Αιγαίο, όχι μόνο δεν επιτρέπουν αισιοδοξία για το μέλλον της Ελλάδας, αλλά δείχνουν τη βαθιά ύπνωση, τον μιθριδατισμό και τα συμπτώματα παρακμής που απόλυτα πλέον παρουσιάζει το σεσηπός ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Η δε υπάρχουσα εδώ και καιρό «υγρασία» στο πολίτευμα, συνιστά έναν εκρηκτικό συνδυασμό που μπορεί ακόμη να μην φαίνεται αρκούντως, αλλά μπορεί να εκραγεί την πιο ακατάλληλη στιγμή για τη χώρα.
Η ελληνική κοινωνία ωστόσο λαμβάνει πλέον τις αποστάσεις της. Κανένας Έλληνας και καμία Ελληνίδα δε θα συναινέσει στον εθελούσιο αυτοακρωτηριασμό της πατρίδας μας.
Οι πολιτικοί μας ταγοί αντί να αναλώνονται στο πως θα δημιουργήσουν αμφίβολα νομοθετήματα απαγορεύσεως εκλογικής καθόδου κομμάτων, καλό θα είναι να επικεντρωθούν στο πως θα επιλύσουν τα εθνικά ζητήματα πριν να είναι πολύ αργά.
Εδώ είναι και οι βασικές αιτίες που οι Ελληνίδες και οι Έλληνες γυρίζουν πλέον μαζικά την πλάτη στα συστημικά κόμματα.
Εκεί πρέπει να αναζητήσουν και τις αιτίες οι βαθιά αποχαυνωμένοι στις «γυάλες» τους πολιτικοί μας.
Όχι στην οικονομική κρίση…η οποία ήταν κάποτε η απάντηση για όλα.
Τα εθνικά και τα ταυτοτικά ζητήματα κατέχουν πλέον περίοπτη θέση στην αξιολόγηση των περισσότερων πολιτών…
***
*Ο Χρήστος Φασλής είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω, Διαμεσολαβητής CEDR, PON Harvard Alumnus