Κλιματικά, ανεμιστήρες, βεντάλιες, κρύα ντουζ επιστρατεύουν, όπως εκατομμύρια άνθρωποι στο βόρειο ημισφαίριο, οι Ιάπωνες για να δροσιστούν εν μέσω ακραία υψηλών θερμοκρασιών.
Επειδή μάλιστα είναι μια από τις πατρίδες των πιο περίεργων εφευρέσεων πλέον καταφεύγουν και σε μπουφάν με ανεμιστήρες ή σε μια δημοφιλής καινοτομία το Reon Pocket, ένα φορητό κλιματιστικό που κουμπώνει γύρω από το λαιμό και τοποθετείται μέσα στα ρούχα.
Αν όμως όλες αυτές οι λύσεις, κλασικές και τεχνολογικές, δεν προσφέρουν τελικά δροσιά και ανακούφιση από την βάσανο του καύσωνα, υπάρχει πάντα και η επιλογή να καταφύγει κάποιος στην...ιαπωνική παράδοση.
Και η λύση που προσφέρουν οι ”παλιοί” είναι μοιραζόμαστε μεταξύ μας τρομακτικές, ανατριχιαστικές ιστορίες (ίσως η μέθοδος να λειτουργεί και με την παρακολούθηση ταινιών τρόμου).
Ποια μπορεί όμως αν είναι η σχέση μεταξύ καύσωνα και ανάγκης να δροσιστούμε με την αφήγηση τρομακτικών ιστοριών;
Η απάντηση αφορά στον τρόπο με τον οποίο επιδρά το αίσθημα του φόβου στον οργανισμό μας.
«Όταν αισθανόμαστε φόβο, μια αντίδραση είναι το σώμα να κατευθύνει αίμα στα εσωτερικά όργανα και να συστέλλει τη ροή στα αιμοφόρα αγγεία πιο κοντά στο δέρμα, με αποτέλεσμα να νιώθουμε παγωμένοι παντού», εξηγεί, όπως λέει ο Guardian, η Γιασκούκο Μιούρα, ερευνητής, λέκτορας και συγγραφέας για τον ιαπωνικό πολιτισμό που ειδικεύεται σε θέματα ιαπωνικής παράδοσης.
Σε αυτή την πρακτική μπορούν να καταφύγουν μέλη οικογένειας ή παρέες φίλων αλλά υπάρχει πάντα και το βουδιστικό φεστιβάλ Ομπον που περιλαμβάνει τέτοιου είδους δραστηριότητες και είναι διάσημο για την αφήγηση ανατριχιαστικών ιστοριών.
Διοργανώνεται είτε στα μέσα Ιουλίου είτε στα μέσα Αυγούστου (ανάλογα με την περιοχή) και κατά την διάρκεια του τριήμερου οι πιστοί τιμούν τα πνεύματα των νεκρών που λέγεται πως επιστρέφουν για λίγο στον κόσμο των ζωντανών.
Πολλές ιαπωνικές ιστορίες φαντασμάτων περιστρέφονται γύρω από ανήσυχα πνεύματα, «που έχουν κακία ή δεν έχουν οικογένεια για να τα καλωσορίσει πίσω στο Όμπον, και κατά την περίοδο Έντο [1603-1867], τα έργα με ιστορίες τέτοιων πνευμάτων έγιναν μια δημοφιλής καλοκαιρινή παράδοση», λέει η Μιούρα.
«Πολλοί νέοι εξακολουθούν να ακολουθούν την παράδοση και μερικοί θα δοκιμάσουν το θάρρος τους πηγαίνοντας σε τρομακτικά μέρη όπως τα νεκροταφεία τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού».
Παρόλο, πάντως που το φεστιβάλ αναφέρεται στη μνήμη των νεκρών, είναι μια χαρούμενη γιορτή, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων χορούς, πυροτεχνήματα, χάρτινα φαναράκια που φέρνουν οι συμμετέχοντες με τα ονόματα των νεκρών προγόνων τους.
Δεν αποτελεί επίσημη αργία στην Ιαπωνία, αλλά συνηθίζεται οι Ιάπωνες να παίρνουν άδεια από την εργασία τους και να επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους, για να τιμήσουν τους προγόνους τους.
Γιορτάζεται στην Ιαπωνία πάνω από 500 χρόνια και αποτελεί αφορμή για επανένωση των οικογενειών και ενδυνάμωση των οικογενειακών δεσμών.
Πηγές: Asiahighlights, Guardian