Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να ρίξουμε μια ματιά σε όλα τα πράγματα που κάνουμε καθημερινά - να περπατάμε από δωμάτιο σε δωμάτιο, να προετοιμάζουμε μια παρουσίαση στο γραφείο μας, να τρέχουμε ανεβοκατεβαίνοντας τις σκάλες για να παραδώσουμε διπλωμένα ρούχα ή να κάνουμε τζόκινγκ γύρω από το τετράγωνο - και να ξέραμε ποια θα μας βοηθήσουν καλύτερα ή να βλάψει το μυαλό μας;
Μια νέα μελέτη προσπάθησε να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα συνδέοντας συσκευές παρακολούθησης δραστηριότητας στους μηρούς σχεδόν 4.500 ατόμων στο Ηνωμένο Βασίλειο και παρακολουθώντας τις 24ωρες κινήσεις τους για επτά ημέρες. Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν πώς η συμπεριφορά των συμμετεχόντων επηρέασε τη βραχυπρόθεσμη μνήμη, τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων και επεξεργασίας.
Τα καλά νέα
Εκείνοι που περνούσαν «ακόμη και μικρό χρονικό διάστημα σε πιο έντονες δραστηριότητες - μόλις 6 έως 9 λεπτά - σε σύγκριση με το κάθισμα, τον ύπνο ή τις ήπιες δραστηριότητες, είχαν υψηλότερες βαθμολογίες γνωστικής ικανότητας», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Τζον Μίτσελ, φοιτητής διδακτορικής εκπαίδευσης του Ιατρικού Ερευνητικού Συμβουλίου στο το Ινστιτούτο Αθλητισμού, Άσκησης και Υγείας στο University College του Λονδίνου, σε ένα μέιλ.
Η μέτρια σωματική δραστηριότητα ορίζεται συνήθως ως γρήγορο περπάτημα ή ποδήλατο ή τρέξιμο πάνω και κάτω από τις σκάλες. Οι έντονες κινήσεις, όπως αερόβιος χορός, τζόκινγκ, τρέξιμο, κολύμπι και ποδηλασία σε έναν λόφο, θα ενισχύσουν τον καρδιακό ρυθμό και την αναπνοή μας.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στο Journal of Epidemiology & Community Health, διαπίστωσε ότι η μέτρια έως έντονη άσκηση κάθε μέρα βελτιώνει τη μνήμη εργασίας των συμμετεχόντων στη μελέτη, αλλά έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο σε διοικητικές διεργασίες όπως ο σχεδιασμός και η οργάνωση.
Η βελτίωση στο νοητικό κομμάτι ήταν μέτρια, αλλά όσο επενδυόταν επιπλέον χρόνος για πιο ενεργητική προπόνηση, τα οφέλη αυξάνονταν, σύμφωνα με τον Μίτσελ.
«Δεδομένου ότι δεν έχουμε παρακολουθήσει τη γνωστική κατάσταση των συμμετεχόντων για πολλά χρόνια, αυτό μπορεί απλώς να οφείλεται στο ότι τα άτομα που κινούνται περισσότερο τείνουν να έχουν υψηλότερη γνωστική ικανότητα κατά μέσο όρο», είπε. «Ωστόσο, ναι, θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι ακόμη και ελάχιστες αλλαγές στην καθημερινή μας ζωή μπορεί να έχουν χαμηλότερες συνέπειες όσον αφορά στο γνωστικό μας επίπεδο».
Ο Στήβεν Μάλιν, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα κινησιολογίας και υγείας στο Πανεπιστήμιο Rutgers στο Νιου Τζέρσεϊ είπε στο CNN ότι η μελέτη παρέχει νέα εικόνα για το πώς η δραστηριότητα αλληλεπιδρά με την καθιστική συμπεριφορά καθώς και τον ύπνο.
«Η κατανόηση της αλληλεπίδρασης του ύπνου και των διαφόρων σωματικών δραστηριοτήτων συχνά δεν εξετάζεται», είπε η Malin, η οποία δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη.
Ενώ η μελέτη είχε ορισμένους περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης γνώσης για την κατάσταση υγείας των συμμετεχόντων, τα ευρήματα δείχνουν πώς «η συσσώρευση μοτίβων κίνησης σε μια ημέρα, μια εβδομάδα, ή σε έναν μήνα είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, σημαντική από το να πάμε έξω για μία μόνο συνεδρία άσκησης», συμπλήρωσε.
Τα κακά νέα
Υπήρχαν επίσης άσχημα νέα: Το να ξοδεύουμε περισσότερο χρόνο στον ύπνο, να καθόμαστε ή να ασχολούμαστε μόνο με ήπιες κινήσεις συνδέθηκε με αρνητικό αντίκτυπο στον εγκέφαλο. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η γνωστική λειτουργία μειώθηκε 1% έως 2% μετά την αντικατάσταση ενός ισοδύναμου μέρους μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας με οκτώ λεπτά καθιστικής συμπεριφοράς, έξι λεπτά έντασης φωτός ή επτά λεπτά ύπνου.
«Στις περισσότερες περιπτώσεις (απο)δείξαμε ότι μόλις 7 έως 10 λεπτά λιγότερο MVPA (μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα) ήταν επιζήμια», είπε ο Μίτσελ.
Αυτή η αλλαγή έχει να κάνει με τη συσχέτιση, δεν είναι αιτία και αποτέλεσμα, λόγω των μεθόδων παρατήρησης της μελέτης, τονίζει ο Μίτσελ.
Επιπλέον...η καλή ποιότητα ύπνου είναι ζωτικής σημασίας για τον εγκέφαλο να λειτουργεί με κορυφαία απόδοση.
«Τα στοιχεία σχετικά με τη σημασία του ύπνου για τη γνωστική απόδοση είναι ισχυρά», λέει ο Μίτσελ, «αλλά υπάρχουν δύο σημαντικές προειδοποιήσεις. Πρώτον, ο υπερβολικός ύπνος μπορεί να συνδεθεί με φτωχότερες γνωστικές επιδόσεις. «Δεύτερον, η ποιότητα του ύπνου μπορεί να είναι ακόμη πιο σημαντική από τη διάρκεια. Οι συσκευές μας ... μπορούν να υπολογίσουν πόσην ώρα κοιμήθηκαν οι άνθρωποι, αλλά δεν μπορούν να μας πουν πόσο καλά κοιμήθηκαν».
Πρέπει να γίνουν πρόσθετες μελέτες για την επαλήθευση αυτών των ευρημάτων και την κατανόηση του ρόλου κάθε τύπου δραστηριότητας. Ωστόσο, όπως λέει ο Μίτσελ, η μελέτη «τονίζει πώς ακόμη και πολύ μέτριες διαφορές στην καθημερινή κίνηση των ανθρώπων - που χρειάζονται λιγότερο από δέκα λεπτά για να πραγματοποιηθούν - συνδέονται με μεγάλες και πραγματικές αλλαγές στη γνωστική μας υγεία».
ΠΗΓΗ: cnn.com