Στη Ν. Ερυθραία υπάρχει η Πλατεία Γεωργίου Διλβόη με την προτομή του ομώνυμου ήρωα, την οποία πολλοί, που δεν γνωρίζουν τον λόγο της ονοματοδοσίας της και επειδή η προτομή φέρει το πλατύγυρο καπέλο των Αμερικανών στρατιωτών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την αποκαλούν η πλατεία με τον πρόσκοπο. Μια επιγραφή όμως στις πλατείες και τους δρόμους των πόλεων, που εξηγεί γιατί δόθηκε το όνομα τους θα βοηθούσε στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης.
Στις 13 Ιουνίου 2022 η χάλκινη προτομή του ήρωα, βάρους πολλών κιλών, εξαφανίσθηκε από το βάθρο της κατόπιν κλοπής. Δράστες προφανώς οι συνήθεις ύποπτοι τέτοιων βανδαλισμών, που επιδίδονται συστηματικά σε κλοπές χαλκού λόγω της μεγάλης αύξησης της τιμής του.
Η κλοπή είναι ιδιαίτερα θρασεία, γιατί, εκτός του ότι πρόκειται περί διακεκριμένης κλοπής ιστορικού αντικειμένου, έγινε σε κεντρική πλατεία, φωτισμένη με μεγάλη συνεχή κίνηση και λόγω βάρους πρέπει να έγινε και χρήση γερανού, γεγονός που δείχνει την ανεπάρκεια της αστυνόμευσης και τον δισταγμό της Πολιτείας για την λήψη δραστικών μέτρων μολονότι πρόκειται περί συνήθους φαινόμενου να κλέπτονται ή βανδαλίζονται αγάλματα. Χαρακτηριστικά πριν μερικά χρόνια ο τότε Δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης αναγκάστηκε να αποσύρει και αντικαταστήσει τα πρότυπα με εκμαγεία.
Φυσικά η προτομή θα έχει γίνει ήδη μετάλλευμα σε παράνομα χυτήρια που λειτουργούν κυρίως σε δυτικές περιοχές με την ανοχή της τοπικής Αστυνομίας. Οι δράστες επιδίδονται στο λιώσιμο κυρίως κλεμμένων μεταλλικών ειδών, κατά προτίμηση χάλκινων και επιπλέον προκαλούν μεγάλη μόλυνση του περιβάλλοντος με την έκλυση διοξινών από την καύση των ελαστικών.
Ομιλώ για ανοχή της Αστυνομίας γιατί δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν χυτήρια, που εκπέμπουν καπνό και δυσοσμία και να μην γίνονται αντιληπτά από την τοπική Αστυνομία και να μην επακολουθήσουν συλλήψεις. Όταν ήμουνα Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, κατορθώσαμε να εντοπίσουμε τρία παράνομα χυτήρια και να συλλάβουμε τους εργαζόμενους, που ήταν όλοι παράτυποι μετανάστες, ενώ τα αφεντικά είχαν εξαφανισθεί.
Η κλοπή των μετάλλων δεν αντιμετωπίζεται μόνο με την σύλληψη των δραστών, που είναι αναλώσιμοι και τιμωρούνται όταν συλληφθούν με μικρές ποινές, αλλά πιο αποτελεσματικό μέτρο θα ήταν να εξουδετερωθούν οι κλεπταποδόχοι, ώστε οι κλέφτες να μην μπορούν να διαθέσουν τα κλεμμένα και να κλείσουν τα παράνομα χυτήρια. Ενας ακόμη ανασταλτικός παράγοντας θα ήταν οι αυστηρότεροι αστυνομικοί έλεγχοι στα ημιφορτηγά που μαζεύουν παλιοσίδερα και, ορισμένα εκ των οποίων διαθέτουν γερανό, και σε όσα βρεθούν κλοπιμαία να γίνεται αυτόματα η κατάσχεση τους.
