Σέβομαι απολύτως τον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Με τον κύριο Δημήτρη Βερβεσό έχουμε συνομιλήσει πολλάκις. Τον θεωρώ αξιόλογο νομικό και πάντοτε ευπρεπή συνομιλητή. Δεν ξεφεύγει από τα όρια και δεν καταφεύγει στον εύκολο συνδικαλισμό. Αυτά του τα αναγνωρίζω.
Όμως, μετά λύπης μου, αυτή τη φορά θα διαφωνήσουμε.
Καταλαβαίνω ότι, εκπροσωπώντας τους δικηγόρους, δεν είναι εύκολο και λογικό να βγει και να καλωσορίσει ένα νομοσχέδιο που φέρνει φορολογία με - ομολογουμένως - οριζόντιο τρόπο στην επαγγελματική τάξη που εκπροσωπεί.
Δεν είναι και αδύνατο, όμως, να παραδεχθεί αυτό που η μισή Ελλάδα διακρίνει δια γυμνού οφθαλμού για την άλλη μισή: Γιατί, πίσω από το 70% των ελεύθερων επαγγελματιών που δηλώνουν εισοδήματα κάτω των 10.000 ευρώ, δεν είναι και τόσο δύσκολο να διακρίνει κάποιος (και) την φοροδιαφυγή.
Είναι αλήθεια, ότι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και κατόπιν, όταν ο κορονοϊός επέβαλε λουκέτο στα δικαστήρια για ένα ολόκληρο χρόνο, οι δικηγόροι γονάτισαν.
Είναι ακριβές, ότι η ΝΔ ως αντιπολίτευση - και πολλοί από εμάς ως σκεπτόμενοι πολίτες - δικαιολογήσαμε πλήρως και υποστηρίξαμε το ”κίνημα της γραβάτας” στο παρελθόν.
Είναι εξίσου δεδομένο, όμως, ότι μεταξύ των ελεύθερων επαγγελματιών - που δεν είναι μόνο δικηγόροι, αλλά και μηχανικοί, αρχιτέκτονες, όπως και υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι και πολλοί άλλοι - υπάρχουν πολλοί (ή πάρα πολλοί) που απλώς δεν κόβουν απόδειξη για απόδειξη. Υπάρχουν και καταστηματάρχες - ελεύθεροι επαγγελματίες. Άλλοι κόβουν αποδείξεις και άλλοι σου κλείνουν το μάτι...
Ο κύριος Βερβεσός βλέπει μεταξύ των «αμάχων» που θα αδικηθούν από τη νέα ρύθμιση, νέους δικηγόρους και άλλους επαγγελματίες που ζουν στην ανέχεια, μητέρες με παιδιά που δικηγορούν για να βγάλουν τα ένσημά τους με 2-3 δικαστήρια το χρόνο, άλλους νέους που ακόμα σπουδάζουν στο εξωτερικό και «αντιμετωπίζονται ως φοροφυγάδες» και άλλους ελεύθερους επαγγελματίες - φτωχοδιάβολους, όπως τους χαρακτηρίζει.
Απαριθμεί επίσης λογαριασμούς, νοίκια, κοινόχρηστα κλπ. που πρέπει να πληρώσουν οι δικηγόροι μαζί με τις εισφορές τους. Δηλαδή, όσα πληρώνουν όλοι ανεξαιρέτως οι φορολογούμενοι.
Δεν αμφισβητώ, ότι μέσα στο 70% των ελεύθερων επαγγελματιών υπάρχουν και ορισμένοι που αδικούνται.
Δεν πένονται, όμως, 7 στους 10 ελεύθερους επαγγελματίες στην Ελλάδα.
Αυτό δεν είναι έτσι. Δεν δυσκολεύονται περισσότερο από μισθωτούς που παραμένουν καθηλωμένοι στο ίδιο μισθολογικό επίπεδο της τάξης των χιλίων ευρώ ή παρακάτω, επί σειράν ετών. Δεν δυσκολεύονται περισσότερο και από συνταξιούχους που ζουν με μερικά κατοστάρικα το μήνα και αγωνιούν στη λαϊκή κάθε βδομάδα...
Ο Πρόεδρος του ΔΣΑ επιχειρεί να κάνει και προσωπικό το ζήτημα, απευθυνόμενος στον κύριο Χατζηδάκη, κατηγορώντας τον ότι δεν έχει δικηγορήσει ο ίδιος. Και λοιπόν;
Εμάς τους υπόλοιπους δε μας αφορά αν έχει δικηγορήσει ο Χατζηδάκης.
Μας αφορά αν διορθώνεται μία αδικία που όλοι αντιλαμβανόμαστε.
Δεν πρόκειται περί κοινωνικού αυτοματισμού. Ελεύθερους επαγγελματίες έχουμε στις οικογένειές μας, έχουμε φίλους και καταλαβαίνουμε τα ζόρια τους.
Πρέπει να καταλάβουν και εκείνοι τα ζόρια των υπολοίπων.