Πολύς ντόρος γίνεται πάλι με αφορμή τις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια για το άσυλο και αν πρέπει ή δεν πρέπει να παρεμβαίνουν τα ΜΑΤ για τον τερματισμό των καταλήψεων.
Βλέπουμε φοιτητές εναντίον φοιτητών, άλλες σχολές να τελούν υπό κατάληψη και κάποιες άλλες όχι και πρυτάνεις εναντίον πρυτάνεων με διαφορετικές απόψεις για τις εξετάσεις εξ αποστάσεως για να μην χαθεί το εξάμηνο.
Υποστηριχτές και πολέμιοι, κάθε ένας με τα δικά του επιχειρήματα, για ένα νομοσχέδιο μάλιστα που έχει την συναίνεση της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού.
Σε κουβέντα να βρισκόμαστε χωρίς κανένα αποτέλεσμα για τις παθογένειες που επικρατούν στα ΑΕΙ της χώρας, που προκαλούν θλίψη, οργή και απογοήτευση.
Εδώ και δεκαετίες οι ίδιες δυσάρεστες καταστάσεις, οι ίδιες ανομίες, τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα:
Πρέπει να υπάρχει ένας έλεγχος για το ποιος μπαίνει και ποιός βγαίνει στις πανεπιστημιακές σχολές, η να είναι ξέφραγα αμπέλια;
Είναι κορυφαίο ζήτημα η ασφάλεια των φοιτητών αλλά και η προστασία των κτιριακών υποδομών και του τεχνολογικού εξοπλισμού των πανεπιστημίων;
Εν έτει 2024 είναι δυνατόν οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων να φοβούνται να ασκήσουν τα καθήκοντά τους από τον φόβο μην τους κρεμάσουν ταμπέλες, μην τους «χτίσουν» σε κάποια αίθουσα, η μην βρουν σχισμένα τα λάστιχα του αυτοκινήτου τους;
Είναι σωστό μαζί με τους φοιτητές, να μπαίνουν στα ΑΕΙ άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με τον χώρο και να κάνουν εμπόριο ναρκωτικών;
Είναι επιτρεπτό τα πανεπιστήμια να γίνονται γιάφκες και κρησφύγετα αναρχικών;
Αν συμβαίνουν τα πιο πάνω, πρέπει η δεν πρέπει να φρουρούνται με ένστολους τα πανεπιστήμια;
Υπάρχουν απαντήσεις για αυτά;
Πρέπει τελικά να γίνονται καταλήψεις στα πανεπιστήμια που διαρκούν τόσο πολύ με κίνδυνο να χαθούν εξάμηνα;
Αυτές οι καταλήψεις έχουν την συναίνεση της πλειοψηφίας των φοιτητών η είναι αποτέλεσμα κάποιων παρατάξεων που έχουν τον τρόπο να επιβάλουν τις δικές τους απόψεις;
Πρέπει να έχουν λόγο και να παρευρίσκονται στις συνελεύσεις οι αιώνιοι φοιτητές, που έχουν να πατήσουν στα αμφιθέατρα πολλαπλάσια χρόνια από την διάρκεια των σπουδών τους;
Εκθέτει η όχι το φοιτητικό κίνημα η παρουσία του Νίκου Παπά, που μετά από 16 χρόνια θυμήθηκε ότι έχει την ιδιότητα του φοιτητή και προσήλθε να ψηφίσει υπέρ των καταλήψεων;
Δεν αντιλαμβάνονται κάποιοι ότι εκείνοι που πλήττονται περισσότερο από την απώλεια του εξαμήνου, είναι οι φοιτήτριες και οι φοιτητές που προέρχονται από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα που δεν αντέχουν οικονομικά μια εξάμηνη παράταση των σπουδών των παιδιών τους;
Δεν μπορούν να αντιληφθούν κάποιοι ότι αυτές οι καταλήψεις και στην συχνότητα που γίνονται απαξιώνουν το δημόσιο πανεπιστήμιο;
Τα μαθήματα που χάνονται και οι μέρες της κατάληψης που δεν αναπληρώνονται, δεν καταλαβαίνουν ότι υποβαθμίζουν την αξία των πτυχίων;
Και εδώ συμβαίνει το εξής οξύμωρο. Όλοι να ανησυχούν να μην χάσουν το εξάμηνο οι φοιτητές και οι ίδιοι που έχουν το κόστος και σε χρόνο και σε χρήμα να το παίζουν αδιάφοροι. Αυτό μου θυμίζει το «έκοψα την μύτη μου για να εκδικηθώ την μούρη μου».
Είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν οι φοιτητές ότι αυτά που γίνονται στα ΑΕΙ στην χώρα μας, δεν γίνονται σε κανένα πανεπιστήμιο του κόσμου;
Σε ποια χώρα κατά την κρίση τους, οι φοιτητές κατά την διάρκεια των καταλήψεων καταστρέφουν τα κτήρια και τον τεχνολογικό εξοπλισμό τους, απειλούν και βιαιοπραγούν κατά των καθηγητών τους και τα αμφιθέατρα πέρα από την γνώση και την μάθηση χρησιμοποιούνται για πολιτικές καριέρες;
Με αφορμή αυτές τις καταλήψεις ίσως είναι άλλη μια ευκαιρία να τεθούν επί τάπητος όλα αυτά που βασανίζουν για δεκαετίες την εκπαιδευτική κοινότητα και την κατάσταση που επικρατεί στα ΑΕΙ της χώρας.
Να δοθούν απαντήσεις αλλά και λύσεις για την αναβάθμιση των κρατικών ΑΕΙ της χώρας και των πτυχίων των φοιτητών. Να αντιληφθούν επιτέλους τα κόμματα ότι η παιδεία δεν προσφέρεται για πολιτικούς ανταγωνισμούς και κομματικές σκοπιμότητες και ότι τα προβλήματα της εκπαίδευσης δεν πρέπει να έχουν ιδεολογικό πρόσημο παρά μόνο εθνικό;
Δεν ξέρω τελικά τι θα γίνει με τις καταλήψεις, ούτε αν θα συμφωνήσουν οι φοιτητές και οι πρυτάνεις για τις εξ αποστάσεως εξετάσεις για να μην χαθεί το εξάμηνο. Το προφανές όμως είναι ότι η νομική δεν θα γίνει ξαφνικά Οξφόρδη ούτε Κέιμπριτζ.
Αλλά από την άλλη αν παρθούν κάποια μέτρα ίσως ο προαύλιος χώρος του ΑΠΘ πάψει να είναι κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και το Πολυτεχνείο βιοτεχνία κατασκευής μολότοφ, στέγη και ορμητήριο των μπαχαλάκηδων όπως γίνεται μέχρι τώρα.