Βρισκόμαστε, λοιπόν, πάλι ενώπιος ενωπίω με το Μακεδονικό, που ζητάει λύση σχετικά με την ονομασία και τα συνακόλουθα, μια λύση που θα ικανοποιήσει τους βόρειους γείτονες αλλά δεν θα θίξει τους Μακεδόνες μας με τρόπο προκλητικό και ανάρμοστο.
Από το 1991 και το δραματικό μονόλογο της Σκοπιανής Δημοκρατίας με τις αλυτρωτικές επιθέσεις με καταχωρήσεις στον διεθνή τύπο, μετά απο δυναμικές παρεμβάσεις της Ελληνικής Ομογένειας σε Αυστραλία, Καναδά και ΗΠΑ ανατράπηκε το ζητούμενο της βόρειας γείτονος, να αποκαλείται δηλαδή φαρδιά πλατια «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Το κρατίδιο μετά την αναξαρτητοποίησή του απο τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο άρχισε να διεκδικεί μια «ψεύτικη ιστορία συνάρτησης με την Αρχαία Μακεδονία».
’Ετσι στις 9/1/1992 η ΠΓΔΜ υπέβαλε αίτημα ένταξης στον ΟΗΕ με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Η Ελλάδα αντέδρασε έντονα στην υποκλοπή της ιστορικής και πολιτιστικής της κληρονομιάς και στις υφέρπουσες εδαφικές και αλυτρωτικές βλέψεις της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και το θέμα ήλθε στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο με δύο αποφάσεις του [817(1993) και 845(1993)] συνέστησε την εξεύρεση ταχείας διευθέτησης για το καλό των ειρηνικών σχέσεων και της καλής γειτονίας στην περιοχή.
Στα επίσημα έγγραφα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας καταγράφονται τα εξής:
«Το 1993, κατόπιν της σύστασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έγινε δεκτή, με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, στα Ηνωμένα Έθνη με αυτήν την προσωρινή ονομασία έως ότου εξευρεθεί μια συμφωνημένη λύση.
Το 1995, η Ελλάδα και η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας συνομολόγησαν μια Ενδιάμεση Συμφωνία, η οποία επέβαλε έναν δεσμευτικό «κώδικα συμπεριφοράς». Επί τη βάσει της Ενδιάμεσης Συμφωνίας τα δύο μέρη άρχισαν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Κατά το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας παραβιάζει συστηματικά το γράμμα και το πνεύμα της Συμφωνίας και, βεβαίως, τις υποχρεώσεις της που πηγάζουν από αυτήν:
- προβάλλοντας μεγαλοϊδεατικές εδαφικές βλέψεις κατά της Ελλάδας, μέσω της απεικόνισης σε χάρτες, σχολικά εγχειρίδια, βιβλία ιστορίας κλπ. ελληνικών εδαφών στην εδαφική επικράτεια μιας «μεγάλης» Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 4 και 7.1,
- ενισχύοντας αλυτρωτικές διεκδικήσεις και υποδαυλίζοντας εθνικιστικά αισθήματα εντός της ελληνικής επικράτειας, κατά παράβαση του άρθρου 6.2,
- χρησιμοποιώντας την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στους διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων και των Ηνωμένων Εθνών, στους οποίους έχει προσχωρήσει υπό την προϋπόθεση να χρησιμοποιεί την προσωρινή ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, κατά παράβαση της σχετικής δεσμεύσεως που προβλέπει το άρθρο 11.1 (ακόμα και από το βήμα της 62ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο τότε Πρόεδρος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, Branko Crvenkovski, είχε δηλώσει ότι «το όνομα της χώρας μου είναι και θα είναι Δημοκρατία της Μακεδονίας»),
- χρησιμοποιώντας σύμβολα, όπως ο Ήλιος της Βεργίνας, η χρήση των οποίων απαγορεύεται από την Ενδιάμεση Συμφωνία σύμφωνα με το άρθρο 7.2, καθώς και άλλα σύμβολα που ανήκουν στην ελληνική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά (μετονομασία αεροδρομίου Σκοπίων σε «Αλέξανδρος Μακεδών», έγερση αγαλμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου, ονομασία οδικού άξονα Χ, στο τμήμα που διέρχεται από την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ως «Αλέξανδρος ο Μακεδών», έγερση στα Σκόπια αψίδας «Πόρτα Μακεδονία» με αποτυπωμένες μορφές της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, του Ήλιου της Βεργίνας και επί της οποίας υπάρχει ρητή αναφορά σε «Μακεδονία του Αιγαίου», ανέγερση μνημείων στο Κατλάνοβο και στο Τέτοβο διακοσμημένων με τον Ήλιο της Βεργίνας, ανέγερση μνημείων στη Γευγελή, στον δήμο Γκαζί Μπαμπά των Σκοπίων με απεικονίσεις του Ήλιου της Βεργίνας και χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», κ.λπ.),
- προβαίνοντας ή ανεχόμενη προκλητικές ενέργειες, οι οποίες υποδαυλίζουν εχθρότητα και φανατισμό, όπως η παραποίηση της ελληνικής σημαίας και η αντικατάσταση του χριστιανικού σταυρού με τη ναζιστική σβάστικα, οι προπηλακισμοί κατά ελληνικών επιχειρήσεων, επιχειρηματιών και τουριστών, αλυτρωτικά συνθήματα από σκοπιανούς οπαδούς σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, προκλητικές και προσβλητικές σε βάρος της Ελλάδας ενέργειες στο καρναβάλι της πόλης Βέβτσανι, το οποίο επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κ.ά.
