«Όσο ερμηνεύουν τις χορογραφίες μου, θα είμαι ζωντανός»: 25 χρόνια μετά τον θάνατό του, η Εθνική Όπερα του Μπορντό τιμά όλο το καλοκαίρι (10 Ιουλίου έως 2 Σεπτεμβρίου) τον χορευτή και χορογράφο Rudolf Nureyev με μια φωτογραφική έκθεση γεμάτη ευαισθησία και κομψότητα, ανάμεσα στα κλασικά μπαλέτα και στους σύγχρονους πειραματισμούς.
«Ήθελα να δοθεί έμφαση στον ερμηνευτή-χορευτή Nureyev ως άνθρωπο του θεάτρου ή του κινηματογράφου που ζούσε απόλυτα τους ρόλους του», εξηγεί ο φίλος του και πρώην χορευτής Daniel Agesilas, που διάλεξε τις 50 μαυρόασπρες φωτογραφίες της έκθεσης «Nureyev, ο θεός του χορού».
«Εκπέμπεται ένα μεγάλο συναίσθημα από τα πορτρέτα αυτά που χρονολογούνται πριν από περίπου τέσσερις δεκαετίες», εκτιμά ο «επιμελητής» αυτός εντεταλμένος από το Ίδρυμα Nureyev για να αποτίσει φόρο τιμής στον «χορευτή του αιώνα».
Από τα μπαλέτα «Ζιζέλ», τα «Τραγούδια ενός Περιπλανώμενου Συντρόφου» έως τον «Φεγγαρίσιο Πιερότο», το μάτι της φωτογράφου Φρανσέτ Λεβιέ συλλαμβάνει τον Nureyev της δεκαετίας του 1980 όταν ήταν διευθυντής χορού στην Όπερα του Παρισιού: τις εκφράσεις του, το χάρισμα, το πάθος, τον αισθησιασμό του.
«Αυτό θα τον συγκινούσε, ότι επιμένουμε όχι μόνο στον χορευτή, αλλά και στον άνθρωπο Nureyev», δήλωσε με ικανοποίηση ο Ερίκ Κιγιερέ, διευθυντής χορού στην Όπερα του Μπορντό. Εκεί, σε μια αίθουσα σε στυλ Δεύτερης Αυτοκρατορίας στο Μεγάλο Θέατρο, κάτω από την επίχρυση διακόσμηση και τους επιβλητικούς κρυστάλλινους πολυελαίους, παρουσιάζονται οι φωτογραφίες που μερικές συνοδεύονται από μια ρήση του Nureyev.
Ο χορευτής αστέρι από τη Σοβιετική Ένωση, που αυτομόλησε στη Δύση το 1961, είναι πολύ γνωστός στο Μπορντό: Ο Σαρλ Ζυντ, ο αγαπημένος του χορευτής, είχε διατελέσει για μεγάλο διάστημα διευθυντής χορού εκεί, πριν από τον Κιγιερέ.
Ο Nureyev που χορογράφησε και εισήγαγε στην Όπερα του Παρισιού τα μεγάλα κλασικά μπαλέτα του Marius Petipa (οι χορογραφίες του για τη Σταχτοπούτα και τη Λίμνη των Κύκνων περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα της νέας σεζόν) ήθελε να υποδύεται βασανισμένους πρίγκιπες όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες με τη Natalia Makarova και τη Noela Pontois.
Αιχμαλωτίζει το κοινό και πειραματίζεται επίσης στον σύγχρονο χορό. Με γυαλιά ηλίου και πούρο στο κωμικό μπαλέτο «The Brighton Venus», με σορτς και γάντια πυγμαχίας στο «Black and Blue», δεν σταματά να εξερευνά νέους δρόμους.
Στο Παρίσι, «μας έμαθε να απαιτούμε, ότι το να έχεις ταλέντο δεν αρκεί, πρέπει πάνω από όλα να δουλεύεις. ’Αλλωστε αυτό διακρίνεται στις φωτογραφίες», σημειώνει ο Κιγιερέ.
Μακριά από τις εκρήξεις θυμού του, ο Nureyev εμφανίζεται μόνος στις φωτογραφίες, γνωστές ή άγνωστες, της έκθεσης: «αυτό λέει πολλά για τη μοναξιά του Nureyev, που ήταν μια ξεχωριστή ύπαρξη», δηλώνει η Ariane Dollfus, συγγραφέας του βιβλίου “Noureev l’ insoumis” (Nureyev, ο ανυπότακτος) που σκιαγραφεί τη ζωή του από τη γέννησή του στη Ρωσία του 1938 από φτωχή οικογένεια έως τον θάνατό του από AIDS το 1993, σε ηλικία 54 ετών, στη Γαλλία.
Μετά το Μπορντό, η έκθεση θα ταξιδέψει στο Μπιαρίτς και στην Τουλούζη, η Μόσχα έχει επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον. Όσο για την Όπερα του Παρισιού, την τόσο συνδεδεμένη με τον Nureyev, μια άλλη έκθεση θα τού αφιερωθεί τον Δεκέμβριο κατά τη διάρκεια των παραστάσεων του με τη δική του χορογραφία της Σταχτοπούτας.
(Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ)