Είναι σαφές ότι η Γαλλία - και όχι μόνο - περνάει μια πολλαπλή κρίση. Κρίση πολιτική, κρίση ανθρωπιστική, κρίση ηθών και προϋπολογισμών. Οι ταξικές διαφορές είναι πιο κοντά στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου παρά του Βορρά. Το ίδιο και οι φορολογίες που δημιουργούν πονήματα στη σύνταξη των Προϋπολογισμών, των τελευταίων 15 ετών τουλάχιστον. Μια από τις ανατινάξεις των Προϋπολογισμών είναι οι στρατιωτικές δαπάνες. Αν όλες οι στρατιωτικές δαπάνες του κόσμου σταματούσαν θα είχαν απομακρυνθεί οι οικονομικές κρίσεις. Και αν οι χρεωμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν το δικαίωμα να επιβάλλουν (μονομερώς) δασμούς στα εισαγόμενα εμπορεύματα θα είχε αναπτυχθεί η βιομηχανία και θα είχε μειωθεί εντυπωσιακά η ανεργία στη χώρα μας.
Όταν μια χώρα ευημερεί όλα πάνε καλά. Επίπεδο ζωής, μορφωτικό, πολιτιστικό. Αλλά όχι αναγκαστικά πολιτικό. Οι ευγένειες στις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου εξαρτώνται από το επίπεδο των πολιτικών. Η ευημερία είναι και αποτέλεσμα των χρηστών ηθών. Στη Γαλλία, παρά τις κλασικές ανισότητες, ευημερεί, σχετικά, η πλειοψηφία του γαλλικού λαού. Μια αιτία είναι ο μεγάλος αριθμός της ιδιόκτητης κατοικίας. Μια δεύτερη, η ομπρέλα της ιατρικής περίθαλψης που είναι μια από τις πρώτες σε παγκόσμια κλίμακα.
Αλλά τι συμβαίνει σήμερα με τις ”αγριότητες των Σαββάτων”; Γιατί κάθε Σάββατο μόνο κατεβαίνουν στους δρόμους τα ”Γιλέκα”; Κατεβαίνουν γιατί δεν έχουν τι να κάνουν το Σάββατο που είναι αργία; Θα μπορούσε να το υποθέσει κανείς όταν καμιά από αυτές τις αμαρτωλές διαδηλώσεις δεν είναι κομματική ή συνδικαλιστική! Ούτε έχει υπεύθυνη ηγεσία. Στον Μάη του 68, οι αστοί έβγαιναν στα μπαλκόνια και χάζευαν τις αψιμαχίες των φοιτητών με την αστυνομία. Σήμερα οι υπόλοιποι Γάλλοι, γιατί έχουν κι′ αυτοί αργία τα Σάββατα, χαζεύουν όλη μέρα στην τηλεόραση τα καμώματα των ”Γιλέκων”.
Τι έχει συμβεί; Κανείς πολιτικολόγος, δημοσιογράφος, διανοούμενος δεν έχει καταλάβει γιατί όλη αυτή η φασαρία. Μια παρτίδα των επαρχιωτών, 1 % του πληθυσμού, φόρεσαν μια μέρα τα γιλέκα, που ο Γάλλος υποχρεώνεται να έχει στο αυτοκίνητό του, και κατέβηκε στις κοντινές του πλατείες να διαμαρτυρηθεί για τον καινούριο φόρο που μπήκε ξαφνικά στα καύσιμα του αυτοκινήτου. Γιατί όλοι αυτοί μένουν σε μικρά χωριά και είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο που το κοντινότερο είναι 50 χιλιόμετρα μακριά. Και όλοι βέβαια έχουν αυτοκίνητο. Πώς έγινε και στο δεύτερο Σάββατο της διαμαρτυρίας, να σπάνε καταστήματα, το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και να φωνάζουν – επί 3 μήνες! -”Μακρόν, παραιτήσου”’; Μήπως κάποιο ακροδεξιό κόμμα πρόσθεσε τους δικούς του που φόρεσαν πράσινα γιλέκα και χώθηκαν ”ένστολοι” στα πάρτι του Σαββάτου;
Αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία είναι ανεξήγητο. Μια κυβέρνηση δεν πέφτει επειδή το ζητάει το 1% του πληθυσμού! Κανένα κόμμα δεν τολμάει να εκφράσει τέτοια ανοησία. Τουλάχιστον στην Βουλή. Ούτως ή άλλως, μπορεί να έχουν γίνει λάθη σε κάποιον τομέα της διακυβέρνησης, όπως συμβαίνει παντού, αλλά η προεδρία του Μακρόν δεν είναι χειρότερη από όσες έχουν περάσει. Ένα μέγα πρότζεκτ που εξελίσσεται αυτές τις μέρες είναι οι ήπιες λαϊκές συζητήσεις που γίνονται σε όλη τη Γαλλία, με θέμα την συλλογική κατάσταση της χώρας, έχουν ξεπεράσει τις 200.000 χιλιάδες στις οποίες μετέχουν δήμαρχοι, υπουργοί και ο ίδιος ο Μακρόν. Στις οποίες όμως αρνούνται να εμφανιστούν τα ”Γιλέκα”. Διότι τα ”Γιλέκα”, τα οποία έχουν περιοριστεί στο μεταξύ στο μισό της εκατό, μεθούν σπάζοντας μαγαζιά, καίγοντας αυτοκίνητα, βάζοντας φωτιά στο στρατιωτικό κτήριο της Υπηρεσίας Αντιτρομοκρατικής Δράσης και στην οικία του Προέδρου της Βουλής, απειλώντας με εκτέλεση του βουλευτές της Πλειοψηφίας. Αναρωτιέται κανείς μήπως οι Τζιχαντιστές φόρεσαν γιλέκα και εισέβαλαν στις διαδηλώσεις.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σε όλον τον κόσμο, χωρίς εξαίρεση των ευρωπαϊκών χωρών, η οικονομία χωλαίνει, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και η ανεργία ανεβαίνει ή είναι στάσιμη (όπως στη Γαλλία).
