Η Μαρία Παπαγεωργίου για τον Μίκη Θεοδωράκη και την «Αλληλογραφία» λίγο πριν το live στο «six dogs»

Η πρώτη φορά ήταν με το πειραγμένο «Ξημερώνει» (από το άλμπουμ του Μίκη Θεοδωράκη «Ραντάρ», σε στίχους Κώστα Τριπολίτη) και η πρώτη λέξη ακούγοντας την ήταν «αναζωογονητικό». Δεν είναι εύκολο να ξεπεράσει κανείς τις πρώτες εκτελέσεις, ειδικά εάν είναι στη μέση ηλικία και ειδικά εάν επιμένει να κρατά τις αναφορές ζωντανές -πώς μπορείς να λησμονήσεις τι πυροδότησε κάποτε την αγάπη; Ύστερα ήρθε το «Την πόρτα ανοίγω το βράδυ» και μαζί μια άλλη συγκίνηση (όχι η αυτοαναφορική, η καινούργια) ότι, ναι, αυτό μπορούν να το ακούσουν οι εικοσάρηδες και να το κάνουν δικό τους. Υπήρχε και άλλη πρώτη φορά, πριν -στο ενεργητικό της έχει έξι προσωπικούς δίσκους (μεταξύ των τραγουδιών και μια υπέροχη «Μηλιά»), αλλά εδώ μιλάμε εξ αφορμής άλλης.

Μία και μόνη εμφάνιση στο six d.o.g.s, την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου, όπου θα παρουσιάσει για πρώτη φορά ζωντανά με τη νέα της μπάντα τον δίσκο «Αλληλογραφία«, με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, μία παράσταση που θα χωρίσει σε δύο μέρη:

Διαφήμιση

Στο πρώτο, θα γίνει η πρώτη επίσημη παρουσίαση του τελευταίου της δίσκου «Αλληλογραφία», αποτέλεσμα της συνεργασίας της με το Μίκη, ο οποίος της εμπιστεύτηκε επανεκτελέσεις σε τραγούδια του με τη δική της ματιά και τις διακριτικές συμβουλές του.
Στο δεύτερο, θα ακουστούν τραγούδια από την προσωπική της δισκογραφία, διασκευές που αγαπήθηκαν από τη φωνή της, αλλά και καινούρια –αδισκογράφητα ακόμη- τραγούδια που «δοκιμάζονται» πρώτα στις ζωντανές τις εμφανίσεις.

Λίγο πριν ανέβει στο stage του six d.o.g.s, η Μαρία Παπαγεωργίου απαντά στις ερωτήσεις της HuffPost Greece.

-Τι σήμαινε για εσάς ο Μίκης Θεοδωράκης (από τότε που θυμάστε τον εαυτό σας) και τι σημαίνει πια, μετά από την «Αλληλογραφία»;

Διαφήμιση

Ο Μίκης Θεοδωράκης έφτασε στα αυτιά μου όταν ήμουν έφηβη. Μέσα από τις σχολικές εορτές προσπαθούσαμε να αφουγκραστούμε τους ποιητές και τον εσωτερικό βρασμό ή τη μεγάλη επανάσταση, για την οποία μας μιλούσαν οι μεγαλύτεροί μας. Υπήρχε παντού γύρω μας, χωρίς όμως να γνωρίζω πραγματικά το έργο του. Παρόλο που οι σχολικές εορτές ξεκινούσαν σαν μια αφορμή για ”φυγοπονία”, την στιγμή που οι ορμόνες μας ήθελαν να απελευθερωθούν με Rock και progressive metal, όταν έπιανα την κιθάρα και έλεγα το ”Άσμα ασμάτων”, έκλαιγα. Αυτό κάνανε αυτοί οι σπουδαίοι και διαβασμένοι άνθρωποι. Μεγαλώνοντας όλο και περισσότερα τραγούδια του με στιγμάτισαν. 20 χρόνια μετά την εφηβεία μου, ήρθε η «Αλληλογραφία». Μπήκα στο σπίτι του, στις ιστορίες του. Μπήκε στην καρδιά μου, πίσω από τις λέξεις και τις νότες. Είναι η ύψιστη στιγμή για μια μουσική πορεία που διαγράφει μέσα στο χρόνο κάποιος από εμάς, που ο σκοπός μας είναι να παραδώσουμε με σεβασμό στους επόμενους , ο, τι λάβαμε και ο, τι αφουγκραστήκαμε.

