Ισραήλ και Κυπριακή Δημοκρατία θέτουν επί τάπητος το φλέγον ζήτημα της αποστολής ανθρωπιστικού υλικού με αποδέκτες τα δύο εκατομμύρια κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας. Το θέμα διέρρευσε από τις συζητήσεις που διεξάγονταν κεκλεισμένων των θυρών και ανακοινώθηκαν σημαντικές του πτυχές πριν από τρεις ημέρες στο προχθεσινό δελτίο ειδήσεων του ιδιωτικού ισραηλινού Καναλιού 2 – και μετέπειτα στον «Φ» (Φιλελεύθερο).
Σύμφωνα με το Κανάλι 2, κατά τη διάρκεια της Τριμερούς Διάσκεψης Κορυφής των ΥΠΑΜ του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας, ο Ισραηλινός ΥΠΑΜ κ. Αβιγκντόρ Λίμπερμαν πρότεινε στον Κύπριο ομόλογό του, κ. Σάββα Αγγελίδη, τα εξής: Να κατασκευαστεί, με έξοδα του Ισραήλ, μία πλωτή αποβάθρα πλησίον των ακτών της Κύπρου επί της οποίας οι ισραηλινές Αρχές ασφαλείας θα ελέγχουν τα προϊόντα που θα προορίζονται για τη Γάζα, προκειμένου να πιστοποιούν εάν πράγματι πρόκειται για καθαρά ανθρωπιστικό υλικό –και όχι για υλικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εκ μέρους της Χαμάς ως στρατιωτικό υλικό.
Δεν είναι σαφές εάν η αποβάθρα αυτή θα συνδέεται με κάποια υφιστάμενη αποβάθρα ενός από τα λιμάνια της Κύπρου ή εάν θα βρίσκεται εντός των κυπριακών χωρικών υδάτων, χωρίς όμως να αποτελεί «φυσική προέκταση» υφιστάμενων λιμενικών εγκαταστάσεων. Προτάθηκε επίσης να συσταθούν άμεσα μικτές ισραηλινοκυπριακές ομάδες εργασίας μέσα στις ερχόμενες δύο εβδομάδες, για να αποφασίσουν πρακτικές και γραφειοκρατικές λεπτομέρειες του εγχειρήματος. Στόχος των Ισραηλινών φέρεται να είναι η λειτουργία μιας τέτοιας «πλωτής αποβάθρας ελέγχου» να αρχίσει μέσα στους ερχόμενους τρεις μήνες –προφανώς επειδή οι καλοκαιρινές συνθήκες θα διευκολύνουν τα απαιτούμενα τεχνικά έργα.
Ενώ τα ισραηλινά ΜΜΕ φέρουν την κυπριακή πλευρά να έχει «κατ’ αρχάς αποδεχθεί» τόσο την πρόταση του κ. Λίμπερμαν, όσο και ότι, ατύπως τουλάχιστον, οι κοινές ομάδες εργασίας έχουν ουσιαστικά αρχίσει να εξετάζουν το εγχείρημα από πρακτικής πλευράς, τόσο η Ισραηλινή όσο και η Κυπριακή πλευρά, επισήμως δεν επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα. Η Λευκωσία μάλιστα διέψευσε ότι υπάρχει οποιαδήποτε συμφωνία επί του θέματος, ωστόσο η πρόταση εξετάζεται σοβαρά, ως επίσης και τα λεπτά ζητήματα κυριαρχίας που πιθανώς ανακύψουν, είτε άμεσα είτε σε βάθος χρόνου.
