Η μοναξιά εδώ και πολύ καιρό έχει συνδεθεί με την κακή υγεία, αλλά οι ερευνητές αναφέρουν ότι έχουν και νέα στοιχεία για τη σχέση μεταξύ τους.
Ενώ η κακή υγεία μπορεί να οδηγήσει σε απομόνωση και μοναξιά των ανθρώπων, μελέτες έχουν δείξει επίσης ότι η μοναξιά μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερη υγεία.
Και τώρα οι ερευνητές αναφέρουν ότι έχουν ανακαλύψει έναν μηχανισμό για την τελευταία σχέση, καθώς η μοναξιά μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα μερικών πρωτεϊνών που σχετίζονται με διάφορες ασθένειες, ακόμη και με θάνατο.
Η καθηγήτρια Μπάρμπαρα Σαχακιάν, συν-συγγραφέας μελέτης στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, αναφέρει ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναφέρει την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά ως μείζον πρόβλημα στον κόσμο. «Νομίζω ότι το μήνυμα είναι ότι πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε τους ανθρώπους να συνειδητοποιούν ότι αφορά τόσο την ψυχική υγεία και ευημερία τους, όσο και τη σωματική τους υγεία να παραμείνουν συνδεδεμένοι με άλλους ανθρώπους», ανέφερε.
Γράφοντας στο περιοδικό Nature σε άρθρο που δημοσιεύτηκε σήμερα, Παρασκευή 3 Ιανουαρίου, ερευνητές περιγράφουν πώς χρησιμοποίησαν δεδομένα από περισσότερους από 42.000 συμμετέχοντες στο UK Biobank για να διερευνήσουν εάν το 9,3% που ανέφερε κοινωνική απομόνωση και το 6,4% που ανέφερε μοναξιά είχαν διαφορετικά επίπεδα πρωτεϊνών στο αίμα τους σε σύγκριση με εκείνους που δεν ανέφεραν παρόμοιες καταστάσεις.
Αφού λήφθηκαν υπόψη παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, το επίπεδο εκπαίδευσης, το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ, η ομάδα βρήκε 175 πρωτεΐνες που σχετίζονται με την κοινωνική απομόνωση και 26 πρωτεΐνες που σχετίζονται με την αυτοαναφερόμενη μοναξιά, πολλές από τις οποίες αλληλεπικαλύπτονται. Οι περισσότερες από τις πρωτεΐνες βρέθηκαν σε υψηλότερα επίπεδα σε άτομα που είχαν αναφέρει κοινωνική απομόνωση ή μοναξιά και εμπλέκονται στη φλεγμονή, τις αντιικές αποκρίσεις και το ανοσοποιητικό σύστημα.
Στη συνέχεια οι ερευνητές μελέτησαν δεδομένα που παρακολουθούσαν την υγεία των συμμετεχόντων σε μια μέση περίοδο 14 ετών. «Βρήκαμε ότι περίπου το 90% αυτών των πρωτεϊνών συνδέονται με τον κίνδυνο θνησιμότητας», δηλώνει ο δρ Τσουν Σεν, πρώτος συγγραφέας της έρευνας, από το Πανεπιστήμιο Fudan στην Κίνα. Επιπλέον, περίπου το 50% των πρωτεϊνών συνδέθηκε με καρδιαγγειακές παθήσεις, διαβήτη τύπου 2 και εγκεφαλικό επεισόδιο.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια προσέγγιση γνωστή ως Μεντελική τυχαιοποίηση για να εξετάσουν εάν τα άτομα με γενετικές παραλλαγές που σχετίζονται με τη μοναξιά ή την κοινωνική απομόνωση είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν υψηλότερα επίπεδα των πρωτεϊνών που τους ενδιαφέρουν. Εξέτασαν επίσης εάν τα άτομα με γενετικές παραλλαγές που σχετίζονταν με υψηλότερα επίπεδα αυτών των πρωτεϊνών ήταν πιο πιθανό να είναι κοινωνικά απομονωμένα ή μοναχικά.
Υποθέτοντας ότι αυτές οι παραλλαγές κατανέμονται τυχαία σε ολόκληρο τον πληθυσμό, η προσέγγιση μπορεί να ρίξει φως στο εάν τα επίπεδα των πρωτεϊνών οδηγούν ή είναι αποτέλεσμα κοινωνικής απομόνωσης ή μοναξιάς.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι καμία από τις πρωτεΐνες δεν φαίνεται να προκαλεί κοινωνική απομόνωση ή μοναξιά. Ωστόσο, η μοναξιά επηρέασε τα επίπεδα πέντε πρωτεϊνών. «Βρήκαμε ότι και οι πέντε αυτές πρωτεΐνες σχετίζονται με πολυάριθμους δείκτες φλεγμονής και μεταβολικούς δείκτες», ανέφερε ο Σεν.
Μεταξύ άλλων ευρημάτων, αυτές οι πέντε πρωτεΐνες «εξήγησαν» σε ένα βαθμό τη σχέση μεταξύ μοναξιάς και καρδιαγγειακής νόσου, εγκεφαλικού και θνησιμότητας, με τις τέσσερις από τις πέντε να σχετίζονται με τον όγκο των περιοχών του εγκεφάλου που εμπλέκονται σε συναισθηματικές και κοινωνικές διαδικασίες και την αντίληψη του εγκεφάλου για την κατάσταση του σώματος.
Ο Σεν κατέληξε ότι ενώ τα αποτελέσματα δεν ήταν μεγάλης κλίμακας, ήταν , ωστόσο, σημαντικά, σημειώνοντας ότι τα επίπεδα μιας από τις πρωτεΐνες, γνωστή ως ADM, θα μπορούσαν να εξηγήσουν, κατά μέσο όρο, περίπου το 7,5% της συσχέτισης μεταξύ μοναξιάς και κινδύνου ανάπτυξης τεσσάρων ασθενειών και θνησιμότητας.
ΠΗΓΗ: guardian.com