Αν σας ρωτούσαν τυχαία στον δρόμο σχετικά με το «τι παιδιά μένουν στις φοιτητικές εστίες» ποιά θα ήταν η απάντηση που θα δίνατε; Η απάντηση είναι η ίδια. «Παιδιά που προέρχονται από τα κατώτερα οικονομικά στρώματα, παιδιά ορφανά και από τους δύο γονείς, παιδιά με άρρωστους γονείς, παιδιά μεταναστών που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο στην χώρα μας». Σε αυτά τα παιδιά δεν είναι φυσιολογικό να φερόμαστε με το κατά δύναμιν καλύτερο τρόπο, καθώς στοχεύουμε στο να έχουμε μια κοινωνία που να λέγεται «δίκαιη» και «ισότιμη»; Κι, όμως, δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Με την τελευταία ΚΥΑ (ΚΥΑ αρ. ΦΕΚ Β’ 956/21-3-2020) αποφασίστηκε η αναστολή λειτουργίας των φοιτητικών εστιών πανελλαδικά από την Τετάρτη, λόγω του κορονοϊού και οι φοιτητές θα αναγκαστούν να τις εγκαταλείψουν μέχρι 10 Απριλίου πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Ήδη, υπήρξαν οι πρώτες αντιδράσεις στην Πάτρα και πιθανώς, αν πράγματι κατοχυρωθεί αυτή η απόφαση, θα ακολουθήσουν κι άλλες
«Τη στιγμή που οι περισσότεροι πολίτες προσπαθούν να απομονωθούν, όσο μπορούν, μέσα στα σπίτια τους, η ίδια η κυβέρνηση, η οποία προχωρησε σε απαγόρευση οποιασδήποτε άσκοπης κυκλοφορίας, κλείνει τις φοιτητικές εστίες, αναγκάζοντας με αυτόν τον τρόπο τους περισσότερους φοιτητές να μετακινηθούν από τα αστικά κέντρα στα χωριά τους, αυξάνοντας με τον τρόπο αυτό το ρίσκο για περαιτέρω μετάδοση του ιού», ήταν η απάντηση μιας φοιτήτριας που μένει σε εστίες της Θεσσαλονίκης, αδυνατώντας να γυρίσει στο πατρικό της, καθώς εργάζεται σε σούπερ μάρκετ στη συμπρωτεύουσα.
Την ίδια απάντηση δίνουν και άλλοι φοιτητές που μένουν σε εστίες των δύο μεγαλύτερων ελληνικών πόλεων. Αν και τη στιγμή που γράφεται το παρόν κείμενο, όλα τα σενάρια παραμένουν ανοιχτά, αδιαμφισβήτητα μια τέτοια ενέργεια εν μέσω πανδημίας παραμένει λανθασμένη.
«Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε ότι αντιλαμβανόμαστε την σοβαρότητα της υγειονομικής κρίσης που εξελίσσεται. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, η αντίδραση των οικότροφων δεν είναι προϊόν μετεφηβικού καπρίτσιου, άλλα αποτέλεσμα ενός αδιεξόδου. Η ουσία του προβλήματος έγκειται στην κατανόηση για την σύσταση των εστιών, δηλαδή ποια άτομα στεγάζονται εκεί; Η απάντηση είναι ότι στις εστίες σε όλη την επικράτεια στεγάζονται άτομα από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, δηλαδή άτομα που προέρχονται από άπορες οικογένειες ή χωρίς έναν ή δύο γονείς ή με μέλη της πάσχοντες από σοβαρές ασθένειες. Δεν είμαστε το παραδοσιακό μοντέλο φοιτητών που έχει έννοια μονάχα τις ακαδημαϊκές υποχρεώσεις, διότι παράλληλα εργαζόμαστε για να βιοποριστούμε, καθώς δεν έχουμε άλλη οικονομική στήριξη», ήταν η ψύχραιμη απάντηση ενός Αθηναίου φοιτητή, του Κ., που προσπαθεί πέντε χρόνια, από τότε που θυμάται τον εαυτό του ως φοιτητή να συνδυάσει σπουδές και εργασία, ώστε να μην επιβαρύνει τους γονείς του. Και αν εκριθεί αυτή η απόφαση ίσως να επιβαρύνει την υγεία τους, ποιός ξέρει.