Άξονας Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ
Την τελευταία οκταετία, οι σχέσεις Κύπρου-Ισραήλ πήραν τον δρόμο τους, «παρασύροντας» και την Αθήνα, με αποτέλεσμα να μιλάμε σήμερα για έναν σημαντικό τριμερή περιφερειακό άξονα – στον οποίον οι περισσότεροι σε Ελλάδα και Ισραήλ αρχικά έβλεπαν με καχυποψία. Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, αλλά ο άξονας Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ, ουσιαστικά τσιμεντώθηκε χάριν της «οργισμένης Τουρκίας» του Ερντογάν, ο οποίος με κάθε ευκαιρία φρόντιζε να απομακρύνει το Ισραήλ όσο μπορούσε –δημιουργώντας αμηχανία όχι μόνο στη διακυβέρνηση Νετανιάχου αλλά και στο πλήθος των think tanks της χώρας του, που επί δεκαετίες πίστευαν ότι η συμμαχία με την Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να διαρραγεί.
Μία παλιά πρόταση που σήμερα επικαιροποιείται
Η αλήθεια είναι ότι η ιδέα να πραγματοποιείται στην Κύπρο και σε μόνιμη βάση ο προέλεγχος ασφαλείας της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, δεν είναι καινούργια. Είχε προκύψει οκτώ χρόνια πριν, το 2010, ύστερα από τον απόηχο που δημιούργησε το αιματηρό επεισόδιο του τουρκικού στολίσκου Mavi Marmara, που κατευθυνόταν προς τη Λωρίδα της Γάζας μεταφέροντας ανθρωπιστικό υλικό στις αρχές Ιουνίου 2010. Τότε, η Τουρκία είχε προβεί σε μία κίνηση ‘ματ’: Τελευταίος σταθμός του στολίσκου προτού φτάσει στη Γάζα, είχε ορισθεί το παράνομο λιμάνι της Αμμοχώστου.
Η αιτία αυτής της επιλογής ήταν να καταδειχθεί στη διεθνή κοινότητα –με πρώτους αποδέκτες τις χώρες-μέλη της Ισλαμικής Συνδιασκέψεως– πόσο πολύ μοιάζει το οικονομικό εμπάργκο κατά της «ΤΔΒΚ» και των Τουρκοκυπρίων με τον εμπορικό αποκλεισμό που επιβάλει το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Ήταν μάλιστα χαρακτηριστικό ότι εκείνη τη χρονιά, οι εορτασμοί που πραγματοποιήθηκαν στα Κατεχόμενα είχαν επικοινωνιακά χρωματισθεί έντονα με την επισήμανση εκείνης της –πραγματικά κυνικής– αναλογίας. Αυτό όμως που ίσως δεν περίμενε η τουρκική πλευρά ήταν η απόφαση του Κυπρίου Προέδρου κ. Χριστόφια, ο οποίος –παρά την παραδοσιακά φιλοπαλαιστινιακή στάση τόσο της παράταξής του, όσο και όλων των προκατόχων του ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης– αποφάσισε να απαγορεύσει τον διάπλου του τουρκικού στολίσκου, χωρίς μάλιστα να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις, εκπλήσσοντας τους πάντες, όχι μόνο σε Κύπρο και Ελλάδα αλλά και στο ίδιο το Ισραήλ. Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι, η συγκεκριμένη απόφαση του κ. Χριστόφια, για τον συγκεκριμένο λόγο και κατά τη συγκεκριμένη συγκυρία, αποτελεί τη βάση όχι μόνο της περιφερειακής προσέγγισης Κύπρου-Ισραήλ.
Αποτέλεσε την απαρχή της συνειδητοποίησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, πόσο κοντά βρίσκεται στη Μέση Ανατολή και πόσο επικίνδυνη μπορεί να αποβεί για την έκβαση του εθνικού ζητήματος η απόφαση της Άγκυρας να ενισχύει την επιχειρηματολογία της για το Κυπριακό, χρησιμοποιώντας την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα. Μπορεί αργότερα στο επίκεντρο των σχέσεων Κύπρου-Ισραήλ να βρίσκεται η ΑΟΖ και το φυσικό αέριο. Ποτέ όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι, το βασικό ζήτημα που συνδέει τις δύο χώρες συνοψίζεται στην εξής λέξη: «Κυριαρχία» - μία έννοια θεμελιώδη για την εξωτερική πολιτική αμφοτέρων των κρατών, ανεξάρτητα από το εάν συμπίπτουν ή όχι οι επιμέρους εκφάνσεις της.
