Η Oprah Winfrey έκανε μία ομιλία για τον ρατσισμό και τον σεξισμό με μεγάλη απήχηση στην τελετή των Golden Globes. Με δεδομένη την πρόσφατη πολιτική επιτυχία του πρώην σταρ του Apprentice Donald Trump το γεγονός οδήγησε αμέσως σε εκτιμήσεις ότι πρέπει να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία- εκτιμήσεις που η ίδια φαίνεται ότι θέλει να ενθαρρύνει.
Με αυτό δεδομένο και με δεδομένη την Αμερική- είναι ασφαλές να βγει το συμπέρασμα ότι η Oprah Winfrey θα αναλάβει τα ηνία της χώρας τον Ιανουάριο 2021, αν όχι νωρίτερα. Αλλά πώς θα κυβερνήσει; Ποιους θα διορίσει σε θέσεις κλειδιά της κυβέρνησής της; Μήπως, όπως υποσχέθηκε ο Trump θα ξεπεράσει την έλλειψη κυβερνητικής εμπειρίας και πολιτικών γνώσεων επιλέγοντας «τους καλύτερους» για να την συμβουλεύουν;
Το ενεργητικό της Oprah Winfrey στον τομέα αυτόν δεν έχει τίποτε το καθησυχαστικό, προειδοποιεί στον ιστότοπο Slate.com o Ben Mathis-Lilley στο άρθρο με τίτλο: Η προώθηση των τσαρλατάνων που έχει στο ενεργητικό της η Οπρα μήπως πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς απέναντι στην επερχόμενη προεδρία της;
Η Oprah Winfreyέχει προβάλει και προωθήσει μέσα από το τηλεοπτικό της σόου και τον όμιλο των μέσων επικοινωνίας που διευθύνει μία σειρά από επιεικώς αμφιλεγόμενα πρόσωπα:
-Mehmet “Dr. Oz” : γιατρός περιώνυμος για την προώθηση «θαυματουργών χαπιών» και «σκευασμάτων αδυνατίσματος». (Αν σας λέει κάτι, ο Τραμπ επέλεξε το σόου του dr.Oz για να συζητήσει το δικό του ιατρικό ιστορικό).
-Phil “Dr. Phil” McGraw: έχει κατηγορηθεί για «απάνθρωπη και ασυγχώρητη εκμετάλλευση» τοξικομανών σε προχωρημένη και απειλητική για τη ζωή τους κατάσταση .
-Jenny McCarthy: πρωτεργάτρια της καταστροφικής καμπάνιας με στόχο να πεισθούν οι γονείς και να σταματήσουν να εμβολιάζουν τα παιδιά τους, καμπάνια που συνυπέγραψε η εταιρεία της Oprah Winfrey ως χορηγός το 2009. (Τόσο η ΜακΚάρθι, όσο και ο Τραμπ έχουν δηλώσει ότι ο εμβολισμός προκαλεί αυτισμό!).
-Rhonda Byrne,: συγγραφέας του βιβλίου «The Secret», που έγινε φιλοσοφία και κίνημα και βασίζεται στην «πεποίθηση» ότι η θετική σκέψη προέρχεται από «επιστημονικά» φαινόμενα όπως είναι οι «δονήσεις», τα «ενεργειακά πεδία» και ο μαγνητισμός. (Τουλάχιστον, όταν μία τηλεθεατής εξέφρασε την πρόθεση να θεραπεύσει τον καρκίνο του μαστού με τη δύναμη του μυαλού, η Oprah, προς τιμήν της, απάντησε στον αέρα ότι οι τεχνικές του «The Secret» δεν υποκαθιστούν την θεραπεία!).
Με τη βοήθεια της Oprah Winfreyκαι επειδή η Αμερική παράγει ατελείωτα αποθέματα αφελών ηλιθίων, το «The Secret» ήταν γιγάντια επιτυχία.
