Το τωρινό μπρα ντε φερ ΗΠΑ - Ηνωμένου Βασιλείου - Ρωσίας παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς προσφέρεται για πολύτιμα συμπεράσματα, αναφορικά με την κυριαρχούσα στρατηγική προσέγγιση των εμπλεκομένων, απότοκο των υβριδικών δογμάτων.
Στον 21ο αιώνα, τα υβριδικά δόγματα συνδέονται με στρατηγικές εξαναγκασμού μέσω της απειλής χρήσης βίας, ακολουθώντας το μοτίβο κλιμάκωσης με στόχο την αποκλιμάκωση με ευνοϊκούς όρους (escalate to de escalate on favorable terms).
Βασική αρχή συνιστά η διατήρηση της πρωτοβουλίας και η μετάθεση του διλήμματος περαιτέρω κλιμάκωσης στον αντίπαλο.
Η ακροσφαλής διπλωματία( brinkmanship) του Κρεμλίνου δημιουργεί συνθήκες αποσταθεροποίησης στην ανατολική ευρωπαϊκή περιφέρεια και απειλεί την συνοχή του Ευρωατλαντικού στρατοπέδου.
Ο στρατηγικός στόχος της ρωσικής ηγεσίας είναι να φινλανδοποιήσει αναίμακτα την Ουκρανία, ενώ ο απώτερος σκοπός είναι η ανατροπή της Μεταψυχροπολεμικής Τάξης και η δημιουργία μιας de facto ρωσικής ζώνης επιρροής που θα περιορίζει τις δυνατότητες προβολής ισχύος του ΝΑΤΟ στον μετασοβιετικό χώρο.
Μια εκτεταμένη εισβολή θα έθετε σε κίνδυνο τον ανωτέρω στόχο γιατί θα ενέπλεκε τη ρωσική πλευρά (παρά την αρχική δυνητική επιτυχία) στη φθορά όχι μόνο των συντριπτικών δυτικών κυρώσεων αλλά και ενός δυνητικού ανορθόδοξου πολέμου που θα καθιστούσε τη ρωσική εισβολή ασύμφορη, κοστοβόρα και με μη ορατή προοπτική διεξόδου.
Αντιστοίχως, η Αγγλοσαξωνική πλευρά επιδίδεται σε μια αντι-υβριδική εργαλειοποίηση της ρωσικής συγκέντρωσης δυνάμεων στα ουκρανικά σύνορα απονομιμοποιώντας τοιουτοτρόπως το ενδεχόμενο εισβολής αφενός, αφετέρου μεταφέρει επ απειλή τιμωρίας, το δίλημμα κλιμάκωσης στη ρωσική πλευρά, στερώντας της τον αιφνιδιασμό και επιβάλλοντάς της προληπτικά, καθεστώς απολογούμενου.
Ο αγγλοσαξωνικός στόχος είναι διττός: Να συσπειρωθεί ο ευρωατλαντικός χώρος εκ νέου, αντιμετωπίζοντας αποφασιστικά την επανακάμψασα αναθεωρητική Ρωσία και να διαρραγεί η γεωοικονομική συνεργασία Ε.Ε- Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Και οι δύο πλευρές αποσκοπούν να εκκινήσουν από θέση ισχύος στον διαγραφόμενο νέο Ψυχρό Πόλεμο του 21ου αιώνα. Συνεπής στο μοτίβο κλιμάκωσης προς επίτευξη της αποκλιμάκωσης, ο Πούτιν αποσύρει μέρος των δυνάμεων του μετά τα γυμνάσια προς τα ενδότερα υποδεχόμενος τον Σολτς και δίνοντας το έναυσμα αποκλιμάκωσης σε Γερμανούς και Γάλλους για να πιέσουν ασφυκτικά τους Ουκρανούς, ώστε να συναινέσουν σε σημαντικές παραχωρήσεις.
Το πρώτο στάδιο της ρωσικής στρατηγικής θα στεφθεί τοιουτοτρόπως με επιτυχία. Το ενδεχόμενο εισβολής θα εξακολουθεί να υφίσταται αλλά θα απομακρύνεται καθώς ούτως η άλλως αποτελεί ύστατο μέσο επίτευξης στόχου(last resort) ενώ ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τη Μόσχα.
Αντιστοίχως, η αγγλοσαξωνική πλευρά ήδη παρουσιάζει το νικητήριο αφήγημα γεγονός που διαφαίνεται απ τις δηλώσεις Πελόζι: Υποχώρηση Ρωσίας εξαιτίας της σθεναρής στάσης των Αμερικανών-Βρετανών και της απειλής εκτεταμένων κυρώσεων.
Το σημαντικό μήνυμα της κρίσης, καλείται να το λάβει πρωτίστως η Ευρώπη που πιθανότατα θ αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες, ενώ θα τεθεί επιτακτικά το ζήτημα αλλαγής της στρατηγικής της κουλτούρας.
Η ουκρανική κρίση αποτελεί τη θρυαλλίδα ευρύτερων γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Ύφεση δεν πρόκειται να υπάρξει καθώς τα υφιστάμενα υβριδικά δόγματα άλλάζουν άρδην το πλαίσιο διαχείρισης κρίσεων, επιβάλλοντας κύκλους κλιμάκωσης- αποκλιμάκωσης και συνεχούς αναπροσαρμογής.