Η παλιότερη αλλά και σύγχρονη ελληνική ποιητική παράδοση είναι εξαιρετικά πλούσια και ολοζώντανη αλλά για να διατηρηθεί έτσι χρειάζεται βέβαια να αιμοδοτείται από νέους/νέες ποιητές και ποιήτριες.
Μια πολύ αξιόλογη ανάλογη περίπτωση είναι ο Νίκος Φίλντισης που πριν λίγες ημέρες εξέδωσε την νέα συλλογή του «Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου» στην Μικρή Αρκτο του Παρσκευά Καρασούλου.
Ο τριαντατετράχρονος Νίκος Φίλντισης γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στους Γαργαλιάνους, σπούδασε βιολογία στην Κρήτη και μεταπτυχιακά στο Λονδίνο και ειδικεύθηκε στον σχεδιασμό και την ενίσχυση εμβολίων.
Το ’13 ξεκίνησε ένα διδακτορικό με θέμα τα εμβόλια εναντίον του καρκίνου αλλά το εγκατέλειψε δυο χρόνια αργότερα για ένα σύντομο (αλλά μεστό εμπειριών όπως φαίνεται) road trip κατά μήκος των ΗΠΑ.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το ’16 και έκτοτε ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Ενδιάμεσα όμως είχε ήδη εκδώσει το ’12 την πρώτη ποιητική συλλογή του που προτάθηκε για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή «Γιάννης Βαρβέρης», της Εταιρείας Συγγραφέων την οποία ακολούθησε μια ακόμα το ’16 με το «Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου» (που επιμελήθηκε ο επίσης ποιητής Αλέξιος Μάινας) να είναι η τρίτη.
Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι το «Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου» χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες, Καθ’ Εαυτόν, Κατά Κόσμον, Κατά Πόθον και Κατά Τους Ποιητές, καθώς η ποίηση του Νίκου Φίλντιση ασχολείται με τα περισσότερα μεγάλα και διαχρονικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, ακόμα και με την πολιτική αλλά με έναν περισσότερο συμβολικό και σαφώς διακριτικό τρόπο και σε όλες τις περιπτώσεις από μια καθοριστικά βιωματική οπτική γωνία.
Αρδεύεται και συνομιλεί περισσότερο με την διεθνή και λιγότερο με την ελληνική ποιητική παράδοση όπως φαίνεται και από τα προθέματα αρκετών ποιημάτων του.
Ομως η λιτή, κάποτε ακόμα και υπαινικτική, απολύτως σύγχρονη και ήδη κατακτημένα δική του και μάλιστα με αρκετά καθαρά προσωπικά στοιχεία γλώσσα του αναμφίβολα είναι ελληνική και μόνον.
Ήδη από τον πρώτο δίσκο τους το ’16 ήταν φανερό ότι τους δίδυμους αδελφούς Μιχάλη και Παντελή Καλογεράκη πρώτιστα ενδιαφέρει και απασχολεί η μελοποίηση ποίησης, κυρίως ελληνικής αλλά όχι αποκλειστικά.
Δεν είναι παράξενο λοιπόν ότι ο Μιχάλης Καλογεράκης, έχοντας διαβάσει την τρίτη συλλογή του Νίκου Φίλντιση πριν ακόμα εκδοθεί, αποφάσισε να μελοποιήσει τρία ποιήματα της, τα «Η λύπη είναι», «Σχήμα θανάτου» και «Βότσαλο».
Το έκανε με πολύ όμορφο και αρκετά πρωτότυπο τρόπο, με τις ενορχηστρώσεις του Θάνου Καλέα να είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους ηλεκτρονικές και στην περίπτωση του τελευταίου τραγουδιού με ένα σαγηνευτικό jazzy «χρώμα» που παραπέμπει στο ελληνικό «ελαφρό» τραγούδι της δεκαετίας του ’50.
Τα τρία αυτά τραγούδια περιλήφθηκαν σε ένα CD που διατίθεται μαζί με το βιβλίο καθιστώντας έτσι το «Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου» μια στο σύνολο της υψηλού περιεχομένου αλλά και αισθητικής σημερινή κατάθεση της χώρας μας στην Διεθνή Ημέρα Ποίησης.