Επτά μήνες μετρά ήδη ο πόλεμος στην Ουκρανία, ύστερα από τη ρωσική εισβολή του περασμένου Φεβρουαρίου. Ένας δήθεν «κεραυνοβόλος» πόλεμος «μίας εβδομάδας» εξελίχθηκε σε έναν πόλεμο φθοράς και… δολιοφθορών. Η κρίσιμη φάση στην οποία μοιάζει να εισέρχεται η σύρραξη δεν είναι χωρίς ιστορικό προηγούμενο, μιας και ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ήδη διαπράξει λάθη ανάλογα εκείνων του Αδόλφου Χίτλερ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η 24η Φεβρουαρίου 2022 αποτέλεσε μια τομή στον ιστορικό χρόνο μετά από πολλές δεκαετίες. Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων μπήκε σε μία νέα τροχιά, τροχιά οριστικής ίσως αλλαγής των σχέσεων Ανατολής και Δύσης, Ρωσίας και Δύσης.
Η επίθεση του Πούτιν στην ανατολική Ουκρανία είχε πολλά κοινά με τις αντίστοιχες επιθέσεις των Γερμανών του Χίτλερ στην Τσεχοσλοβακία και την Αυστρία, στο πρελούδιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι εκεί όμως. Η συνέχεια δεν είχε ανάλογες στρατιωτικές «επιτυχίες» για τους επιτιθέμενους Ρώσους. Η κατάκτηση εδαφών και οι ωμότητες που διαπράχθηκαν στην Ανατολική Ουκρανία αποτέλεσαν μέχρι στιγμής το αποκορύφωμα της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», η οποία μοιάζει τώρα να περνά μια κρίσιμη καμπή.
Και αφού ο πόλεμος πέρασε σε μια φάση ατελείωτου τέλματος και αμφίπλευρης φθοράς χωρίς ουσιαστική πρόοδο για κάποιον από τους αντιμαχόμενους, οι Ουκρανοί άρχισαν να αντεπιτίθενται και να ανακαταλαμβάνουν πρώην κατεχόμενα εδάφη της πατρίδας τους.
Κάπου εδώ ξεκινούν τα… χιτλεροειδή «λάθη» του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος, αφού απέτυχε να «ολοκληρώσει» άμεσα την επιχείρηση και οι δυνάμεις του καθηλώθηκαν, άρχισε να αντικαθιστά τον ένα στρατηγό μετά τον άλλο. Κάτι ανάλογο με τις κινήσεις του Χίτλερ κατά την επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης το 1941-43. Στο τελευταίο στάδιο μάλιστα ο ηγέτης των Ναζί είχε φτάσει να διευθύνει ο ίδιος από το Βερολίνο τα γερμανικά στρατεύματα που μάχονταν στην άλλη μεριά της Ευρώπης.
Πιο πρόσφατη ομοιότητα των δύο ως προς τα «λάθη», η παρ’ ολίγον περικύκλωση μεγάλων ρωσικών δυνάμεων από τους Ουκρανούς κατά την υποχώρηση από το Ιζιούμ και την ενδιάμεση στάση στο Ντονμπάς.
Εβδομήντα χρόνια νωρίτερα οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι. Οι Σοβιετικοί πολιορκούσαν στο Στάλιγκραντ την 6η Γερμανική Στρατιά με επικεφαλής τον στρατάρχη Φρίντριχ Πάουλους. Αποτέλεσμα της επιχείρησης ήταν η άνευ όρων παράδοση ολόκληρης της στρατιάς στις 31 Ιανουαρίου 1943.
Οι ιστορικοί παραλληλισμοί βεβαίως δεν κρίνουν τα σύγχρονα γεγονότα, απλώς επιβεβαιώνουν κάποιες γενικές παραδοχές. Πρώτιστη εκ των οποίων είναι ότι η αλαζονεία και η ελλιπής προετοιμασία αποτελούν τον πιο σίγουρο δρόμο προς την αποτυχία.
Κι αφού οι «λογικές» στρατιωτικές επιλογές μοιάζουν να εξαντλούνται, ο Πούτιν πέρασε προ πολλού στον ενεργειακό πόλεμο εναντίον της Δύσης, διανθίζοντάς τον με υπαινιγμούς ή ευθείες απειλές για πυρηνική καταστροφή.
Η πραγματικότητα – αν θέλει κάποιος να δει τη μεγάλη εικόνα – είναι ότι ο πόλεμος αυτός δεν μπορεί να γνωρίσει πολλά ακόμη επεισόδια υπό την παρούσα κατάσταση. Σύντομα θα έρθει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για τη Ρωσία. Και φυσικά οι αποφάσεις αυτές αφορούν τον επιτιθέμενο και όχι τον αμυνόμενο, ο οποίος προφανώς θα εξακολουθήσει να μάχεται μέχρι να εκδιώξει από την πατρίδα του τους εισβολείς.
Ο χειμώνας που έρχεται ίσως αποτελέσει καταλύτη για όλους - και ιδιαίτερα για όσους εργάζονται πρωτίστως για την υστεροφημία τους.