30 Οκτωβρίου 2020! Το ρολόι δείχνει 13:51…
Το νησί κινείται στους ρυθμούς του. Το ίδιο και ο γράφων. Σε καθεστώς τηλεργασίας, ”μαγειρεύοντας” και όντας ανέμελος στη ροή του χρόνου και των αυτοματοποιημένων κινήσεων της ρουτίνας, απολαμβάνω την ψευδαίσθηση του ελέγχου της ζωής μου.
...Αίφνης, ο χρόνος παγώνει και επιταχύνεται την ίδια στιγμή. Η αρχική συνομιλία με τον εαυτό μου με οδηγεί στο συμπέρασμα της πολλαπλούς βίαιης εισβολής στο σπίτι. Δειλά - δειλά κατευθύνομαι προς το σαλόνι. Η βοή δυναμώνει, ο ήχος εντείνεται, η κίνηση του σπιτιού προσομοιάζει σε αυτή ενός εκκρεμούς. Οι σκέψεις παύουν και το ορμέμφυτο ένστικτο της επιβίωσης αναλαμβάνει τα ηνία της ζωής. Ευρισκόμενος σε μονοκατοικία, πετάγομαι κυριολεκτικά εκτός, τάχιστα! Το βλέμμα μου μαγνητίζεται από ένα σύννεφο σκόνης. Παράλληλα η γη σείεται. Διαφαίνεται κόσμος να τρέχει στο Βαθύ. Σπίτια έχουν καταρρεύσει. Εγκέλαδος!
Η ιερουργία της σιωπής κατά τη συνειδητοποίηση της σοβαρότητας της κατάστασης διήρκησε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Και εκεί που νιώθεις τους παλμούς να κατασταλάζουν, τα μάτια σου έλκονται από το ”φούσκωμα” της θάλασσας. Το πρώτο τσουνάμι ”αλά γκρέκα” είναι γεγονός. Πρωτόγνωρες καταστάσεις. Τα νέα διαχέονται... Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρονται σε 6,7 ρίχτερ. Οι επόμενες κινήσεις ήταν ενταγμένες στην ταχύτητα των εξελίξεων. Η αίσθηση του χρόνου όπως ορίζεται στον υλικό κόσμο δεν υφίσταται.
Εντός ολίγων λεπτών κατηφόρισα στο κέντρο της πόλης. Η ατμόσφαιρα βρίθει από ταραχή και ανησυχία. Το νερό έχει κυριολεκτικά εισχωρήσει στην πόλη. Καταστηματάρχες στην προσπάθειά τους να συνέλθουν συλλέγουν τα τραπεζο-καθίσματα μέσα από τη θάλασσα. Οδηγοί αναζητούν εναγωνίως τα αυτοκίνητά τους. Πλήθος αιτούντων διεθνούς προστασίας έχουν συρρεύσει με τη σειρά τους. Ο φόβος, προκληθείς από το έκτακτο φυσικό φαινόμενο αγγίζει του πάντες. Αρκετοί εξ αυτών σπεύδουν να προσφέρουν χείρα βοηθείας στα πληγέντα παραλιακά καταστήματα. Όμως σε αυτές τις στιγμές καταστροφής και σύγχυσης ορισμένοι καθοδηγούμενοι εκ των κατωτέρων ενστίκτων τους και κυριευμένοι από αγελαία νοοτροπία επιδίδονται σε πλιάτσικο. Οι φωνές αρχικά των ιδιοκτητών, εν συνεχεία των υπολοίπων και τέλος η έγκαιρη εμφάνιση της αστυνομίας δημιούργησαν ένα σκηνικό χαοτικό. Ταυτόχρονα το 112 έχει ήδη ενημερώσει για την πιθανότητα εκδήλωσης ενός δεύτερου τσουνάμι. Η θάλασσα προετοιμάζεται για τη δεύτερη επέλασή της. Κόσμος τρέχει μακριά από το υδάτινο στοιχείο, αστυνομικοί προσπαθούν να εκδιώξουν τους παρανομούντες και οι σειρήνες να επιτείνουν ένα κλίμα απόλυτης αναστάτωσης.