Και έτσι φτάσαμε στις πρόσφατες πληροφορίες που διέρρευσαν στο ισραηλινό Κανάλι 2 και μετέπειτα στο δημοσίευμα του Φιλελεύθερου. Ωστόσο, οι προτάσεις που φέρεται να εξέφρασε ο Ισραηλινός ΥΠΑΜ κ. Λίμπερμαν κατά την πρόσφατη Τριμερή Διάσκεψη με τους κ.κ. Σάββα Αγγελίδη και Πάνο Καμμένο, παρουσιάζουν τα εξής προβλήματα: Η ισραηλινή πλευρά θέλει ο προέλεγχος να γίνεται αποκλειστικά από ισραηλινό κλιμάκιο ασφαλείας. Προφανώς, αυτός είναι και ο λόγος που ο κ. Λίμπερμαν μίλησε περί πλωτής αποβάθρας που θα βρίσκεται είτε στα ανοικτά των κυπριακών ακτών, είτε θα συνδέεται με κάποιο τμήμα υφιστάμενης αποβάθρας σε ένα από τα λιμάνια της Κύπρου. Σε αντίθετη περίπτωση, εάν ο προέλεγχος ασφαλείας θα συμφωνηθεί να γίνεται σε κάποιο από τα κυπριακά λιμάνια, τότε οι αρμόδιες Αρχές ελέγχου θα έπρεπε να είναι κυπριακές ή, έστω, σε συνεργασία με ισραηλινό κλιμάκιο που θα βρίσκεται εκεί. Δεν αποκλείεται, το Ισραήλ να μην επιθυμεί να παραχωρήσει ευθύνες στις κυπριακές Αρχές, επειδή ακόμα φοβάται μήπως «προσδεθεί» στις πολιτικές επιδιώξεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, εμπλέκοντας την ισραηλινή πλευρά στην κυπριακή διένεξη – κάτι που το Ισραήλ προσπαθεί διαχρονικά να αποφύγει παντοιοτρόπως.
Πάντως, όπως και εάν διευθετηθεί το συγκεκριμένα ζήτημα, το σίγουρο είναι ότι εάν ο «προέλεγχος ασφαλείας» της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα αποφασισθεί να γίνει στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτό θα φέρει πολλαπλά οφέλη στη Λευκωσία.
Συγκεκριμένα: 1) Η Κυπριακή Δημοκρατία αποδεικνύεται και εμπράκτως, όχι μόνο λόγω της γεωγραφικής της θέσης, αλλά και της περιφερειακής της πολιτικής, ως ένας αναντικατάστατος πυλώνας σταθερότητας στην περιοχή, συμβάλλοντας δραστικά στην αντιμετώπισης μίας από τις πλέον κομβικές εστίες έντασης στην Μέση Ανατολή και διεθνώς. 2) Επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά το ηθικό της πλεονέκτημα ως προς το γράμμα και το πνεύμα των αποφάσεων του ΟΗΕ για την αντιμετώπιση της κατάστασης στη Γάζα. 3) Δηλώνει έμπρακτα ότι η σύζευξη των συμφερόντων της με το Ισραήλ δεν σημαίνει πως εγκατέλειψε τις ηθικές αξίες, που ανέκαθεν διέπουν την εξωτερική της πολιτική, όχι μόνο ως προς το Παλαιστινιακό πρόβλημα, αλλά και γενικότερα. 4) Ακυρώνει την προσπάθεια της Τουρκίας να προβαίνει σε αβάσιμες καιροσκοπικές αναλογίες, συγκρίνοντας με κυνισμό τον εμπορικό αποκλεισμό των Κατεχομένων στη Βόρειο Κύπρο με τον αποκλεισμό της Γάζας. 5) Βοηθά στην επίλυση των ανησυχιών του Ισραήλ για την ασφάλεια των πολιτών του, που προέρχονται από τις επανειλημμένες πυραυλικές επιθέσεις της Χαμάς. 