Πώς θα μπορούσαν τα συστήματα τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο να συντηρήσουν καλύτερα τον πλανήτη μας και τους ανθρώπους μέχρι 2040; Μόνο εάν γίνουν πιο οικολογικά, κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμα. Αυτή η μετάβαση απαιτεί να ξανασκεφτούμε την «τέχνη του δυνατού» φέρνοντας τις επιχειρήσεις, κοινότητες και καταναλωτές σε ένα ταξίδι που είναι ασφαλές και δίκαιο.
Η Λευκή Βίβλος της Tetra Pak σε συνεργασία με την EY-Parthenon πλαισιώνει τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα συστήματα τροφίμων με τη μορφή απώλειας και σπατάλης τροφίμων (FLW) και παρουσιάζουν διάφορες ευκαιρίες για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές να συνεισφέρουν σε αυτή τη μείωση. Η συμβολή της Tetra Pak® στη μείωση της απώλειας και σπατάλης τροφίμων είναι μάλιστα διπλή, αφού αναπτύσσει τεχνολογίες επεξεργασίας τροφίμων που μειώνουν τις απώλειες κατά την παραγωγή και παρέχει ασηπτικές λύσεις συσκευασίας που διατηρούν τα ευπαθή προϊόντα ασφαλή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Έκθεση του FAO (Food and Agriculture Organization of the United Nations) αποκαλύπτει ότι περίπου το ένα τρίτο της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων χάνεται ή σπαταλάται από την παραγωγή στην κατανάλωση, προκαλώντας οικονομικές απώλειες που ανέρχονται σε σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ετησίως. Αυτή η σπατάλη αντιστοιχεί σε 1.3 δισεκατομμύρια τόνους φαγητού που θα μπορούσαν να θρέψουν 1.26 δισεκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο. Από το συνολικό 24% των τροφίμων που σπαταλούνται, το 3% χάνεται κατά τη διανομή για αισθητικούς ή ποιοτικούς λόγους και λόγω της ημερομηνίας λήξης τους, το 8% απορρίπτεται από τους καταναλωτές ή τις υπηρεσίες εστίασης.
Ενώ όλοι εμείς έχουμε έναν ρόλο να παίξουμε προς τη μετάβαση σε πιο βιώσιμα συστήματα τροφίμων, οι πιο σημαντικοί μοχλοί πίεσης που θα ωθήσουν στην αλλαγή βρίσκονται στα χέρια των επιχειρήσεων, των φορέων και των παγκόσμιων συνεργασιών εν γένει καθώς και οι πρωτοβουλίες που έχουν ως στόχο την κινητοποίηση πόρων, την ευαισθητοποίηση και την παροχή λύσεων για τη μείωση της σπατάλης τροφίμων πρέπει να αφορούν όλους τους ενδιαφερόμενους.
Οι συνεργασίες και η συλλογική δράση είναι κρίσιμες για την επίλυση του προβλήματος, είτε μέσω δημόσιων κινήτρων ή νομοθεσίας, είτε μέσω ιδιωτικών πρωτοβουλιών που προωθούν την κυκλική οικονομία. Η ευθύνη για τη μείωση της σπατάλης τροφίμων και η επίτευξη των στόχων του ΟΗΕ βαρύνει όλους τους φορείς της αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων, συμπεριλαμβανομένων των καταναλωτών και απαιτεί τη δέσμευση όλων των ενδιαφερόμενων μερών.
Δεν μπορούμε ωστόσο να μιλάμε για μετάβαση σε πιο βιώσιμα συστήματα τροφίμων χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζει η τεχνολογία σε όλα τα στάδια της αλυσίδας αξίας, για την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων μείωσης της σπατάλης. Σε επίπεδο παραγωγής, υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούν να προστατευθούν τα τρόφιμα, όπως για παράδειγμα βελτίωση του εξοπλισμού συγκομιδής, επεξεργασίας, και αποθήκευσης και η χρήση προηγμένων αναλυτικών μεθόδων και τεχνητής νοημοσύνης για τη βελτίωση του ελέγχου των αποθεμάτων.
Υψίστης σημασίας είναι φυσικά και η χρηματοδότηση τόσο από ιδιωτικούς, όσο και από δημόσιους φορείς. Αν και οι ιδιωτικοί φορείς μπορεί να επιδιώκουν τη μείωση της σπατάλης τροφίμων για να αυξήσουν τα κέρδη τους, συχνά οι απαραίτητες επενδύσεις αποτελούν εμπόδιο. Αντιθέτως, οι κυβερνήσεις έχουν μεγαλύτερα κίνητρα για χρηματοδότηση λόγω δημόσιων στόχων, όπως η βελτίωση της ασφάλειας των τροφίμων και η μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Τα τελευταία χρόνια, η δημόσια χρηματοδότηση μέσω δανείων, ασφάλισης ή επιχορηγήσεων έχει γίνει η πιο διαδεδομένη μορφή παρέμβασης. Οι ιδιωτικές επενδύσεις μπορούν να προσελκύσουν θεσμικούς επενδυτές που επικεντρώνονται σε περιβαλλοντικά, κοινωνικά και εταιρικής διακυβέρνησης (ESG) κριτήρια, ενισχύοντας έτσι τη συγκέντρωση ιδιωτικών κεφαλαίων για αυτές τις δραστηριότητες.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τις δράσεις προς πιο βιώσιμα συστήματα τροφίμων εδώ - https://www.tetrapak.com/en-gr/sustainability/acting-for-sustainability/moving-food-forward/white-papers