Ένας ακόμη φόνος της ισλαμικής τρομοκρατίας στην σύγχρονη κοιτίδα του φιλελευθερισμού, το Παρίσι. Το θύμα, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, αποκεφαλιζόταν από τον δράστη που κραύγαζε «ο Αλλάχ είναι μεγάλος». Οι πολιτικοί, οι πνευματικοί και κοινωνικοί φορείς, καθώς και τα ΜΜΕ δηλώνουν για μία ακόμη φορά το αναμενόμενο «είμαστε συγκλονισμένοι και σοκαρισμένοι». Γνώριμη και η σκηνή στον τόπο του εγκλήματος όπου δακρυσμένοι πολίτες αφήνουν τα λουλούδια και τα κεριά τους. Εκατοντάδες φορές το ίδιο σκηνικό ανά την Ευρώπη με χιλιάδες αθώων θυμάτων. Κοινά στοιχεία των περιπτώσεων αυτών είναι ο ισλαμικός φανατισμός των θυτών και η αναποτελεσματικότητα των κρατών στην αντιμετώπιση του φαινομένου.
Διαβάστε επίσης: Ισλαμιστική Τρομοκρατία: Η αέναη απειλή
Ο Γάλλος εκπαιδευτικός τόλμησε να διδάξει στους μαθητές του τις αρχές της ελευθερίας της σκέψεως και του λόγου. Διέπραξε το «ατόπημα» να αναφέρει και να επιδείξει στους μαθητές, τα «σκίτσα του Μωάμεθ» τα οποία στοίχισαν στο παρελθόν την ζωή εκατοντάδων συμπολιτών του, ως μνημείο φανατισμού, σκοταδισμού και αυταρχισμού. Η Πολιτεία δεν τον προστάτευσε από το μοιραίο τέλος. Οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί πήραν το μάθημά τους και στο εξής θα προσέχουν όταν διδάσκουν την αγάπη στην ελευθερία.
Η διαρκής μετανάστευση Μουσουλμάνων από την Ασία και την Αφρική προστίθεται στο 8% των Μουσουλμάνων που ήδη διαβιούν στην Ευρώπη και διατηρούν δείκτη γονιμότητος πολύ υψηλότερο των γηγενών. Τα επί δεκαετίες δαπανηρά προγράμματα εντάξεως των μεταναστών, έχουν επιφέρει πενιχρά αποτελέσματα, σε πείσμα όσων ισχυρίζονται ότι το ζήτημα εντάξεως και αφομοιώσεως είναι οικονομικό και κοινωνικό. Μουσουλμάνοι νέοι γεννημένοι στην Ευρώπη υποστηρίζουν σε ανησυχητικά ποσοστά την επιβολή της Σαρία. Οι μικτοί γάμοι με γηγενείς είναι αμεληταίοι και οι διεκδικήσεις συλλογικών δικαιωμάτων και προνομίων βάσει θρησκεύματος διαρκείς. Το ακραίο Ισλάμ ελέγχει σε μεγάλο βαθμό το λεγόμενο «ήπιο Ισλάμ» και στρατολογεί από αυτό τα στελέχη του.
Η Δημοκρατία και το κοσμικό κράτος θαμπώνουν, όταν ορισμένα κέντρα μεθοδεύουν την παρά φύση συμβίωση με θεοκρατικές κοσμοαντιλήψεις. Οι ανασφαλείς πλέον γηγενείς, σταδιακά απεμπολούν κεκτημένα δικαιώματα όπως την ελεύθερη έκφραση λόγου, την αμφισβήτηση, την λογική και το χιούμορ. Η κατάφορη ανισότητα των φύλων στο Ισλάμ εξηγεί την περιφρόνηση και τις χιλιάδες παρενοχλήσεις και βιασμούς γηγενών ανηλίκων και ενηλίκων γυναικών. Τα «άβατα» και τα «γκέτο» αυξάνονται. Είναι ορατή η διείσδυση Μουσουλμανικών κρατών στην Ευρώπη, μέσω χειραγωγήσεως των ομοθρήσκων κατοίκων της. Πολίτες που αντιδρούν κινδυνεύουν να διωχθούν βάσει «αντιρατσιστικών» και «αντιξενοφοβικών» νόμων, που θεσπίζουν οι πολιτικές ελίτ.
Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να περιγράψει κάποιος την προοπτική της ευρωπαϊκής κοινωνίας μετά από 50 και 100 έτη. Όταν συγκατοικούν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες κοσμοαντιλήψεις, επικρατεί η πλέον φανατική, δυναμική, πολυπληθής και αυτή με τις λιγότερες αναστολές ανθρωπιστικού περιεχομένου. Μέχρι τότε θα έχουν ήδη εκλείψει σταδιακά οι Δυτικές αξίες που κατακτήθηκαν με πολλές θυσίες και αίμα και που έχουν την ρίζα τους στην αρχαία Ελλάδα. Η γηράσκουσα Ευρώπη θα πρέπει αντιληφθεί τον ολισθηρό της κατήφορο, προκειμένου να καταστεί μη ελκυστική και να ελέγχει η ίδια πόσους και ποιους μετανάστες θα δέχεται (με κύρια κριτήρια την προσαρμοστικότητα και την εξειδίκευση). Η ενσυνείδητη και έμπρακτη ένταξη και αφομοίωση θα πρέπει να αποτελεί βασική προϋπόθεση παραμονής. Κάθε παρεκτροπή θα πρέπει να πατάσσεται εν τη γενέσει της, μέσω ενός αυστηρότατου νομικού πλαισίου. Σε διαφορετική περίπτωση οι άβουλοι Ευρωπαίοι θα παρακολουθούν διαρκώς την ταινία «Η ημέρα της μαρμότας», μέχρι την νομοτελειακή τους εξάλειψη.