Οι Παλαιστίνιοι στην κατεχόμενη Παλαιστίνη και οι ανά τον κόσμο υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διοργανώνουν ετήσιες εκδηλώσεις μνήμης στις 15 Μαΐου κάθε έτους, οι οποίες είναι γνωστές ως Ημέρα της Νάκμπα. Η 15η Μαΐου έχει καθιερωθεί από τον Γασσέρ Αραφάτ το 1998 ως η επέτειος μνήμης της Καταστροφής της Παλαιστίνης (Νάκμπα) αναφέρεται τόσο στον μεθοδευμένο και βίαιο εκτοπισμό 750.000 Παλαιστινίων από τα εδάφη τους από τις στρατιωτικές δυνάμεις των Εβραίων εποίκων το 1948 και την άμεση αντικατάστασή τους με 750.000 Εβραίους εποίκους στις εστίες των άρτι εκτοπισμένων Παλαιστινίων.
Περισσότερα από 400 αραβικά χωριά, και περίπου δέκα εβραϊκά χωριά και γειτονιές, εγκαταλείφθηκαν κατά τη διάρκεια του Α’ Πολέμου για την Παλαιστίνη του 1948, τα περισσότερα από αυτά κατά τη διάρκεια του 1948. Σύμφωνα με εκτιμήσεις βάσει προηγούμενης απογραφής, ο συνολικός μουσουλμανικός πληθυσμός στην Παλαιστίνη ήταν 1.143.336 το 1948. Οι εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε στρατόπεδα Παλαιστινίων προσφύγων στον αραβικό κόσμο.
Στην πορεία ο Αραβικός Σύνδεσμος έδωσε εντολή στα κράτη-μέλη του να αρνηθούν την παροχή υπηκοότητας στους Παλαιστινίους ως απάντηση στην προσπάθεια του Τελ Αβίβ να αλλάξει τον πληθυσμιακό χάρτη της Παλαιστίνης και για να αποφύγουν τη διάλυση της ταυτότητάς τους, προστατεύοντας παράλληλα το δικαίωμα επιστροφής τους στην πατρίδα τους.
Περισσότεροι από 1,4 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι εξακολουθούν να ζουν σε 58 αναγνωρισμένα στρατόπεδα προσφύγων, ενώ περισσότεροι από 5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν έξω από τα υπό το Τελ Αβίβ Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη. Το καθεστώς των προσφύγων μεταβιβάστηκε στις επόμενες γενεές των Παλαιστινίων προσφύγων.
Τα Ηνωμένα Έθνη καθιέρωσαν την UNRWA ως οργανισμό ανακούφισης και ανθρώπινης ανάπτυξης, η οποία είναι επιφορτισμένη με την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες.
Ωστόσο, η Νάκμπα δεν τελείωσε το 1948. Είναι ένα συνεχές δράμα που βιώνουν τόσο οι Παλαιστίνιοι στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη όσο και η εξόριστη παλαιστινιακή διασπορά σήμερα, ένα δράμα στο οποίο η Δύση παραμένει απλώς θεατής. Το πρόβλημα των Παλαιστινίων προσφύγων και η συζήτηση για το Παλαιστινιακό δικαίωμα επιστροφής είναι επίσης σημαντικά ζητήματα του άλυτου Παλαιστινιακού Ζητήματος και κατά καιρούς διαπραγματεύσεων. Πάγιο αίτημα της Παλαιστινιακής ηγεσίας και της Διεθνούς Κοινότητας είναι η επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της Ημέρας της Καταστροφής για τους Παλαιστινίους, δηλ. να μετατρέψουν την Καταστροφή σε Αναγέννηση της Παλαιστίνης.