Τρέφονται με αίμα. Με αίμα ζεστό, ζωτανό. Αίμα που τρέχει σε αρτηρίες και φλέβες. Με άιμα που είναι εμποτισμένο με ιδέες, ιδανικά, αλλά και με πάθη. Με αίμα, φορέα ζωής και κίνησης. Κολλάνε επάνω στο σώμα του ξενιστή τους διαπερνούν το δέρμα του με τα μυτερά τους δόντια και απομυζούν το αίμα τους μέχρι να γεμισουν και τα δώδεκα στομάχια τους.
Πρόκειται για τις βδέλλες, αυτά τα σκωληκοειδή πλάσματα που οι παλιότεροι από εμάς ίσως τα θυμούνται σε βάζα γεμάτα νερό στα κουρεία και ίσως να έχουν παρακολουθήσει και την χρήση τους στους πελάτες του κουρείου ή στα σπίτια σε αφαιμάξεις. Η ιατρική βδέλλα είναι ένα από τα πολλά πλάσματα που παρ’ όλο που παρασιτούν επάνω στον άνθρωπο και άλλα ζώα έχουν μια θετική και ενίοτε θεραπευτική επίδραση επάνω τους. Μεταξύ των άλλων εκκρίνουν και μια ουσία που έχει αντιπηκτικές και αντιθρομβωτικές ιδιότητες και βρίσκει σήμερα ευρεία χρήση στην ιατρική.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο είδος βδέλλας που ενδημεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι η πολιτική βδέλλα. Όπως και το βιολογικό της ανάλογο είναι και αυτή ένα παράσιτο, δηλαδή ένα όν που τρέφεται από τους ζωτικούς χυμούς του ξενιστή του. Σε αντίθεση με την ιατρική βδέλλα η τροφή της πολιτικής βδέλλας δεν είναι όμως το αίμα του ξενιστή της αλλά οι ιδέες, τα ιδανικά και τα πάθη που αυτό διακινεί. Η πολιτική βδέλλα αρχίζει την πολιτική της ζωή προσδενόμενη σε πολιτικές ομάδες ή σε ιδέες που εκφράζουν ευγενή περιεχόμενα ευρέως αποδεκτά χωρίς όμως να την ενδιαφέρει κατά πόσον όλα αυτά τα ευγενή περιεχόμενα είναι συμβατά μεταξύ τους ή εάν η φύση τους είναι ουτοπική, δηλαδή πρακτικά μη εφαρμόσιμη, ή εάν εκφράζουν ιδανικά, τα οποία μεν δίνουν στην ζωή μας έναν προσανατολισμό και μια κατεύθυνση, ως ιδανικά όμως μπορούν να υλοποιηθούν μόνο εν μέρει.
Η πολιτική βδέλλα δεν ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους λεπτομέρειες γιατί δεν την ενδιαφέρει το περιεχόμενο, το οποίο απομυζά, αλλά μόνο η περιστασιακή επίδραση που έχει επάνω στους ανθρώπους. Η πολιτική βδέλλα δεν έχει κανένα πρόβλημα να προσκολλάται π.χ. σε ένα πολιτικό σχήμα, το οποίο μέχρι την προηγούμενη μέρα λοιδορούσε και κατηγορούσε, μόνο και μόνο επειδή κατά τύχην αυτό το πολιτικό σχήμα επικράτησε κάπου απέναντι σε έναν άλλο πολιτικό αντίπαλο, τον οποίο την συγκεκριμένη στιγμή η πολιτική βδέλλα έχει στο στόχαστρό της. Και φυσικά δεν διστάζει να οικειοποιηθεί μια σκέψη ή μια έκφραση ενός φιλόσοφου ή ενός άλλου επιστήμονα, απομονώνοντάς την από το επιχειρηματολογικό της περιβάλλον, επειδή η απομονωμένη έφραση ή σκέψη ταιριάζει φαινομενικά και κατά τύχη στην επιπόλαιη και επιφανειακή επιχειρηματολογία ενάντια στον τρέχοντα πολιτικό αντίπαλό της, τον οποίο βέβαια δεν θα διστάσει να προσπαθήσει να προεταιριστεί στο μέλλον εφ’ όσον νομίσει ότι αυτό θα της δώσει την ευκαιρία να απομυζήσει νέους ξενιστές.
Η φυσική βδέλλα τρέφεται με το αίμα των ξενιστών της, το αφομοιώνει, το μετατρέπει σε δικό της ιστό και έτσι καταφέρνει να συνεχίσει την ζωή της και να αναπαραγάγει το είδος της. Και επειδή βρίσκεται σε μια οικολογική ισορροπία με το περιβάλλον της ανταποδίδει κάτι στον ξενιστή, βοηθώντας τον να αντιμετωπίσει μια επικείμενη θρόμβωση ή ένα έμφραγμα. Η πολιτική βδέλλα όμως προσπαθεί να αφομοιώσει κάτι που είναι ξένο προς την φύση της. Γιατί απομυζά ιδέες και προσκολλάται σε σχήματα με μόνο σκοπό την ικανοποίηση της δικής της ιδιοτέλειας, χωρίς να προσφέρει ένα αντάλλαγμα στους ξενιστές της, πολιτικούς ή ιδεολογικούς. Έτσι αυτό που απομυζά δενμπορέι να το αφομοιώσει, να το κάνει τροφή για τον εαυτό της. Και γι αυτό η πολιτική βδέλλα δεν μπορεί ποτέ να επιτύχει αυτό που κάθε πλάσμα επιτυγχάνει όταν τρώει – τον κορεσμό, το χόρτασμα. Η πολιτική βδέλλα είναι αχόρταγη. Και γεμίζει τα πολλά στομάχια της με κάτι που τελικά αποδεικνύεται ότι είναι μόνο αέρας. Και έστι φουσκώνει απλά ενώ νομίζει ότι μεγαλώνει. Και στο τέλος έχει την τύχη του βάτραχου του μύθου που κι αυτός νόμισε ότι φουσκώνοντας με αέρα θα αυξήσει τον πραγματικό του μέγεθος και την δύναμή του και στο τέλος έσκασε με πάταγο.