Η Ευρώπη χειμαζόμενη με υπαρξιακά θεμελιώδη ζητήματα, στις επικείμενες ευρωεκλογές αντιμετωπίζει μείζονα διλήμματα και στέκεται μπροστά σε κρίσιμο σταυροδρόμι, όπου ανάλογα το μονοπάτι το οποίο θα επιλέξουν οι πολίτες, οι εξελίξεις θα είναι ιστορικές και ραγδαίες.
Η αδράνεια της προηγούμενης δεκαετίας, ως κυρίαρχη πολιτική πρακτική απο τις δεσπόζουσες πολιτικές δυνάμεις της ευρωπαικής Δεξιάς αλλά κυρίως της Σοσιαλδημοκρατίας, άφησε ημιτελές το όραμα της Ευρωπαικής Ολοκλήρωσης. Η ανερμάτιστη πολιτική, η οποία επακολούθησε την Νομισματική Ολοκλήρωση, είχε ως αποτέλεσμα την διάλυση του ευρωπαικού κοινωνικού κεκτημένου και την ταχεία αύξηση των ανισοτήτων.
Η εφαρμοσμένη Νομισματική Ένωση χωρίς την αναγκαία Δημοσιονομική εναρμόνιση των χωρών -μελών της ευρωζώνης, στο επίπεδο της φορολογίας -κυρίως των επιχειρήσεων-, των δαπανών, του Δημόσιου Δανεισμού και της τραπεζικής ένωσης, δημιούργησε με γεωμετρική πρόοδο, εντεινόμενο οικονομικό χάσμα μεταξύ των κρατών –μελών, αλλά και μεγάλες εσωτερικές κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες.
Ποιοί ωφελήθηκαν όμως εντέλει απο την λειτουργία της κοινής αγοράς και του ενιαίου νομίσματος;
Οι μεγάλες ευρωπαΐκές βιομηχανίες αποτινάσσοντας τα προσκόμματα των εσωτερικών Δασμών στην κοινή αγορά, ουσιαστικά υπερακόντισαν τις ανταγωνίστριες βιομηχανίες των ανεπτυγμένων Τρίτων χωρών. Εν συνέχεια με την υπολανθάνουσα νομισματική χειραγώγηση, στα πλαίσια του τραπεζικού και επιτοκιακού ελέγχου, ελλείψει Δημοσιονομικής εναρμόνισης, εξουδετέρωσαν και τον εσωτερικό ανταγωνισμό ομοειδών εθνικών επιχειρήσεων, σχηματίζοντας υπερκέρδη. Η στρατηγική τους ολοκληρώθηκε, με την επενδυτική τους δραστηριότητα σε Τρίτες χώρες, οι οποίες προσφέρουν «ευνοΐκό» επενδυτικό περιβάλλον, επωφελούμενες απο στοχευμένες Δασμολογικές πολιτικές, παρακάμπτοντας αλλά και υπονομεύοντας ταυτόχρονα τα εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα των Ευρωπαίων.
Το ελεύθερο και απρόσκοπτο εμπόριο, συμβάλλει αναμφισβήτητα στην ευημερία των λαών, αρκεί όμως να είναι Δίκαιο και να διενεργείτε επί ίσους όρους. Εν προκειμένω, όταν οι εμπορικές συναλλαγές διεξάγονται ανάμεσα σε Δημοκρατικές Πολιτείες, οι οποίες έχουν κατοχυρωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, εμπεδωμένα κοινωνικά δικαιώματα στην υγεία και την παιδεία, ενώ στον αντίποδα οι εμπορικοί εταίροι είναι απολυταρχικά και μη –Δημοκρατικά καθεστώτα, τα οποία καταπατούν τα στοιχειώδη ανθρώπινα, Δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, σε αυτή την περίπτωση μοναδικοί χαμένοι είναι οι λαοί και τα Δημοκρατικά και κοινωνικά κεκτημένα τους.
Η μετέωρη Ευρωπαΐκή Ολοκλήρωση, ουσιαστικά υποστύλωσε τις ευρωπαικές Ολιγαρχικές δυνάμεις, οι οποίες απεκτήσαν συγκριτκά πλεονεκτήματα στον Διεθνή ανταγωνισμό και ταυτόχρονα υποσκάπτουν μεθοδευμένα και αδιάλλειπτα τα Δημοκρατικά κεκτημένα των λαών. Η Ευρωπαΐκή Ολιγαρχία η οποία έχει μακραίωνο, βεβαρημένο και αιματοβαμμένο ιστορικό παρελθόν, αδιάπτωτα συσσωρεύει αμύθητα κέρδη, εις βάρος των λαών.