6) Η ουσιαστική αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα, ανοίγει τον δρόμο για την επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων – προσδίδοντας στην Κύπρο, ακόμα και τη δυνατότητα του αξιόπιστου διαμεσολαβητή, δεδομένων των άριστων σχέσεών της με τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία, καθότι η επανυποβολή της πάλαι ποτε ειρηνευτικής πρότασης του Ριάντ δεν αποκλείεται να επίκειται. 7) Η πρακτική βοήθεια στην επίλυση της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, προετοιμάζει το έδαφος για περισσότερο συμφέροντες για εκείνην όρους στις διαπραγματεύσεις της με το Ισραήλ σε ό,τι αφορά τον διακανονισμό της εκμετάλλευσης του κοιτάσματος «Αφροδίτη», υπό τον εξής όρο: Η Λευκωσία οφείλει να τονίσει στο Ισραήλ, ότι η διαδικασία «προελέγχου ασφαλείας» υπό την αιγίδα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ουσιαστικά απαλλάσσει την ισραηλινή διπλωματία από τη θέση του μόνιμου υπόλογου στα τεκταινόμενα στη Γάζα – ένα γεγονός με αξία ανεκτίμητη για την ισραηλινή πλευρά. 8) Εφόσον η Κυπριακή Δημοκρατία διαχειριστεί κατάλληλα τις κινήσεις της σε διεθνές επίπεδο, θα είναι σε θέση να ενισχύσει τις επιδιώξεις της στις διακοινοτικές διαπραγματεύσεις, όποτε αυτές επαναρχίσουν.
Προέλεγχος ασφαλείας από το Ισραήλ
Αν και ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα, ασφαλείς πληροφορίες συντείνουν στο συμπέρασμα ότι η ιδέα να γίνεται στην Κύπρο ένας «προέλεγχος ασφαλείας» της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, αρχικά είχε προταθεί στους Ισραηλινούς από τη Λευκωσία. Οι λόγοι που συνέβη αυτό ήταν οι εξής: 1) Η προσέγγιση Κύπρου - Ισραήλ δεν θα έπρεπε να ακυρώσει τη σταθερή φιλοπαλαιστινιακή στάση των κυπριακών κυβερνήσεων του παρελθόντος, και με αυτόν τον τρόπο να μειώσει τίνι τρόπω το ηθικό περιεχόμενο του μόνιμου κυπριακού αιτήματος για απομάκρυνση του κατοχικού στρατού και των εποίκων από το βόρειο τμήμα του νησιού, 2) Τη στιγμή που η Τουρκία προσπαθεί να εμφανίσει τον οικονομικό αποκλεισμό της «ΤΔΒΚ» ως κάτι ανάλογο με ό,τι συμβαίνει στη Γάζα – η Κύπρος θα έπρεπε με τη σειρά της να απογυμνώσει οποιαδήποτε «ηθικοποιημένη νομιμοποίηση» της χρήσης του παράνομου λιμανιού της Αμμοχώστου. Άλλωστε, εάν η Αμμόχωστος θα μπορούσε να αποτελέσει το «παράνομο» σημείο αφετηρίας της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, γιατί δεν θα μπορούσε το ίδιο πράγμα να γίνει από τα νόμιμα και διεθνώς αναγνωρισμένα λιμάνια, που τελούν υπό τον έλεγχο του μόνου νόμιμου κράτους του νησιού, δηλαδή της Κυπριακής Δημοκρατίας; 3) Ο «προέλεγχος ασφαλείας» σε κάποιο από τα κυπριακά λιμάνια θα γινόταν όχι μόνο από τις κυπριακές Αρχές, αλλά και από τις ισραηλινές – ή ακόμα και σε συνεργασία με τις αιγυπτιακές (ακόμα ένα κράτος που συνορεύει με τη Γάζα, αλλά κατά καιρούς αποφασίζει να κλείνει ερμητικά τον μεθοριακό σταθμό της Ράφα που συνδέει τη Λωρίδα από το Σινά).