Στην Ελλάδα, το κύριο πρόβλημα της Οικονομίας είναι το Χρέος. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις -ναι- έχουν μεγάλο μερίδιο στην παρανομία αυτή. Γιατί παρανομία είναι η αύξηση του χρέους χωρίς την άδεια των ψηφοφόρων. Γιατί αυτοί θα το πληρώνουν σε όλη τους τη ζωή. Η Ελλάδα σήμερα προσπαθεί να συνέλθει και ο κόσμος λίγο ως πολύ το καταλαβαίνει. Οι μισοί Έλληνες υποφέρουν από οικονομική ασφυξία αλλά όταν διαδηλώνουν δεν αποκρύπτουν την ταυτότητά τους. Είναι γενναιότεροι από τα γαλλικά ”Γιλέκα” που κρύβονται πίσω από μάσκες και κασκόλ. Ενώ κανείς δεν ξέρει - και ιδιαίτερα η Κυβέρνηση - τους αρχηγούς τους, την διεύθυνσή τους και ποιοι κρύβονται μέσα στα γιλέκα. Οι Αστυνομικές Αρχές γνωρίζουν μόνο αυτούς που συλλαμβάνονται για εμπρησμούς σε μαγαζιά. Κι΄εδώ αξίζει να προσθέσουμε ότι τα μαγαζιά τα Σάββατα είναι που βλέπουν πελάτες, τις μέρες δηλαδή που κόσμος βγαίνει να ψωνίσει. Δισεκατομμύρια έχουν χαθεί τους τελευταίους τρεις μήνες, τόσο από τους εμπρησμούς και τις άλλες καταστροφές όσο και από τις αγοραστικές απώλειες του Σαββάτου. Σε όλη τη χώρα φυσικά. Γιατί ″Γιλέκα”, όσα έχουν απομείνει, ξεχύνονται σε όλες τις πόλεις της Γαλλίας. Παντού με την ίδια τακτική. Και δεν χρειάζεται να είναι πολλοί. Πενήντα ή εκατό χιλιάδες πέτρες αρκούν για να γυρίζουν τα υπόλοιπα 65 εκατομμύρια των Γάλλων μερικά χρόνια πίσω.
Όλοι ζούμε πάντως μια μακρά περίοδο παγκόσμιας κρίσης, βίας και εγκλημάτων. Πράγμα που οδηγεί στην αποχή από την κλασική πολιτική ζωή. Που οφείλεται σίγουρα και στην ανυπαρξία μεγάλων αξιόπιστων μορφών στην πολιτική σκακιέρα. Στη Γαλλία θα ακούσεις να λέγεται ”δεν υπάρχει πια ούτε ένας Ντεγκόλ ούτε ένας Μιτεράν”. Χώρια η πρωτοτυπία που στο κόμμα του Ντεγκόλ συμμετείχε μια Κίνηση με τίτλο ”Ντεγκολιστές της Αριστεράς”!.
Οι τρεις τελευταίοι Πρόεδροι σε τίποτα δεν βελτίωσαν την οικονομία ή την διοίκηση ή την κοινωνική ανισότητα. Μια από τις προτεραιότητες στον Προϋπολογισμό ήταν οι στρατιωτικές δαπάνες. Η Γαλλία είναι πολύ απλωμένη τόσο στην Αφρική (πολλές οι γαλλόφωνες πρώην αποικίες της) όσο και -πρόσφατα- στην Μικρά Ασία. Αφού είδε κι′ έπαθε να εγκαταλείψει το Βιετνάμ και την Γκαμπότζη και νωρίτερα την Κίνα. Της οποίας το ένα τρίτο ήταν προτεκτοράτο της! Τα ξεχνάμε…
Όσο για τη χώρα μας, η οικονομία υποφέρει άγρια από τις στρατιωτικές δαπάνες. Αμυντικές βέβαια. Πράγμα που ακολουθεί την μοίρα της Ελλάδας από την Επανάσταση του 21 και ύστερα. Στην εποχή του Περικλή πάντως τα πολεμικά πλοία και τους θεατρικούς χορούς τα πλήρωναν οι πιο πλούσιοι. Και οι πιο φτωχοί έμπαιναν τζάμπα στο θέατρο. Ας μην το ξεχνάμε κι’αυτό.