-Όλα άρχισαν όταν ο Μίκης Θεοδωράκης άκουσε την ερμηνεία σας στη διασκευή του «Ξημερώνει». Ποιος μεσολάβησε για να ξεκινήσει η μεταξύ σας αλληλογραφία; Μπορείτε να μας δώσετε ένας είδος χρονολογίου –πόσα μέιλ, με ποιά συχνότητα, πώς τον προσφωνούσατε εσείς, πώς εκείνος, πώς ήταν η πρώτη συνάντηση…

Δεν μπορώ να σου πω με ακρίβεια ποιος φώναξε ποιον! Μάθαινα από ανθρώπους του χώρου ότι με εκτιμούσε. Κάποια στιγμή αποφάσισα να βρω το θάρρος και του έστειλα το δίσκο μέσα στον οποίο ήταν και το «Ξημερώνει». Τον άκουσε όλο και μου έστειλε ένα συγκινητικό μέιλ, με κάλεσε, πήγα από εκεί και ακούγαμε τραγούδια για ώρες. Μου πρότεινε να πάρω όσα από αυτά θέλω και να τα ενορχηστρώσω με την ομάδα μου, να βάλω εγώ τη δική μου αισθητική και να έρθει αυτός να διευθύνει. Έτσι ξεκίνησε μια συνεχής επικοινωνία μέσω μέιλ, μια αλληλογραφία κανονική! Τον ενημέρωνα για κάθε βήμα και αυτός μου απαντούσε. Άλλες φορές έστελνε τις δικές του σκέψεις. Από εκεί μου γεννήθηκε όλο το concept του δίσκου. Αυτό ήταν δηλαδή ο δίσκος, το απόσταγμα της επικοινωνίας μας. Όλα όσα σου περιγράφω είναι αποτυπωμένα μέσα στο booklet. Είναι... Η αλληλογραφία μας.

-Η βασική οδηγία και η μεγαλύτερη ανησυχία του;

Δεν έδινε οδηγίες, έκλεινε τα μάτια και αφουγκραζότανε.

-Τι είναι με δυο κουβέντες η «Αλληλογραφία»; Μία νέα ανάγνωση;

Σίγουρα μια νέα ανάγνωση, αλλά και μια καινούρια ιστορία, δεδομένου ότι δεν επανεκτέλεσα αυτούσιο κάποιο δίσκο του. Έφτιαξα μια ιστορία δέκα ετερόκλητων τραγουδιών, παιγμένα ζωντανά με τους συνεργάτες μου στο skrow Theater. Ήταν ένα επικίνδυνο εγχείρημα.

-Περιμένατε να έχει αυτή την απήχηση;

Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Διάβαζα και έπαιζα κάθε μέρα για έξι μήνες, το μόνο που αρχικά ήθελα ήταν να βρω εγώ πρωτίστως τι ήθελα να πω με αυτόν τον δίσκο. Μετά να αρέσει και στους ίδιους τους δημιουργούς. Ο δίσκος τελικά κυκλοφόρησε με την «Εφημερίδα των Συντακτών» και σε λίγες μέρες επανακυκλοφόρησε, λόγω μεγάλης ζήτησης. Ήμασταν όλοι πολύ ευτυχισμένοι.

-Ο λαΐκός (δεν ρωτώ καν ο συμφωνικός) Μίκης πόση ροκ κρύβει μέσα του;

Ροκ είναι το διαχρονικό, αυτό που πάντα θα έχει να πει κάτι, γιατί χτίστηκε με ανατροπή, με πίστη, με ειλικρίνεια, χωρίς φόβο. Λαϊκό είναι ο, τι καταφέρνει να μιλήσει απευθείας στην καρδιά του άλλου και να τον εξυψώσει ως άνθρωπο. Λαϊκό δεν είναι μόνο αυτό που έχει μπουζούκι, ούτε ροκ μόνο αυτό που έχει δυνατά τύμπανα και ηλεκτρικές κιθάρες. Είναι βαθύτατες έννοιες, λοιπόν. Η διαχρονικότητα του έργου του δείχνει πως έχει τιμήσει πολύ καλά όλες αυτές τις πλευρές της έκφρασης.

Διαφήμιση

-Πώς βλέπει η γενιά των τριαντάρηδων (η γενιά σας) ένα πρόσωπο - μύθο σαν τον Μίκη Θεοδωράκη;

Δεν ξέρω να σου απαντήσω. Άλλοι με δέος, φαντάζομαι, άλλοι ως παρωχημένο, άλλοι αγνοούν ένα μεγάλο κομμάτι της αξίας του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή θα μιλάνε οι ιστορικοί της τέχνης για τη «μεταθοδωρακική» περίοδο. Καλό θα ήταν όσοι τριαντάρηδες ασχολούμαστε με τη μουσική, να παράξουμε μεν το πρωτογενές μας υλικό, αλλά να γνωρίσουμε σε βάθος τα σπουδαία έργα, όχι μόνο του Θεοδωράκη, αλλά όλων των συνθετών και τραγουδοποιών των τελευταίων 100 ετών. Είναι η ιστορία μας.