Ακόμα και να μπουν σε καραντίνα για 14 ημέρες σε κάποιο ξενοδοχείο δεν αποτελεί λύση, διότι αφενός πλέον θα λειτουργεί ένα ξενοδοχείο για κάθε δήμο, αφετέρου και η μετακίνησή τους μπορεί να διασπείρει τον ιό. «Αφού θέλουν να αδειάσουν τις εστίες, γιατί δεν αδειάζουν και τις πολυκατοικίες«, διερωτάται η Α., που μένει και αυτή σε φοιτητικές εστίες στην Αθήνα.
Έτσι, λοιπόν, το #menoumespiti μετατράπηκε σε #menoumestia για τα παιδιά που η κάθε στιγμή των φοιτητικών τους χρόνων είναι συνυφασμένη με αυτούς τους χώρους των ελάχιστων τετραγωνικών. Όντως, δεν μπορεί ένα καπρίτσιο να τους ξεσπιτώσει.
«Πρέπει να συνεχιστεί η λειτουργία των φοιτητικών εστιών και να αποσυρθεί η απόφαση του υπουργείου παιδείας» προτείνει ως λύση ένας άλλος φοιτητής, ο Μ., που δεν διαφέρει από τους προαναφερθέντες. Ζει στην εστία τα τελευταία χρόνια. «Η εστία, το σπίτι μας δηλαδή, δεν είναι τηλεόραση να την σβήνουμε και ανοίγουμε όποτε θέλουμε. Αποτελεί σημαντικό μέρος της κοινωνίας και πρέπει ο πρωθυπουργός να ξανασκεφτεί τον κοινωνικό αντίκτυπο των συνεπειών της απόφασης του», συμπλήρωσε. Περιμένοντας την τελική απόφαση, μια άλλη φοιτήτρια, προτείνει ότι «θα μπορούσαν οι φοιτητές να δηλώσουν στη γραμματεία τα ονόματα τους, προκειμένου να αποδειχθεί ότι εκείνοι που δεν μπορούν να μετακινηθούν είναι πολλοί, και κατ επέκταση ότι η λήψη του μέτρου αυτού θα ήταν προβληματική».
«Μην παραλείπουμε ότι η άνω απόφαση είναι εφαρμοστέα σε 25 πανεπιστημιακά ιδρύματα με εστίες σε όλες τις πόλεις. Δηλαδή, πρόκειται τεράστια εσωτερική μετακίνηση εντός της πόλης που μόνο παράλογη μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε», επισημαίνει ο Κ., κάνοντας κατανοητό το πρόβλημα που μπορούν να προκαλέσουν σε ευπαθείς ομάδες αυτά τα «υποχρεωτικά ταξίδια μετακίνησης».
Σίγουρα εγείρονται ερωτήματα γύρω από το προαναφερθέν θέμα, σχετικά δηλαδή με το ότι διατίθενται χρήματα από την κυβέρνηση για μετακίνηση μερικών υπό όρων οικότροφων σε τουριστικά καταλύματα αντί να αξιοποιηθούν υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και να μην προβεί κανένας σε ριψοκίνδυνη μετακίνηση εντός της πόλης ή καθ’ οδόν προς την επαρχία. «Βλέπω την παρούσα ενέργεια αντίστοιχη με τις υπόλοιπες ενέργειες που έχει λάβει η κυβέρνηση. Δηλαδή, ημίμετρα, χωρίς να καλύπτει πλήρως τυχόν ”παραθυράκια”. Σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση μάλλον φοβάται την ανακοίνωση κρουσμάτων σε φοιτητικές εστίες, οι οποίες πάσχουν από την κρατική αδιαφορία και υποχρηματοδότηση», συμπληρώνει και η Γεωργία, οικότροφος ΦΕΠΑ. «Εννοείται έχει ειπωθεί και το γεγονός ότι αποτελούμε δημόσια δαπάνη», απαντά ενοχλημένος ο Κ. «Προσπαθώντας να δεις το ζήτημα καθαρά από υγειονομικής άποψης, δεν είναι συνετή αυτή η ξαφνική απόφαση». Ο Μ. δίνει και μια άλλη εξήγηση του γεγονότος: θέλουν να βρουν τρόπους να ελεγξουν καλύτερα τις εστίες και σε βάθος χρόνου να τις ιδιωτικοποιήσουν.
«Εντούτοις, πιστεύουμε πως τόσο η δική μας υγεία όσο και των υπολοίπων στην κοινωνία δεν μεταφράζεται σε χρήμα, και σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση δεν δικαιούται καμία κυβέρνηση να βλέπει την νεολαία και το μέλλον της χώρας ως ”αριθμοί” και ”δημόσια δαπάνη”, καταλήγει.