Μια νέα ανάλυση της ανεξιχνίαστης δολοφονίας του Σουηδού πρωθυπουργού, Ούλωφ Πάλμε, με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης, εμπλέκει έναν νέο ύποπτο και απειλεί να εκτροχιάσει την αρχική έρευνα.
Ο Πάλμε επέστρεφε στο σπίτι από τον κινηματογράφο με τη σύζυγό του, όταν δολοφονήθηκε από έναν άγνωστο δράστη στο κέντρο της Στοκχόλμης τον Φεβρουάριο του 1986.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η δολοφονία του Πάλμε αποδόθηκε σε ξένη ανάμειξη μέχρι τους αγανακτισμένους εμπόρους όπλων και τη CIA.
Η Αστυνομία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο πραγματικός δολοφόνος ήταν «πιθανότατα» ο γραφίστας Stig Engström, ο οποίος αντιμετωπιζόταν επί μακρόν ως ένας απλός μάρτυρας της δολοφονίας και πέθανε το 2000.
Μια νέα σύγκριση με τεχνητή νοημοσύνη των φωτογραφιών των κύριων υπόπτων διαπίστωσε ότι ο Stig Engström είχε πολύ λιγότερη ομοιότητα με το υποτιθέμενο πρόσωπο που δολοφόνησε τον Ούλωφ Πάλμε.
Ο Jon Jordås, διευθυντής ντοκιμαντέρ στην εταιρεία παραγωγής Filt, δήλωσε ότι αισθάνθηκε πως «κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτή την ιστορία», όπως είπε στους Times.
Όταν η έρευνα έκλεισε, άρχισε να ψάχνει τα πρόσφατα δημοσιευμένα έγγραφα γύρω από την υπόθεση.
Ενδιαφέρον είχε ένα πρόσωπο που κατασκευάστηκε από την περιγραφή του γιου του Ούλωφ Πάλμε για έναν άνδρα που εθεάθη να περιφέρεται κοντά στον κινηματογράφο όπου πυροβολήθηκε ο πατέρας του.
Υπήρχαν περισσότεροι από 20 μάρτυρες της δολοφονίας του Ούλωφ Πάλμε, με τον ύποπτο να περιγράφεται 30 με 50 ετών, ύψους περίπου 1,80 μ. και να φορά σκούρο σακάκι.
Κανείς δεν ήταν σε θέση να δώσει μια σαφή περιγραφή της εμφάνισης του δολοφόνου με κάθε λεπτομέρεια, αλλά συγκρίνοντας τις φωτογραφίες μερικών από τους κύριους υπόπτους της υπόθεσης, η ανάλυση της τεχνητής νοημοσύνης στην οποία προχώρησε ο Jon Jordås, διαπίστωσε ταύτιση με τη φωτογραφία του Stig Engström σε ποσοστό μόλις 18%.
Ο Christer Pettersson, που αρχικά κατηγορήθηκε για τη δολοφονία το 1989, αλλά αθωώθηκε το 1990, είχε ταύτιση 25% - πέθανε το 2004.
Ωστόσο, ο Christer Andersson, ένας ύποπτος που αργότερα αυτοπυροβολήθηκε, είχε μεγαλύτερη ταύτιση.
Ο Christer Andersson, ένας οδηγός του μετρό που έγινε επενδυτής, ο οποίος ζούσε σε κοντινή απόσταση, διαπιστώθηκε ότι κατείχε ένα όπλο τύπου Magnum 357, δηλαδή όπως ήταν αυτό που χρησιμοποιήθηκε για τον πυροβολισμό του Ούλωφ Πάλμε.
Έτσι, λοιπόν, προσήχθη για ανάκριση το 1995. Μια έφοδος στο σπίτι του δεν οδήγησε σε κανένα στοιχείο, αλλά οι μεταγενέστερες καταθέσεις κρίθηκαν αναξιόπιστες και ο ίδιος δεν εμφανίστηκε σε αρκετές ανακρίσεις κατά τη δεκαετία του 1990.
Εν συνεχεία, ο Christer Andersson αρνήθηκε να προσκομίσει το όπλο του, καθιστώντας το ως το μοναδικό καταχωρισμένο όπλο τύπου Magnum 357 στην περιοχή της Στοκχόλμης που δεν εξετάστηκε. Βέβαια, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι είχε οικονομικά προβλήματα και ισχυρίστηκε ότι είχε ήδη πουλήσει το όπλο του για να εξοφλήσει χρέη.
Η Αστυνομία βρήκε μερικά από τα άλλοθί του παράξενα - ήταν παράνομο να πουλήσει ένα πυροβόλο όπλο σε έναν ξένο. Επίσης, είχε ανασταλεί η άδεια οπλοφορίας του επειδή πυροβόλησε στην τηλεόραση, δήθεν όταν ο Ούλωφ Πάλμε εμφανιζόταν στην οθόνη. Ο Christer Andersson αρνήθηκε ότι πυροβόλησε σκόπιμα την οθόνη, αλλά η Αστυνομία τελικά απέσυρε την έρευνά της.
Αν και ο Christer Andersson ανακρίθηκε συνολικά πέντε φορές μεταξύ 1995 και 1998, αυτοκτόνησε το 2008, όταν η Αστυνομία χτύπησε το κουδούνι της πόρτας του και ζήτησε να του ανοίξουν.
Ο Jon Jordås δήλωσε ότι η Αστυνομία σταμάτησε να καταδιώκει τον Christer Andersson επειδή ήταν πεπεισμένη ότι το κουρδικό κίνημα του PKK βρισκόταν πίσω από τη δολοφονία. «Αν εξετάσει κανείς τις συνθήκες και σε πρακτικό επίπεδο, πολλά πράγματα δείχνουν ότι επρόκειτο για την πράξη ενός μοναχικού λύκου», δήλωσε χαρακτηριστικά στους Times.
Συν τοις άλλοις, ο Jon Jordås πιστεύει ότι ο Christer Andersson είδε τον Ούλωφ Πάλμε να μπαίνει στον κινηματογράφο και περιφερόταν γύρω από εκείνο το σημείο με το όπλο του. Οι θεωρίες του καταγράφονται στο έργο του με τίτλο «The Last Book on the Murder of Olof Palme».
Πάντως, αναρίθμητες θεωρίες έχουν εμφανιστεί όσον αφορά στη δολοφονία του Ούλωφ Πάλμε κατά τα τελευταία 20 χρόνια.
Μια ειδική έκθεση που δημοσιοποίησε η CIA το 1986, χαρακτήριζε τη δολοφονία ως «μια κλασική εκστρατεία παραπληροφόρησης της KGB».
Η γερμανική εφημερίδα Die Zeit δημοσίευσε ένα άρθρο το 1995 με την υπόθεση ότι πίσω από τη δολοφονία του Ούλωφ Πάλμε βρίσκονταν Σουηδοί ακροδεξιοί αστυνομικοί.
Επίσης, άλλοι έκαναν συνδέσεις με τη γιουγκοσλαβική υπηρεσία ασφαλείας καθώς και με τη Νότια Αφρική, καθώς ο Ούλωφ Πάλμε αντιτάχθηκε στο απαρτχάιντ.
Ο Πάλμε ήταν πρωθυπουργός μεταξύ 1969 και 1976 και μεταξύ 1982 και 1986. Κάποιοι τον θεωρούν τον αρχιτέκτονα της σύγχρονης Σουηδίας, μα οι συντηρητικοί αποδοκίμαζαν τις αντι-αποικιακές του απόψεις και τις επικρίσεις του προς τις ΗΠΑ.