Ο Γεώργιος Διλβόης (George Dilboy) ήταν ο πρώτος ελληνοαμερικανός στρατιώτης, που τιμήθηκε μετά θάνατον με το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής του Κογκρέσου των ΗΠΑ ( Congressional Gold Metal of Honor) για την γενναιότητα και ανδρεία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
To μετάλλιο θεσπίσθηκε το 1862 είναι η υψίστη τιμή που οι ΗΠΑ απονέμουν και μετά θάνατον στους πολίτες για εξαιρετικά κυρίως πολεμικά ανδραγαθήματα. Απονέμεται από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σε ειδική τελετή στον Λευκό Οίκο, ο τιμηθείς θεωρείται εθνικός ήρωας και έχει ταφεί στο κοιμητήριο του Άρλικτον. Μέχρι τώρα το μετάλλιο έχει απονεμηθεί 3.400 φορές.
Ο Γεώργιος Διλβόης γεννήθηκε στα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας την 5-2-1896, ήταν γιος πολυμελούς οικογένειας του Αντωνίου και Γιασεμής Διλβόη. Το 1907 μετανάστευσε στην Αμερική ο πατέρας και τον ακολούθησαν τα παιδιά του. Το 1916 ο Γεώργιος κατατάσσεται στον αμερικανικό στρατό και μετέχει σε πολεμικές επιχειρήσεις στο Μεξικό, όπου θα τιμηθεί με τρία μετάλλια και αποστρατεύεται. Μετά την εισδοχή των ΗΠΑ στον πόλεμο κατατάσσεται εθελοντής στον Αμερικανικό στρατό και αποστέλλεται στη Γαλλία.
Την 18η Ιουλίου 1918 βρίσκεται με το λόχο του σε επιχείρηση αντεπίθεσης στη ζώνη Τορσύ- Μπελλώ κατά θέσης καλυμμένων γερμανικών οπλοπολυβόλων στη σιδηροδρομική γραμμή του Μπελλώ. Δόθηκε εντολή στην ομάδα του για κατάληψη τους, που επιτυγχάνεται προσωπικά από τον Γεώργιο ο οποίος χάνει τη ζωή του αφού του έχει αποκοπεί το ένα του πόδι.
Στις 19-1-1919 ανακοινώνεται η απόφαση του Κογκρέσου για την μετά θάνατον απονομή του Μεταλλίου Τιμής, για τη γενναιότητα, την παλικαριά, την στρατιωτική δράση πάνω και πέρα από την πρόσκληση του καθήκοντος.
Ο Γεώργιος Διλβόης παρέμεινε ενταφιασμένος στο συμμαχικό νεκροταφείο της Αργκόν στη Γαλλία μέχρι το 1922. Η οικογένεια του, που είχε ήδη επαναγκατασταθεί στα Αλάτσατα ζήτησε το 1921 από την αμερικανική κυβέρνηση την μεταφορά των οστών του, που έγινε με ειδικές τιμές στις 10-7-1922. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και έντονες διπλωματικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Αμερική και στις 12-11-1923 ενταφιάστηκε με τιμές ήρωα στο εθνικό νεκροταφείο του Άρλιγκτον.
Στην Αμερική τον τιμούν ο Δήμος του Σάμερβιλ με στάδιο και κολυμβητήριο που φέρουν το όνομα του, η Πολιτεία της Μασαχουσέτης με τον εντοιχισμό μαρμάρινης πλάκας στο διοικητήριο και την ανέγερση ανδριάντων του στο Αρλιγκτον και Σικάγο.
Στην Ελλάδα τον τιμούν με δρόμους που φέρουν το όνομα του στους Δήμους του Βύρωνα και της Νέας Σμύρνης και με ομώνυμες πλατείες στους Δήμους Βύρωνα και Νέας Ερυθραίας, όπου στήθηκε η προτομή του με έξοδα της Αδελφότητας Αλατσατιανών Νέας Ερυθραίας.
Στις 13 Ιουνίου κατά πάσα πιθανότητα οι συνήθεις και γνωστοί σε όλους μικροκακοποιοί την έκλεψαν και την έλιωσαν για μια χούφτα ευρώ βεβηλώνοντας έτσι ένα ιστορικό μνημείο και την ιστορική μνήμη, γιατί η Πολιτεία είναι ανίκανη διαχρονικά να εξασφαλίσει τη δημόσια ασφάλεια στους πολίτες και στα μνημεία, που βεβηλώνονται όχι μόνο με την κλοπή αλλά και με την ρύπανση που δεν τιμωρείται μετά και την κατάργηση συγκεκριμένες διάταξης που μεριμνούσε σχετικά.
***
Λέανδρος Τ. Ρακιντζής - Αρεοπαγίτης ε.τ.