Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πως και στο παρελθόν το κλίμα μεταβαλλόταν και επηρέαζε την ζωή στη Γη, όπως φυσικά και την ζωή των ανθρώπων. Ακόμη οι άνθρωποι του παρόντος δεν γνωρίζουν πως οι πρώτοι homo sapiens είναι υπεύθυνοι, για τον αφανισμό της μεγαπανίδας, μετά από την αποίκηση της κάθε ηπείρου που ακολούθησε από το εν λόγω ανθρώπινο είδος, που εμείς σήμερα είμαστε οι απόγονοι του, στα πρωτοϊστορικά χρόνια. Μάλιστα ο αφανισμός των ζώων στην προκολομβιανή Αμερική, από τους πρώτους κατοίκους της, ευθύνεται για τον μαζικότερο αφανισμό ζώων που συνέβη μετά από τον αφανισμό των δεινοσαύρων.
Όμως παρά τις κρίσεις και τις μαζικές καταστροφές στο κλίμα και στη βιοποικιλότητα, η ζωή συνέχισε και μπόρεσε να επουλώσει της πληγές της. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε και το γεγονός πως υπήρχαν 5 με 6 μαζικοί αφανισμοί – σαν αυτή των δεινοσαύρων – στην ιστορία του πλανήτη, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Όμως σε τι διαφέρει αυτή η κλιματική κρίση, την οποία βιώνουμε τώρα, με την υπερθέρμανση του πλανήτη μας να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη;
Οι περισσότερες κλιματικές κρίσεις, στην πλανητική ιστορία, συνέβαιναν με αργό ρυθμό – εκτός αυτών που προκαλούνταν από πτώση μετεωριτών και κομητών – και ποτέ δεν προκαλούνταν από κάποιο είδος, όπως συμβαίνει στον παρόντα χρόνο σε σχέση με τον άνθρωπο. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο άνθρωπος ώθησε μεγάλο μέρος της βιοποικιλότητας στον αφανισμό και στο παρελθόν. Υπαίτιος ξανά για την ραγδαία, κλιματική κρίση – καταστροφή, είναι και πάλι ο άνθρωπος, σε υπερπολλαπλάσιο όμως βαθμό εν σχέσει με το παρελθόν.
Η αλματώδης αύξηση της θερμοκρασίας, με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, απειλεί το ανθρώπινο γένος και όχι μόνο, αποσταθεροποιώντας το με την καταστροφή πρωτίστως, των συστημάτων υγείας και δευτερεύοντος των συστημάτων ασφάλισης, προκαλώντας οικονομικές κρίσεις, οι οποίες δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο ανατροφοδοτούμενων καταστροφών σε πλήθος δραστηριοτήτων και τομέων. Ακόμη με την μόλυνση του περιβάλλοντος και την καταστροφή της βιοποικιλότητας, η ανθρωπότητα γίνεται τρωτότερη σε εξαπλώσεις ιών όπως ο covid-19.
Ένα παράδειγμα το οποίο δείχνει πως επηρεάζεται η γεωπολιτική ισχύς μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων: της Ρωσίας και των ΗΠΑ, και έχει να κάνει με το περιβάλλον, είναι πως η κατά δέκα φορές πιο μολυσμένες πόλεις της Ρωσίας, έχουν ως αποτέλεσμα περισσότερες γεννήσεις παιδιών με αυτισμό, προκαλώντας περισσότερες ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και μεγαλύτερες δαπάνες για την υγεία. Ακόμη η κλιματική κρίση η οποία έχει ως επακόλουθο την καταστροφή της βιοποικιλότητας οδηγεί σε πυρκαγιές δασών, όπως στον Αμαζόνιο, στην Σιβηρία και σε άλλα δασικά οικοσυστήματα σε όλο τον πλανήτη, με αποτέλεσμα να ξεσπάνε πλημμύρες, οι οποίες εκτοπίζουν περισσότερους ανθρώπους από όλες τις πολεμικές συρράξεις ανά τον κόσμο.
Επίσης δημιουργούνται καύσωνες, οι οποίοι καταστρέφουν πρωτίστως την βιοποικιλότητα των υδροβιότοπων, οδηγώντας στην φτώχια τις τοπικές κοινωνίες οι οποίες ζουν από την αλιεία και τον τουρισμό. Ακόμη έχει αποδειχτεί με επιστημονικές μελέτες, πως το εκτεταμένο πράσινο σε μία πόλη μειώνει και τα επίπεδα παραβατικότητας.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως οι πόλεις της Δύσης προστατεύουν και επεκτείνουν τα περιαστικά τους δάση, και τα πάρκα εντός των πόλεων τους. Εδώ ως παράδειγμα θα ήθελα να αναφέρω το Μιλάνο, το οποίο έχει θέσει ως στόχο να έχει συνολικά τρία εκατομμύρια δέντρα στο περιαστικό του δάσος, μαζί με τον χώρο πρασίνου εντός της πόλης, όσο δηλαδή είναι και ο πληθυσμός αυτής της ιταλικής μητρόπολης, με σκοπό την βελτίωση της ποιότητας της ζωής των πολιτών της.
Τρανό παράδειγμα για την αυτάρκεια τροφίμων μέσα από την προστασία της τοπικής βιοποικιλότητας είναι η πυκνοκατοικημένη Σιγκαπούρη, η οποία αν και είναι παγκόσμιος διαμετακομιστικός κόμβος εμπορίου πετρελαίου, και θα μπορούσε άνετα να αγοράσει λαχανικά και φρούτα, τα παράγει σε παρτέρια στους ουρανοξύστες της, ώστε να μην είναι εξαρτημένη από τις αγορές τροφίμων, καθώς οι τιμές τους ανεβαίνουν και κατεβαίνουν σαν να είναι μετοχές σε χρηματιστήριο. Όμως και στην Ελλάδα, μέχρι την δεκαετία του 1960 η Αθήνα τροφοδοτούνταν αποκλειστικά με λαχανικά, φρούτα και άλλα ήδη τροφίμων, όπως το μέλι από τα Μεσόγεια.
Τέλος θα ήθελα να αναφέρω ένα ακόμη παράδειγμα αρμονίας της προστασίας της βιοποικιλότητας, με την συνεισφορά στο εισόδημα του εκάστοτε νοικοκυριού, το οποίο συμβαίνει στο Παρίσι. Οι εν λόγω πολίτες του, ασχολούνται μετά από σεμινάρια για την μελισσοκομία, με την παραγωγή μελιού και των υποπροϊόντων του, έτσι ώστε στις ταράτσες των πολυκατοικιών τους να έχουν κυψέλες, και να βοηθούν με αυτόν τον τρόπο εκτός από την τσέπη τους, και την επικονίαση στα πάρκα της μεγαλούπολής τους.