Ο Ιωάννης Τριανταφύλλου, γνωστός ως Στρατηγός Μακρυγιάννης, ήταν από τους πιο αντιφατικούς αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης.
Γεννημένος στα τέλη του 18ου αιώνα σε ένα μικρό χωριό της Φωκίδας, υπηρετεί ως έφηβος έναν χωροφύλακα συγγενή του, αποκτά πλούτη ως έμπορος και δανειστής, μυείται στη Φιλική Εταιρεία στα 1820 και, ένα χρόνο αργότερα, μπαίνει στον ένοπλο αγώνα, προσχωρώντας στις τάξεις των κλεφταρματολών της Ρούμελης και παίρνοντας μέρος σε μερικές από τις σημαντικότερες μάχες της οκταετίας που θα ακολουθήσει, είτε ως απλός πολεμιστής είτε ως στρατηγός.
Το 1829, διορισμένος πολιτικός πια, αποφασίζει να μάθει σε όψιμη ηλικία γράμματα και αρχίζει τη συγγραφή των Απομνημονευμάτων του, παλεύοντας να εκφράσει με την «απελέκητη» γλώσσα του το πάθος, τη σύγχυση αλλά και την παραφροσύνη που του προκαλούσε η ταραγμένη εποχή του και τα μεγάλα γεγονότα της.
Τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, εκτός από ένα πολύτιμο ιστορικό ντοκουμέντο, που φωτίζει με τον υποκειμενισμό του τα συμβάντα της Επανάστασης του 1821, αποτελούν κι ένα μνημειώδες κείμενο της νεοελληνικής γραμματείας, καθώς προσφέρουν ένα σπάνιο τεκμήριο του λαϊκού πολιτισμού, αλλά και της προφορικής γλώσσας της εποχής.
Την Κυριακή 4 Απριλίου στις 18.00 οι Παραβάσεις, το Θεατρικό Αναλόγιο, ολοκληρώνονται στον Φάρο του ΚΠΙΣΝ με την Πολιορκία της Ακροπόλεως από τα Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη σε σκηνοθετική επιμέλεια Έκτορα Λυγίζου.
Οι Παραβάσεις, που πραγματοποιούνται χωρίς την παρουσία κοινού, θα μεταδοθούν μέσω live streaming στον ιστότοπο του ΚΠΙΣΝ (www.snfcc.org), στη σελίδα του στο Facebook και στο κανάλι του στο YouTube.
Σκηνοθετική επιμέλεια: Έκτορας Λυγίζος
Ερμηνεύουν: Αλεξία Καλτσίκη, Αινείας Τσαμάτης.
Οι φετινές Παραβάσεις, τις οποίες έχουν παρακολουθήσει έως σήμερα περισσότεροι από 325.000 θεατές, αποτέλεσαν αφετηρία για τα Πρόσωπα του Ήρωα, τον θεματικό προγραμματισμό του ΚΠΙΣΝ με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.
Όλα τα θεατρικά αναλόγια της σειράς σχεδιάστηκαν ειδικά για να αναμεταδίδονται ζωντανά και ο σκηνοθέτης Έκτορας Λυγίζος επιμελήθηκε το τελικό αποτέλεσμα όχι ως απλή καταγραφή και αναμετάδοση παράστασης, αλλά ως ένα θέαμα λόγου και εικόνας προορισμένου για βιντεοσκόπηση από πολλές κάμερες.