Θα περίμενε κανείς μετά την απολύτως καταδικαστέα επίθεση στο κτήριο του ΣΚΑΙ, ο ιδιοκτήτης του να έκανε μια νηφάλια δήλωση καταδίκης διατηρώντας τις απαραίτητες αποστάσεις όπως θα άρμοζε στην περίσταση. Πρόκειται άλλωστε για ένα σοβαρότατο περιστατικό που δεν αγγίζει μόνο τα επιχειρηματικά συμφέροντα του εκάστοτε ιδιοκτήτη και την αδιαπραγμάτευτη ελευθερία λόγου σε ένα κράτος δικαίου, αλλά επιχειρεί να θέσει εν αμφιβόλω ολόκληρο το θεσμικό πλαίσιο μιας δημοκρατίας. Αν’ αυτού ο κύριος Αλαφούζος επέλεξε να μιμηθεί έναν πρώην υφιστάμενο του οποίου μια παρόμοια σε αμετροέπεια και ανευθυνότητα τοποθέτηση του κόστισε κάποτε τη θέση του στο κανάλι (αν τουλάχιστον θέλουμε να πιστέψουμε το επίσημο σκεπτικό της απόφασης). Ίσως στη σκιά του τρομοκρατικού χτυπήματος θα έπρεπε να σκεφτεί την επαναπρόσληψη του, τουλάχιστον ως μια έμπρακτη υποστήριξη των λεγομένων του…
Πολύ περισσότερο η δήλωση του κυρίου Αλαφούζου ήρθε ως επαλήθευση μιας βεντέτας ανάμεσα στους διαπλεκόμενους ομίλους δημοσιογραφίας και τις κομματικές παρατάξεις που ξεκίνησε με τα γνωστά εμπάργκο κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε συγκεκριμένους τηλεοπτικούς σταθμούς και δείχνει να κορυφώνεται αδράζοντας τις πιο ακατάλληλες και επικίνδυνες αφορμές. Τι και αν όλο το πολιτικό φάσμα καταδίκασε την επίθεση, τι κι αν η ίδια η γραμμή του ομίλου ήταν να αφορίσει (σαν αθώα βαρυπενθούσα) το διχαστικό λόγο που γεννάει την πόλωση και το χάος. Προφανώς η μετάφραση της κάθε καταδίκης δεν αφορά τους ημέτερους αλλά τους «άλλους»…
Ασφαλώς όλο αυτό το γαϊτανάκι παρωδίας μόνο τους αυτόκλητους βομβιστές τιμωρούς επιβραβεύει. Γιατί αν ο σκοπός τους ήταν να διατηρήσουν το πολιτικό χάος και να αναδείξουν τα σαθρά θεμέλια του πολιτικού πολιτισμού ένθεν κακείθεν τότε πέτυχαν διάνα. Αν τώρα κάποιοι συνεχίζουν να θεωρούν ότι πρόκειται για πρώην συντρόφους του πρωθυπουργού ή καμικάζι Συριζάιους ακόμα καλύτερα. Το σίγουρο είναι ότι η «Μπογδανοποίηση» της τρομοκρατίας δεν εξυπηρετεί ούτε μια ήδη ρημαγμένη ηθικά και οικονομικά χώρα, ούτε σηματοδοτεί την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Περισσότερο ρίχνει νερό στο μύλο της φαυλότητας, απαξιώνει το θεσμό της Δημοκρατίας στα μάτια των πολιτών, απογυμνώνει τις ουσιαστικές προθέσεις των πολιτευτών αλλά και των φερέφώνων τους και διευρύνει τα ήδη υπάρχοντα ρήγματα. Εν κατακλείδι, το ωστικό κύμα δεν ξεγύμνωσε μόνο την πρόσοψη του ΣΚΑΙ, αλλά και όλους εκείνους τους τάχα μου θιασώτες της υπονόμευσης των παθών…