Δεν με ενδιαφέρουν οι διεστραμμένοι εγκέφαλοι που συμμετείχαν σε αυτή την απάνθρωπη πράξη, γιατί είμαι σίγουρος ότι αργά η γρήγορα θα εντοπιστούν όλοι και θα εισπράξουν αυτό που αναλογεί στις αποτρόπαιες συμπεριφορές τους.
Δεν με ενδιαφέρει η δήλωση του πατέρα του ενός εκ των κατηγορουμένων ότι: «Οποιοσδήποτε να ήταν, άμα του κουνιόταν κάτι θα έκανε, είναι λεβέντης», γιατί έχω την αίσθηση ότι στα δικά του χνάρια περπάτησε ο «λεβέντης» γιός.
Δεν με ενδιαφέρουν όλοι εκείνοι που παραβιάζοντας τον νόμο αλλά και την ηθική, κάνουν δημόσια σκετσάκια τις απόρρητες μαρτυρικές καταθέσεις, γιατί έχω την ελπίδα ότι κάποτε σε αυτήν την χώρα θα βρεθεί ένας εισαγγελέας να πράξει αυτό που ορίζει ο νόμος.
Δεν με ενδιαφέρουν αυτοί που «κακοποιούν» για άλλη μια φορά την 12χρονη μέσα από τα δελτία ειδήσεων και τις μεσημεριανές εκπομπές, γιατί θεωρώ ότι όλοι αυτοί δεν εκφράζουν το κοινό αίσθημα και κινούνται στο σάπιο περιθώριο της δημοσιογραφίας.
Δεν με ενδιαφέρουν όλοι εκείνοι που από αρρωστημένη περιέργεια κρέμονται από τα χείλη του κάθε δημοσιογράφου που εκπροσωπεί την κίτρινη δημοσιογραφία, γιατί έχω την ικανοποίηση ότι ο δικός μου κόσμος δεν είναι ίδιος με τον δικό τους.
Δεν με ενδιαφέρουν οι 213 (όσοι από αυτούς εμπλέκονται) που συμμετείχαν στα εγκλήματα σε βάρος ενός μικρού παιδιού που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει, γιατί ξέρω ότι όλοι αυτοί που είναι χωμένοι μέσα στον βούρκο, δεν είναι παρά ένα ασήμαντο και ελάχιστο κομμάτι του κόσμου μας, που τα εγκλήματά τους δεν μπορούν να επισκιάσουν (όσο και αν προσπαθούν κάποιοι δημοσιογράφοι για το αντίθετο) ότι καλό γίνεται σε αυτή την κοινωνία.
Ας αφήσουμε επιτέλους ήσυχο αυτό το κοριτσάκι να παλέψει και να νικήσει τους δικούς της δαίμονες, που η συνεχιζόμενη έκθεση στην δημοσιότητα δεν της το επιτρέπει.
Γιατί ο βιασμός δεν τραυματίζει μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν θύμα του είναι ένα κοριτσάκι 12 χρόνων, που το παιδικό του μυαλό αδυνατεί να επεξεργαστεί, αλλά και να διαχειριστεί όλο αυτό που του συνέβη.
Αυτή την στιγμή αυτό που χρειάζεται η ψυχή αυτού του κοριτσιού, είναι η διακριτικότητα, η αγάπη, η ευαισθησία από όλους και η στήριξη
από ειδικούς της υγείας για να τηρηθούν οι εύθραυστες ψυχικές του ισορροπίες.
Και δεν πρέπει η περίπτωση του, να γίνει άλλο ένα πιασιάρικο θέμα για τους επαγγελματίες της κίτρινης δημοσιογραφίας όπως συμβαίνει συχνά, που θα γεμίσει το πρόγραμμα μιας εκπομπής η ενός δελτίου ειδήσεων.
Χρειάζεται μία προσεκτική προσέγγιση από τα ΜΜΕ. Ο ρόλος των ΜΜΕ αλλά και των προσώπων που με τον έναν η άλλο τρόπο εμπλέκονται στην υπόθεση, (δικηγόρων, μαρτύρων, γειτόνων κτλ) δεν είναι να αποδίδουν δικαιοσύνη στα τηλεοπτικά παράθυρα επικαλούμενοι προσωπικά δεδομένα του θύματος, αλλά και του περιβάλλοντος των δραστών. Γιατί τα αδικήματα ούτε κληρονομούνται, ούτε μεταβιβάζονται. Οι ευθύνες βαραίνουν μόνο τον θύτη και όχι το οικογενειακό του περιβάλλον.
Οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να παίζουν τον ρόλο του δικαστή και του εισαγγελέα. Δεν έχουν το δικαίωμα ούτε να τιμωρήσουν αλλά ούτε και να αθωώσουν. Ο ρόλος τους είναι να αναδείξουν το πρόβλημα σε όλες του τις πτυχές, να ενημερώσουν τον πολίτη και περισσότερο να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη ώστε να είναι σε εγρήγορση για την αποφυγή παρόμοιων εγκλημάτων.
Είναι κοινή διαπίστωση πια, ότι τα ΜΜΕ λιγότερο ενδιαφέρονται για την ουσία του προβλήματος και εκείνο που τα απασχολεί ουσιαστικά, είναι πως θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κοινού, γι’αυτό αρκούνται στην περιγραφή του που άπτεται του κουτσομπολιού, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό «πουλάει».
Η διαχείριση ενός τόσο ευαίσθητου θέματος σαν αυτό της 12χρονης με μεθόδους κλειδαρότρυπας και σε καθημερινές συνέχειες, με ένοχα μυστικά και «αποκλειστικές» πληροφορίες, πιστεύει κανείς ότι συμβάλλει στην απονομή της δικαιοσύνης, η κάνει καλό στην 12χρονη;
Έφτασαν στο έσχατο σημείο να δείξουν σε μεσημεριανή εκπομπή την φωτογραφία της 12χρονης και στην θύελλα των αντιδράσεων η δικαιολογία τους ήταν: Τι μας κατηγορείτε; Εμείς βάλαμε «μωσαϊκό» στο πρόσωπο της.
Πόσο κάτω μπορεί να πέσει ένας άνθρωπος που για λίγα δράμια τηλεθέασης, προβάλλει την φωτογραφία της 12χρονης στην εκπομπή του, «κακοποιώντας» την για άλλη μια φορά.
Είναι παρήγορο και χαίρομαι που η ΕΣΗΕΑ αντέδρασε και ζητά την παρέμβαση του ΕΣΡ για τον τρόπο προβολής του βιασμού της 12χρονης.
Η επιστολή της ΕΣΗΕΑ:
«Κύριε Πρόεδρε.
Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της 12χρονης παρατηρήθηκε έντονη, χωρίς φραγμό και κατά παράβαση του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας προβολή της είδησης ιδίως από τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Η δημοσιογραφία για να είναι αποτελεσματική, αδιάβλητη και χρήσιμη χρειάζεται ΜΜΕ που σέβονται την αποστολή τους, την προσωπικότητα του ατόμου και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής.
Για τον λόγο αυτό θα θέλαμε να επιληφθείτε του θέματος.»