Η Ελλάδα είναι σταθερή στην ειλικρινή επιθυμία της για την επίτευξη μιας βιώσιμης συμφωνίας στο ζήτημα του ονόματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Η Ελληνική Κυβέρνηση έχει προτείνει ένα ρεαλιστικό και βιώσιμο πλαίσιο διευθέτησης, το οποίο στοχεύει στην εξεύρεση οριστικής λύσης στο θέμα του ονόματος. Η θέση μας είναι σαφής: σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από τη λέξη «Μακεδονία» που θα ισχύει έναντι όλων (erga omnes), για κάθε χρήση, εσωτερική και διεθνή.»
Η Ελληνική Ομογένεια αντέδρασε για το Μακεδονικό με τα θρυλικά συλλαλητήρια της Οττάβας , της Νέας Υόρκης και της Μελβούρνης (1992-1995, 2005) κι έκτοτε καλλιεργήθηκε ένα αγωνιστικό πνεύμα εναντίον του σφετερισμού του ονόματος της Μακεδονίας απο την κυβέρνηση των Σκοπίων.
Οι Παμμακεδονικές ενώσεις, πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες ανά την Ελληνική Διασπορά, συντηρούν άσβεστη και αμετακίνητη τη στάση εναντίον κάθε ορατής ονομασίας που θα περιλαμβάνει μέσα της το όνομα Μακεδονία.
Βεβαίως, δικαίως οι Μακεδονικές - κυρίως- οργανώσεις αντιδρούν έντονα διότι οι Ελληνικές κυβερνήσεις (πλην εκείνης του μακαριστού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη) ενέσπειραν στο λαό και στην Ελληνική Διασπορά την πεποίθηση ότι η λύση της ονομασίας δεν θα εμπεριέχει τη λέξη «Μακεδονία».
Ωστόσο, οι συνθήκες είναι διαφορετικές σήμερα. Οι Ελληνες εντός και εκτός χώρας έζησαν επί μια δεκαπενταετία χρησιμοποιώντας τον όρο Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, έναν όρο που χωρίς το πρώην φωτογραφίζει την ονομασία της επι Τίτου εποχής περιλαμβάνοντας την ονομασία «Μακεδονία».
Πολλές χώρες έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια διμερώς ως Δημοκρατία της Μακεδονίας (ανάμεσά τους και ο Καναδάς), ενώ πολλά Ελληνικά κεφάλαια έχουν επενδυθεί στην βόρειο γείτονα σε διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Το να θεωρούμε σήμερα πως θα συμφωνηθεί διμερώς ονομασία χωρίς τον όρο «Μακεδονία» είναι ουτοπιστικό και εκτός πραγματικότητας. Ο όρος Νοβαματσεντόνια, θα ήταν μια καλή πρόταση, αφού προσδιορίζει την τοπικότητα της Μακεδονίας, αλλά δεν διεκδικεί την ιστορία της.
Στην πραγματικότητα αυτός ο όρος με ένα πακέτο μέτρων εναντίον του αλυτρωτισμού των Σκοπιανών σχετικά με την καταγωγή τους, θα είναι η πλέον ευδόκιμη λύση για την Ελληνική πλευρά.