Σύμφωνα με τις πιο πάνω πληροφορίες, κατά το παρελθόν οι Ισραηλινοί είχαν αρνηθεί την κυπριακή πρόταση για «προέλεγχο ασφαλείας». Οι λόγοι ήταν οι εξής: 1) Αρχικά, το Ισραήλ ήλπιζε ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν δεν θα έφερνε την κατάσταση στα άκρα. Ακόμα και όταν διεκόπησαν οι διμερείς διπλωματικές σχέσεις, οι Ισραηλινοί συνέχιζαν να είναι πρόθυμοι να ικανοποιήσουν τα τουρκικά αιτήματα με αντάλλαγμα την πλήρη εξομάλυνση. Ο Ερντογάν, όμως, παρέμενε αδιάλλακτος, και παράλληλα οι σχέσεις με την Κύπρο διαμορφώνονταν πολύ καλύτερα απ’ όσο ίσως και οι ίδιοι οι Ισραηλινοί θα ανέμεναν. Παρόλα αυτά, το Ισραήλ φοβόταν ότι εάν αποδεχόταν τις άτυπες νύξεις της Κύπρου για «προέλεγχο ασφαλείας» σε ένα από τα λιμάνια της, τότε ίσως θα προσδένονταν υπέρμετρα στις επιδιώξεις της Κυπριακής Δημοκρατίας – κάτι που ίσως θα οδηγούσε την ισραηλινή διπλωματία σε μία ατραπό δίχως γυρισμό, και οι σχέσεις με την Τουρκία θα ήταν καταδικασμένες σε μία χρόνια κρίση, με εμπόδια ανυπέρβλητα. 2) Η ασφαλής μεταφορά ανθρωπιστικού υλικού στη Γάζα μπορεί να μείωνε τη διεθνή κατακραυγή κατά του Ισραήλ και να βελτίωνε σημαντικά το επίπεδο ζωής στη Γάζα. Ωστόσο, ο κύριος και μοναδικός στόχος του Ισραήλ ήταν η κατάρρευση του καθεστώτος της Χαμάς. Άραγε, εάν οι συνθήκες διαβίωσης στη Γάζα βελτιώνονταν, τότε δεν θα ήταν επόμενο να παραταθεί και η παραμονή της Χαμάς στην εξουσία; Η απάντηση ήταν αναμφίβολα θετική.
Παρόλα αυτά, το Ισραήλ δεν απέκρουσε τελείως την ιδέα, που κατά καιρούς υπονοούσε η κυπριακή πλευρά. Ίσως επειδή η ισραηλινή διπλωματία ήλπιζε ότι οι συνομιλίες Αναστασιάδη - Ακιντζί θα απέδιδαν, και τότε δεν θα είχε πλέον καμία σημασία εάν η ασφαλής αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας θα γινόταν από την Αμμόχωστο ή π.χ. από τη Λάρνακα. Αλλά τελικά οι διακοινοτικές συνομιλίες απέτυχαν και το θέμα παρέμενε ανοικτό.
Αγκάθι για την ισραηλινή διπλωματία
Η περιφερειακή συνεργασία Κύπρου - Ισραήλ δεν είναι αποκομμένη από το περιφερειακό πολιτικό περιβάλλον, τη στιγμή μάλιστα που η ισραηλινή πολιτική έναντι των Παλαιστινίων βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, συγκεντρώνοντας σημαντικές επικρίσεις πανταχόθεν. Η διεθνής κοινότητα και η ΕΕ μπορεί να έχουν κατατάξει τη Χαμάς στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων και να μην νομιμοποιούν την de facto πολιτική εξουσία επί της Λωρίδας της Γάζας. Κανείς όμως δεν μπορεί, ούτε έχει το δικαίωμα να αγνοεί τις εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες διαβίωσης δύο εκατομμύριων ανθρώπων.