Σε αυτές τις ευρωεκλογές, οφείλουμε να αποφύγουμε την παγίδα της Ευρωπαΐκής Ολιγαρχίας, η οποία αντιμάχεται λυσσαλέα την Ευρωπαΐκή ολοκλήρωση προκρίνοντας τον «μπαμπούλα» των Ακροδεξιών και Ευρωσκεπτικιστικών πολιτικών Δυνάμεων. Είναι μια δοκιμασμένη συνταγή του παρελθόντος, η οποία οδήγησε πολλάκις σε παγκόσμιο όλεθρο. Οι Πολιτικές αυτές δυνάμεις, εάν επικρατήσουν, θα εδραιώσουν την στασιμότητα και την αδράνεια στα Ευρωπαΐκά Όργανα, εμπεδώνοντας το τέλμα, κάτι το οποίο θα εντείνει τις ανισότητες και τους εθνικούς ανταγωνισμούς, κατ΄επίρρωσιν των διαλυτικών τάσεων, αλλά και της βαθύπλουτης Ευρωπαΐκής Ολιγαρχίας, η οποία αντιπαλεύει την προοπτική της Δίκαιης αναδιανομής του πλούτου στους Ευρωπαίους πολίτες.
Σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι οφείλουμε να εμβαθύνουμε την Δημοκρατία, να ολοκληρώσουμε την δημοσιονομική και τραπεζική ενοποίηση, προκειμένου να ανοικοδομήσουμε το κοινωνικό κράτος, να αμβλύνουμε τις ανισότητες και να δημιουργηθεί Δίκαιη και Βιώσιμη ανάπτυξη. Η Ευρώπη οφείλει επιπροσθέτως, να επανεξετάσει όλες τις πτυχές της Εμπορικής και Δασμολογικής πολιτικής της, έναντι τρίτων χωρών, βασισμένη σε πολιτικές αρχών και αξιών. Το εμπόριο μπορεί να είναι ελεύθερο, μόνο μεταξύ ανοιχτών και Δημοκρατικών κοινωνιών.
Ως γνωστών, προκειμένου υποψήφια χώρα να ενταχθεί στην Ευρωπαική οικογένεια, δεσμεύεται να ασπαστεί το νομικό, πολιτικό και ηθικό πλαίσιο της Ε.Ε. αντιστοίχως να ακολουθείτε παρόμοια πρακτική με τις εμπορικές συναλλαγές προς τις τρίτες χώρες.Σε διαφορετική περιπτωση, η πρόσφατη Ευρωπαική οικονομική ιστορία, καταδεικνύει ότι εντέλει υπονομεύεται το Ευρωπαΐκό κοινωνικό κράτος ενισχύοντας την οικονομική ολιγαρχία, χωρίς καν να επωφελείται ο Λαός της τρίτης χωρας, ο οποίος καταδυναστευόμενος βυθίζεται έτι περαιτέρω στην εξαθλίωση. Η εμπέδωση της Δημοκρατίας, τα κοινωνικά Δικαιώματα και το εργασιακό και ασφαλιστικο σύστημα των τρίτων χωρών, οφείλουν να συνιστούν βασικά κριτήρια για τις εμπορικές συναλλαγές της Ε.Ε.
Η κρισιμότητα των ζητημάτων είναι υψηλή και οφείλουν να λάβουν αποσαφηνισμένη πολιτική θέση όλες οι πολιτικές Δυνάμεις. Η ΝΔ, στέλνει ουσιαστικά ακόμη μια φορά την «μπάλα στην εξέδρα» και θέλει να προσδώσει χαρακτηριστικά δημοψηφίσματος στις επικείμενες ευρωεκλογές συνεπικουρούμενη δυστυχώς απο το ΚΙΝΑΛΛ, το οποίο έχει ως μοναδικό αυτοσκοπό, την πολιτική πτώση του Τσίπρα, ρίχνοντας όμως ουσιαστικά νερό στον μύλο της Ευρωπαΐκής Ολιγαρχίας.
Η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, όπως και τα αντιπολιτευτικά κόμματα, θα κριθούν λίγους μήνες αργότερα απο τον Ελληνικό Λαό. Συνεπώς στις ευρωεκλογές οι οποίες έχουν μείζονα πολιτικά διακυβεύματα, όλες οι πολιτικές Δυνάμεις οφείλουν να λάβουν κρυστάλλινη θέση για το «αύριο» της Ευρώπης. Εφόσον ΝΔ και ΚΙΝΑΛ επιμείνουν στην Λαΐκίστικη και αποπροσανατολιστική αντιπολιτευτική ρητορική τους, ουσιαστικά λαμβάνουν θέση απέναντι στους Λαούς, την Δημοκρατία και την κοινωνική Δικαιοσύνη, ενισχύοντας την Ευρωπαική Ολιγαρχία και τα πλοκάμια της.
Δεκαετίες παρήλθαν, πολιτικές μάχες που ποτέ δεν δόθηκαν ουσιαστικά χάθηκαν, οι ανισότητες και οι αδικίες αυξήθηκαν και η απειλή για τα χειρότερα Δεινά είναι δυστυχώς μπροστά μας. Δεν χωρά πλέον άλλη χρονοτριβή, οι πολίτες και οι Δημοκρατικές Δυνάμεις του τόπου τίθονται σε επαγρύπνηση έως ότου καταστραφεί και το τελευταίο αυγό του φιδιού.