Eίναι γνωστό πως η Τζακάρτα είναι η πρωτεύουσα της Ινδονησίας, έχει πληθυσμό περίπου 10 εκατομμυρίων και συχνά μετρά τις πληγές της εξαιτίας των πλημμυρών που πλήττουν τα εδάφη της. Λίγοι ωστόσο ξέρουν πως η ασιατική πόλη είναι και μία από αυτές που βυθίζονται ταχύτερα στον κόσμο. Ειδικότερα, όπως εξηγούν οι ειδικοί, αν οι πλημμύρες συνεχιστούν, ολόκληρη η πόλη μπορεί να έχει βυθιστεί μέχρι το 2050.
Στην Τζακάρτα κυλούν 13 ποτάμια, όλα από τους γειτονικούς λόφους που δέχονται 300 ημέρες βροχής τον χρόνο. Πολλά είναι εξαιρετικά μολυσμένα, είναι γεμάτα σκουπίδια ή είναι ανοιχτοί υπόνομοι. Σε κάποια σημεία η κατάσταση είναι τόσο άσχημη ώστε τα ποτάμια κυλούν ανάποδα και το νερό που λιμνάζει από τις βροχές καταπίνει τα κτίρια.
Τα βαλτώδη της εδάφη ενώνονται με τα ποτάμια που την καλύπτουν, ενώ οι ανεξέλεγκτες βροχές συνεχώς προκαλούν προβλήματα στους κατοίκους. Η κατάσταση χρόνο με το χρόνο επιδεινώνεται καθώς δεν υπάρχουν μέτρα για την προφύλαξη των πολιτών. Η μεγαλούπολη της Τζακάρτα κυριολεκτικά χάνεται μέρα με τη μέρα και κανείς δεν γνωρίζει πολλά γι′ αυτό. Ο Χέρι Άντρεας, που μελετά σε βάθος την καθίζηση της Τζακάρτα εδώ και είκοσι χρόνια, σχολιάζει πως το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό απ′ όσο νομίζουν κάποιοι.
Αιτία του φαινομένου είναι μεταξύ άλλων και η υπεράντληση των υπόγειων υδάτων από εκατοντάδες παράνομα πηγάδια. Η στάθμη του νερού πέφτει συνεχώς και βυθίζει την πόλη σαν να ξεφουσκώνει ένα στρώμα με αέρα. Είναι μια αποτελεσματική λύση απέναντι στο πανάκριβο νερό του δικτύου ύδρευσης που διαχειρίζονται ιδιωτικές εταιρείες. Αποτελεσματική αλλά καταστροφική για όλη την πόλη.
Οι συνέπειες όμως του φαινομένου είναι εμφανείς. Μέσα σε δέκα χρόνια η πόλη έχει βυθιστεί κατά 2,5 περίπου μέτρα και συνεχίζεται να βυθίζεται 25 περίπου εκατοστά το χρόνο, νούμερο που είναι σχεδόν το διπλάσιο από τον παγκόσμιο μέσο όρο που ισχύει για άλλες παράκτιες μεγαλουπόλεις.
Ο αντίκτυπος είναι κυρίως εμφανής στη βόρεια Τζακάρτα. Στην περιοχή Μουάρα Μπάρου ένα ολόκληρο συγκρότημα κτιρίων είναι εγκαταλελειμμένο εξαιτίας της επικινδυνότητας στην περιοχή. Το ισόγειο του κτιρίου είναι γεμάτο από στάσιμα νερά τα οποία δεν μπορούν να απορροφηθούν από πουθενά αφού βρίσκονται εντός του συγκροτήματος το οποίο έχει βυθιστεί στο έδαφος κατά κάποια εκατοστά.
Ένας από τους κατοίκους της περιοχής μιλά στο BBC για μια τρομακτική κατάσταση με κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων. Κοντά στο εγκαταλελειμμένο κτίριο βρίσκεται μια υπαίθρια εγκατάσταση όπου ψαράδες πουλούν τα ψάρια τους. Ο κάτοικος της Μουάρα Μπάρου που μίλησε στο ρεπορτάζ πηγαίνει συχνά εκεί. Όπως αναφέρει, πολλές φορές οι πελάτες που μεταβαίνουν στο σημείο για να αγοράσουν ψάρια σκοντάφτουν ή χάνουν τα βήματά τους εξαιτίας της ανομοιογενούς επιφάνειας.
Η Σοφία Φορτούνα, η οποία ζει σε μια πολυτελή βίλα με θέα τη θάλασσα στην πρωτεύουσα της Ινδονησίας, εξηγεί πως η καθίζηση του σπιτιού της δεν είναι ορατή, ωστόσο η ίδια έχει παρατηρήσει πως το τελευταίο διάστημα έχουν δημιουργηθεί ρωγμές στους τοίχους.
Η Βόρεια Τζακάρτα παραδοσιακά φιλοξενεί ένα από τα πιο πολυσύχναστα λιμάνια της πόλης, το Tanjung Priok. Η στρατηγική του θέση ήταν και ένας από τους λόγους για τον οποίο οι Ολλανδοί άποικοι επέλεξαν να το καταστήσουν σε ένα από τα ισχυρότερα σημεία συγκέντρωσής τους τον 17ο αιώνα. Σήμερα τα 2 περίπου εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν εκεί έχουν μάθει να επιβιώνουν στις φτωχές παράκτιες κοινότητες τους μέσα στα λιμνάζοντα νερά.
Αναζητώντας λύση στο πρόβλημα της Τζακάρτα, οι ερευνητές εντόπισαν έναν ειδικό εξοπλισμό για την άντληση των υπόγειων υδάτων από την πηγή τους, ωστόσο είναι ιδιαίτερα ακριβός και είναι δύσκολο να διατεθούν τα χρήματα για την απόκτησή του. Το Τόκιο ακολούθησε τη μέθοδο αυτή, η οποία είναι γνωστή ως «τεχνητή ανανέωση», όταν αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα πριν από πολλά χρόνια.
Μετά από δεκαετίες άντλησης υπογείων υδάτων στο Τόκιο, η γη άρχισε να βυθίζεται ολοένα και περισσότερο, με αποκορύφωμα το 1968, όταν βυθιζόταν 24 ολόκληρα εκατοστά ετησίως. Περίπου το ίδιο χρονικό διάστημα η άντληση των υπογείων υδάτων είχε φτάσει στα 1,5 εκατ. κυβικά μέτρα (329 εκατομμύρια γαλόνια) την ημέρα. Μέχρι που η κυβέρνηση Στη Τζακάρτα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Χέρι Άντρεας επισημαίνει πως πιθανότατα χρειαστούν έως και δέκα χρόνια για να καθαριστούν τα ποτάμια, τα φράγματα και οι λίμνες στην Τζακάρτα ώστε να επιτρέπεται η διοχέτευση νερού σε οποιοδήποτε σημείο.