Ένας πληθυσμός που υφίσταται απίστευτες στερήσεις σε κάθε επίπεδο, και που εδώ και 12 χρόνια δεν έχει καν ερωτηθεί διά της κάλπης, εάν πράγματι επιθυμεί να συνεχίζει να τον διακυβερνά η Χαμάς ή όχι. Από την άλλη, η διεθνής κοινότητα και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ ρίχνει το κύριο βάρος των ευθυνών στο Ισραήλ. Το ζήτημα του αποκλεισμού της Γάζας αποτελεί ένα αγκάθι που η ισραηλινή διπλωματία δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει όχι μόνο πολιτικά, αλλά κυρίως επικοινωνιακά. Κάθε ορθολογιστικός ισχυρισμός των Ισραηλινών προσκρούει σε εικόνες βομβαρδισμένων κατοικημένων περιοχών – γεγονός που ενισχύει την αντι-ισραηλινή ρητορική, δίκαιη ή ακόμα και άδικη από ένα σημείο και πέρα. Οι ισραηλινοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί μπορεί να αποδυναμώνουν το αξιόμαχο της Χαμάς ή της Ισλαμικής Τζιχάντ που δρα στη Γάζα, αλλά δεν επιλύουν κανένα πρόβλημα στην ουσία του. Η Χαμάς μπορεί να αποδυναμώνεται στον εξοπλισμό.
Συνεχίζει όμως να ενισχύεται επικοινωνιακά, διά των αθώων αμάχων – και αυτό εκθέτει το Ισραήλ, αλλά, έως ενός σημείου, και τις φιλικές προς το Ισραήλ ξένες κυβερνήσεις. Σε αυτές συγκαταλέγονται και οι κυβερνήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, αρχής γενομένης από την προεδρία του κ. Χριστόφια έως και σήμερα.
Η απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να μεταφέρει την Πρεσβεία της χώρας του στην Ιερουσαλήμ, πυροδότησε νέες εξελίξεις στη Γάζα. Η Χαμάς βρήκε την ευκαιρία να ανακτήσει τη συμπάθεια του αραβικού κόσμου, αλλά και να συσπειρώσει γύρω της τους κατοίκους της Γάζας, παρότι είχαν αρχίσει από το καλοκαίρι του 2017 να εκδηλώνουν τη δυσαρέσκειά τους, προσπαθώντας να επιβιώσουν με δύο με τρεις ώρες ηλεκτρικό ρεύμα την ημέρα. Οι διαμαρτυρίες που πραγματοποιούνταν κάθε Παρασκευή κατά μήκος της μεθορίου με το Ισραήλ από τα μέσα του περασμένου Απριλίου έως και τα μέσα Μαΐου στοίχισαν τη ζωή δεκάδων Παλαιστινίων διαδηλωτών, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών κατά του Ισραήλ. Η ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα βρέθηκε ξανά στο διεθνές προσκήνιο, με το Ισραήλ να απαντά με αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά στρατοπέδων, αποθηκών πυρομαχικών και τούνελ της Χαμάς σχεδόν καθημερινά. Το Κουβέιτ έφερε το ζήτημα στον ΟΗΕ, όπου ακόμα μια φορά το βέτο των ΗΠΑ αποδείχθηκε η μοναδική διπλωματική ασπίδα ασφαλείας για την ισραηλινή πλευρά.
