Τα αφρικανικά λιοντάρια είναι εξαιρετικά κοινωνικά με τα μέλη της δικής τους οικογένειας, αλλά βίαια, ακόμη και θανατηφόρα αντικοινωνικά όταν πρόκειται για ξένους.
Αυτός ο τρόπος ζωής της ομαδικής εργασίας και του πολέμου έχει εξελιχθεί για την καλύτερη εκμετάλλευση των πόρων στη σαβάνα. Αλλά ο χώρος των λιονταριών συρρικνώνεται δραματικά και πολλές από τα λιοντάρια μπορεί να χρειαστεί να οικοδομήσουν καλύτερες σχέσεις με τους γείτονές τους. Έτσι, η νευροεπιστήμονας Τζέσικα Μπουρκχαρτν του Πανεπιστημίου της Μινεσσότα, αναρωτήθηκε αν η χορήγηση μιας ορμόνης που σχετίζεται με το συναισθηματικό δέσιμο θα χρησίμευε ως κοινωνικό «λιπαντικό» για να χαλαρώσει ο απόλυτος θηρευτής της σαβάνας.
Οι ερευνητές ψέκασαν λιοντάρια με οξυτοκίνη, ρίχνοντας την ορμόνη με σπρέι στην μύτη τους.
Τα λιοντάρια επιλέχθηκαν για το πείραμα επειδή περιχαρακώνουν την περιοχή που έχουν επιλέξει να βρίσκονται και την προστατεύουν με τις πλέον άγριες διαθέσεις. Αυτή η συμπεριφορά όμως αποτελεί πρόβλημα για τα σημεία που ζουν λιοντάρια σε συνθήκες περιορισμών ή αιχμαλωσίας αφού οι χώροι είναι πολύ περιορισμένοι για να ζουν εκεί λιοντάρια από διαφορετικές αγέλες και ελλοχεύει κίνδυνος συνεχώς επεισοδίων που μπορεί να λάβουν πολύ επικίνδυνες διαστάσεις σε πολλά επίπεδα.
Όπως διαπιστώθηκε η έκθεση στην οξυτοκίνη όχι μόνο ηρεμεί τα λιοντάρια αλλά τα κάνει να είναι ιδιαίτερα φιλικά μεταξύ ανεξάρτητα αν ανήκουν στην ίδια αγέλη ή αν κάποιο εισερχόταν στην περιοχή ελέγχου ενός άλλου λιονταριού.
Οι ερευνητές χορήγησαν οξυτοκίνη σε 23 λιοντάρια και όπως φάνηκε η ορμόνη λειτουργεί πολύ καλά στην αύξηση του βαθμού κοινωνικότητας των λιονταριών αφού τα λιοντάρια που έβλεπαν κάποιο από άλλη αγέλη να εισέρχεται στην περιοχή που βρισκόταν στον έλεγχο του δεν έκανε καμία επιθετική κίνηση, δεν έκανε βρυχηθμούς και τελικά δεχόταν φιλικά την επίσκεψη.
Μοναδική εξαίρεση ήταν αυτή της παρουσία τροφής όπου αναμενόμενα τα λιοντάρια γίνονταν ανταγωνιστικά για την απόκτηση της ακόμη και αν η οξυτοκίνη βρισκόταν σε υψηλά επίπεδα στον οργανισμό τους. Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι άγρια ζώα που κινδύνευε η ζωή τους εκεί που ζούσαν και μεταφέρθηκαν σε κάποια σημεία φύλαξης και προστασίας θα μπορούν να απελευθερωθούν στο φυσικό τους περιβάλλον βοηθούμενα από την οξυτοκίνη να αποκτήσουν μεγαλύτερη κοινωνικότητα και να ενταχθούν στο νέο τους περιβάλλον πιο ομαλά και πιο εύκολα.
Η οξυτοκίνη μάς κάνει να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάνε. Νιώθουμε πιο συνδεδεμένοι με τους άλλους ανθρώπους - ένα συναίσθημα που μπορεί να γίνει αρκετά εθιστικό. Ορισμένες μελέτες πιστεύουν ότι η οξυτοκίνη παίζει ρόλο και στην επιθυμία των ανθρώπων να δημιουργούν μακροχρόνιες σχέσεις. Σε σωματικό επίπεδο, η δράση της οξυτοκίνης έχει συσχετιστεί με ανακούφιση από τον πόνο και χαμηλότερα επίπεδα άγχους.
Μεγάλες ποσότητες οξυτοκίνης εκκρίνονται, επίσης, κατά τον τοκετό, τον θηλασμό και όποτε η μητέρα κρατάει το μωρό της.