Όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που αφορούν την κοινωνία και την πραγματική οικονομία έχουν αλλάξει προς το χειρότερο με την κυβερνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυταπάτες, αστοχίες, αποτυχίες, ιδεοληψίες. Θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει την «περήφανη» διαπραγμάτευση; Κατά την γνώμη μου δύσκολο.
Για πολλά χρόνια και από παραδοσιακούς πολιτικούς που ανήκουν στα κόμματα εξουσίας ακούγαμε όμορφα λόγια για μεταρρυθμίσεις στο κράτος, βελτιώσεις στις κοινωνικές παροχές, ανταγωνιστικότητα στην οικονομία, δουλειές για όλους. Αντί για αυτά ήρθε η χρεωκοπία. Μετά ο θυμός. Μετά τα μνημόνια.
Ο Σύριζα διαχειρίστηκε σωστά τον θυμό, διατύπωσε νέα όμορφα λόγια και απέκτησε πλειοψηφία εξουσίας. Το θέμα είναι ότι σε μεγάλο βαθμό δεν αφιερώνουμε (ούτε αφιερώσαμε) όλοι μας τον χρόνο που πρέπει στην παρακολούθηση του πολιτικού βίου. Πάντα υπάρχουν αντικειμενικά χαρακτηριστικά για να αξιολογήσεις ένα κόμμα, μια πολιτική πρακτική, μια πολιτική ιδέα, την πολιτική στάση. Αυτό θέλει χρόνο (πολυσυλλεκτικότητα πληροφοριών), αφοσίωση, μνήμη και κριτική σκέψη.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι μια ώριμα αποτυχημένη επιλογή της ελληνικής κοινωνίας. Η κορυφή του παγόβουνου μια λανθασμένης σχέσης της κοινωνίας με την πολιτική. Είναι μια αστοχία όλη δικιά μας. Είναι μια αποτυχία πρωτίστως δικιά μου για να μη παρεξηγηθώ. Και καταλήγω στην σύντομη παρέμβασή μου.
Θα έπρεπε κάθε έλληνας πολίτης εκτός από τις πανελλαδικές εξετάσεις για εισαγωγή στα πανεπιστήμια να δίνει και πανελλαδικές εξετάσεις στην παρακολούθηση της πολιτικής. Δια βίου «πολιτικές» πανελλαδικές. Δια βίου παρακολούθηση της κοινοβουλευτικής πρακτικής κάθε κόμματος και κάθε στελέχους. Δια βίου επαναλήψεις. Έτσι κάποια στιγμή αργά η γρήγορα ο πολίτης θα καταλάβαινε:
α) Τον τεράστιο αντίκτυπο που έχει η πολιτική στην ζωή του και στην ζωή των ανθρώπων που αγαπάει.
β) Το κοινό καλό είναι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα απείρως καλύτερο από το εφήμερο ατομικό καλό.
γ) Υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα κόμματα πολιτικοί που αξίζει να τους παρακολουθεί και να τους στηρίξει. Το κόμμα που θα επιλέξει ας έχει την «κρίσιμη μάζα» από αυτούς.
Προτιμώ η γιαγιά μας, σε κάθε ώρα ελεύθερου χρόνου της, να αφιερώνει 31 λεπτά για να μελετά ο κάθε πολιτικός τι είπε, τι έκανε, τι δεν έκανε, γιατί το έκανε, γιατί δεν το έκανε, τι ψήφισε και 29 λεπτά να τα αφιερώνει στα εγγόνια της. Το κέρδος για τα εγγόνια της θα είναι πολλαπλά μεγαλύτερο. Το ίδιο να κάνει και ο νέος άνθρωπος καθώς η χρεωκοπία τον «κέρασε» πολύ ελεύθερο χρόνο.
Ας κάνουμε όλοι επάγγελμα στην ζωή μας την μελέτη του πολιτικού βίου. Η πολιτική άγνοια είναι το superfood του λαϊκισμού. Μακροπρόθεσμη λύση είναι η ώριμη κάλπη.