«Ελάτε στα συγκαλά σας. Η Oprah δεν πρέπει να είναι υποψήφια»
Αλλά και η πολιτική δεν είχε ποτέ ανοσία σε διάφορα είδη παράλογων πεποιθήσεων. Μία από τις ισχυρότερες πεποιθήσεις των ψηφοφόρων είναι η ιδέα ότι δεν τρέχει και τίποτε αν δεν κατέχεις δημόσια θέση, είτε είσαι μέλος του Κονγκρέσου, είτε πρόεδρος. Ποτέ δεν έχει περάσει μία εκλογική διαδικασία χωρίς ικανό αριθμό υποψηφίων που ισχυρίζονται ότι είναι οι ιδανικοί για τη δουλειά διότι δεν έχουν ανάλογη εμπειρία και δεν γνωρίζουν τίποτε γι΄αυτήν, γράφει o Paul Waldman στην Washington Post σε άρθρο με τίτλο: «Ελάτε στα συγκαλά σας. Η Οπρα δεν πρέπει να είναι υποψήφια για πρόεδρος».
«Κοιτάξτε, το πιάνω. Οι Δημοκρατικοί έχουν τραυματισθεί από τα πρόσφατα γεγονότα και μία από τις απαντήσεις είναι να σηκώσουν τα χέρια ψηλά και να πουν: ”Εντάξει λοιπόν. Αυτό για το οποίο όλοι οι ψηφοφόροι ενδιαφέρονται είναι εάν κάποιος μπορεί να στήσει ένα καλό σόου, ας βγούμε και εμείς με το δικό μας celebrity”.
Βλέπουν πίσω στο πρόσφατο παρελθόν και συναντούν μια χούφτα σοβαρών, έμπειρων δημοσίων λειτουργών με βαθιά γνώση της πολιτικής που θα γίνονταν εξαιρετικοί πρόεδροι , αλλά έχασαν, εν μέρει διότι απέτυχαν να λάμψουν στην οθόνη της τηλεόρασης: Doukakis, Al Gore, John Kerry, Hillary Clinton.
Ο δύο φορές χαμένος των Δημοκρατικών Adlai Stevenson απάντησε σε έναν ψηφοφόρο που του είπε ότι έχει την υποστήριξη κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου στην Αμερική ότι όλα είναι καλά και υπέροχα, αλλά χρειάζεται πλειοψηφία.
Είναι αλήθεια ότι οι Δημοκρατικοί υποτίμησαν τη σημασία του ταλέντου στα προεδρικά πολιτικά πράγματα, αλλά η απάντηση στις εκλογικές αυτές αποτυχίες δεν είναι να σταματήσει κανείς να ενδιαφέρεται για την ουσία. Η απάντηση είναι να βρεθούν υποψήφιοι που είναι και τα δύο: ταλαντούχοι και σοβαροί. Που θα είναι σε θέση να νικήσουν και να κάνουν τη δουλειά όταν αναλάβουν το πόστο. Και οι Δημοκρατικοί το έχουν καταφέρει στο παρελθόν: ο Bill Clinton και ο Obama υπήρξαν εξαιρετικά ανταγωνιστικοί υποψήφιοι που μπορούσαν να σου τα πρήξουν μιλώντας για πολιτική. Ήξεραν πώς να χειριστούν το πολιτικό σύστημα και ήξεραν επίσης πώς να πουλήσουν.
Oprah ένας «καλύτερος Τραμπ»
Είναι δελεαστικό να δει κανείς όλον αυτόν τον θόρυβο γύρω από την Oprahκαι να πει: «Ε καλά, τουλάχιστον θα είναι καλύτερη από τον Trump»... Η προεδρία δεν είναι σαν να έχεις δικό σου Talk Show ή να διευθύνεις ολόκληρο δικό σου brand μέσων επικοινωνίας. Η επιτυχία της Oprah στον τομέα της δεν είναι περισσότερο ενδεικτική της δυνατότητάς της να είναι καλή πρόεδρος από ό,τι ήταν η επιτυχία του Trump στο Real Estate.
Η υποψηφιότητα της Oprah κινδυνεύει να μετατρέψει την εκλογική διαδικασία σε μία μονομαχία προς μεγάλη τέρψη των μέσων ενημέρωσης και ρουφώντας όλη τους την προσοχή να περιορίσει τις δυνατότητες εμπειρότερων και σοβαρότερων υποψηφίων στις προκριματικές.
(Mε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)