Αυτή τη φορά όμως, το θέμα δεν σταμάτησε εκεί. Ο Ρώσος επιτετραμμένος των Ηνωμένων Εθνών, αρμόδιος για τα ζητήματα που άπτονται των τεκταινομένων στη Γάζα, Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, κλήθηκε να δώσει γραπτή έκθεση με συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κατάστασης που διαμορφώθηκε, με την ένταση που δημιουργήθηκε μετά το άνοιγμα της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ. Στη συνέχεια, η Τουρκία (επ’ ονόματι του Οργανισμού Ισλαμικής Συνδιασκέψεως) και η Αλγερία (ως εκπρόσωπος του Αραβικού Συνδέσμου) έθεσαν το θέμα της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Μπορεί η απόφαση που ελήφθη εκεί να έχει δηλωτικό χαρακτήρα, αλλά το πρόσθετο στοιχείο που αρχίζει να προβληματίζει τώρα το Ισραήλ είναι το εξής: Αρχίζει να συζητείται πλέον σοβαρά η εγκατάσταση διεθνούς δύναμης στην παραμεθόριο Ισραήλ-Γάζας, η οποία θα διαφύλαττε την ηρεμία στην περιοχή, και πιθανώς θα διασφάλιζε τη διέλευση ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα. Η σύνθεση της ειρηνευτικής δύναμης θα καθοριζόταν σε ύστερο στάδιο. Μπορεί να ήταν υπό την αιγίδα είτε του ΟΗΕ, είτε ακόμα και της ΕΕ, ή και πολυεθνική που θα καθοριζόταν ad hoc με κυλιόμενες συμμετοχές διαφόρων χωρών. Η δύναμη αυτή προφανώς θα έπρεπε να εγκατασταθεί εντός της ισραηλινής επικράτειας. Βέβαια, αυτό το –εφιαλτικό για το Ισραήλ– ενδεχόμενο, να αποκρούετο από ακόμα ένα βέτο των ΗΠΑ. Αλλά το κακό θα είχε ήδη γίνει, μιας και αφενός το Ισραήλ ουσιαστικά θα έχανε τον στρατιωτικό έλεγχο ενός μέρους της επικράτειάς του (κάτι που θα εκλαμβανόταν ως «εθνική ήττα» σε εσωτερικό πολιτικό επίπεδο), και αφετέρου, η πολυεθνική δύναμη ουσιαστικά θα βρισκόταν de facto να «προστατεύει» το καθεστώς της Χαμάς – μίας οργάνωσης που ο ίδια ο ΟΗΕ χαρακτηρίζει τρομοκρατική, πράγμα παντελώς άτοπο.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι ύστερα από αυτήν την εξέλιξη –και προτού ο κ. Μεντβέντεφ υποβάλει τις γραπτές του εισηγήσεις στον Γ.Γ. του ΟΗΕ– το Ισραήλ, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, άρχισε να σκέφτεται σοβαρά τον «προέλεγχο ασφαλείας» στην Κύπρο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η ιδέα αυτή προβάλλεται ολοένα και περισσότερο τον τελευταίο μήνα στα ισραηλινά ΜΜΕ.
Συγκεκριμένα, ο Υπουργός Ενέργειας κ. Γιουβάλ Στάινιτς, μιλώντας στο κρατικό ισραηλινό ραδιόφωνο την επαύριον της συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ επί της προσφυγής του Κουβέιτ (που απορρίφθηκε ύστερα από το αμερικανικό βέτο), εξέθεσε τρεις πρακτικές εναλλακτικές για την ασφαλή μεταφορά ανθρωπιστικού υλικού στη Γάζα: 1) Να γίνεται ο έλεγχος στο ισραηλινό λιμάνι του Ασντόντ – αν και εκτιμάτο ότι αυτό δεν θα γινόταν αποδεκτό από τη Χαμάς, 2) Να κατασκευαστεί από το Ισραήλ ένα «τεχνητό νησί» λίγα μίλια έξω από τις ακτές της Γάζας, όπου θα γινόταν ο προέλεγχος ασφαλείας από τον ισραηλινό στρατό. Ωστόσο, αυτό το έργο θα απαιτούσε χρόνο και μεγάλο κόστος κατασκευής, 3) Να γίνεται ο προέλεγχος ασφαλείας σε κάποιο από τα λιμάνια της Κυπριακής Δημοκρατίας – χωρίς όμως να δίνει περαιτέρω λεπτομέρειες. Σε ανάλογες δηλώσεις προέβη και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, Γκιλάντ Ερντάν.
Αναδημοσίευση από το philenews.com