Οι ώρες και οι μέρες που ακολούθησαν διακρίνονται από ένα κοινό χαρακτηριστικό, τους μετασεισμούς. Η χορεία των μετασεισμών ακόμα και τη στιγμή καταγραφής των σκέψεων μου δεν έχει κοπάσει. Οι ειδικοί αναφέρονται σε έναν αριθμό της τάξεως άνω των 300 αισθητών μετασεισμών. Η Σάμος ανυψώθηκε 18-25 εκατοστά. Οι πρώτες δύο νύχτες ήταν εξαντλητικές. Το βίωμα ενός τόσο ισχυρού σεισμού σε κλονίζει εσωτερικά. Οι αισθήσεις σου διευρύνονται. Αλλιώς αντιλαμβάνεσαι αυτό που επισυμβαίνει. Οι παλμοδονήσεις, οι ορίζουσες την ύπαρξή μας γίνονται ένα με τη γη. Πριν από κάθε μετασεισμό, λαμβάνεις ένα σήμα από τη γη. Ένας ήχος εκπορευόμενος ωσάν από τα έγκατα της γης, ένα μακρινό αλλά στιβαρό ‘ποδοβολητό’ οριοθετεί το αρχικό στίγμα της συνέχειας. Όλοι είμαστε κομμάτια της φύσης, τα οποία σαλεύουν σε κάθε εκδήλωσή της. Πόσο ανήμπορος και μικροσκοπικός αισθάνεσαι! Πόσο τρομακτική και ταυτόχρονα σαγηνευτική είναι η ενεργειακή διασύνδεση με τη δημιουργία;
Η τρίτη νύχτα επεφύλασσε σε εμάς, στους πλησίον στο camp διαμένοντες μία επιπλέον αναταραχή. Εκρήξεις φιάλων αερίου από την προκληθείσα φωτιά στη νοτιοδυτική πλευρά του camp. Μία τσάντα με τα απαραίτητα δίπλα στην πόρτα. Ύπνος με ρούχα και υπό τη συνοδεία των απανωτών μετασεισμών. Εν αναμονή, σύμφωνα με τους ειδικούς, ενός ισχυρού μετασεισμού άνω των 5,5 ρίχτερ. Εικόνες από τα γειτονικά παράλια να καταδεικνύουν το μέγεθος της καταστροφής. Αυτή ήταν και είναι η καθημερινότητά μας, συνοδευόμενη πάντα από τον μόνιμο πια επισκέπτη, τον ”κορωνιό”, όπως τον προσφωνεί η γιαγιά μου Αθηνά. Πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τα σπίτια τους. Άλλοι έλαβαν το τελειωτικό οικονομικό χτύπημα. Το κυριότερο πλήγμα για το νησί όμως είναι ο άδικος χαμός των δύο μαθητών. Καλό ταξίδι Κλαίρη και Άρη στον τόπο των αγγέλων. Συλλυπητήρια στις οικογένειες τους για το δυσαναπλήρωτο κενό. Κρίμα πραγματικά κρίμα…
Το 2020 μας σφυρηλατεί στο αμόνι συνεχών κρίσεων. Λειτουργεί ως αναφλεκτήρας και κριτής των πάντων. Μία μετά την άλλη οι δυσκολίες μας ωθούν σε βίαιη μεταστροφή από την μέχρι τώρα κατεστημένη αφασία. Όταν αρνούμαστε πεισματικά να αλλάξουμε εκουσίως, τότε οι συνθήκες επέρχονται με τρόπο σαρωτικό να μετασχηματίσουν τις δομές του υπερτροφικού ματαιόδοξου εγώ τού σύγχρονου ανθρώπου. Η ανάληψη της ευθύνης καλεί τους πάντες μηδενός εξαιρουμένου. Οι επερχόμενες προκλήσεις πάσης φύσεως και προελεύσεως προμηνύονται δυσχερέστερες. Η πορεία προς τη συνειδητοποίηση προϋποθέτει την αποδοχή αλλαγής, την προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα και την ορθή ιεράρχηση των αναγκών με μοναδικό σκοπό αρχικά την επιβίωσή μας. Μετά το βίωμα και τον εσωτερικό κλονισμό οφείλουμε να καταδείξουμε την έμπνευση. Η Σάμος άντεξε! Εμείς; Χρέος μας να αντέξουμε, όλοι μαζί...
Όπως πολύ εύστοχα διάβασα κάπου: Πορευόμαστε με δύο νότες. Με ΡΕ και ΦΑ: Ρεαλισμό και Φαντασία!
Ερμής Σούλης Σκιαδόπουλος