Εμπνέομαι από το νεανικό περιοδικό ″Η Διάπλασις των Παίδων” του Γρηγόρη Ξενόπουλου, με το οποίο μεγάλωσαν πολλοί ποιητές, σκηνοθέτες, υπουργοί και βουλευτές. Σήμερα μεγαλώνουν με την Τηλεόραση.
Το θέμα είναι σοβαρό, κατάφερε να γίνει πυρηνικό και να παγιδεύσει την Κοινή Γνώμη. Και ζητώ την άδειά της να μιλήσω υπεύθυνα. Για να μην ανησυχούν οι νεώτεροι υπενθυμίζω μόνο πως την ημέρα που γεννήθηκε το 3ο γαλλικό κανάλι (1973) μου ζητήθηκε να το εγκαινιάσω με δικό μου πρόγραμμα. Όταν γεννήθηκε η ΕΡΤ (1975), ανέλαβα την Διεύθυνση του Προγράμματός της (το οποίο δεν κατακρίθηκε ούτε από τον Τύπο ούτε από το κοινό αν υπολογίσουμε ότι μέσα σε τρεις μήνες μόνο διπλασίασε την θέασή της). Όταν δε γεννήθηκε η ΕΡΤ2 (1982) ανέλαβα και το δικό της πρόγραμμα, πριν δεχτώ να σκηνοθετήσω για την ΕΡΤ την πρώτη ελληνογαλλική συμπαραγωγή, τις ″Ακυβέρνητες Πολιτείες” από το βιβλίο του Στρατή Τσίρκα. Που θα πρέπει να άρεσε στους κατασκευαστές των σήριαλ, αν κρίνουμε από τον αριθμό των μεταδόσεων στην Γαλλία. Τουλάχιστο 50, δέκα κάθε χρόνο. Σύνολο 400 ώρες ελληνικού προγράμματος!
Συγνώμη, αλλά παίρνω τα μέτρα μου έτσι γιατί κινδυνεύω να στενοχωρήσω πολλούς από την συνέχεια..
Οι Έλληνες δεν είναι οι μόνοι που υποφέρουν από την τηλεόρασή τους (των 900 ωρών εκπομπές το Εικοσιτετράωρο!). Όμως υπάρχουν κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες που δεν τηρούνται στον ελληνικό τηλεχώρο.
-Σε ανθρωπίνως διοικούμενες χώρες, όπως π.χ. στη Γαλλία, το Υπουργείο Πολιτισμού έχει την ευθύνη της έννομης λειτουργίας του συνόλου του τηλεοπτικού φάσματος (δημόσια και εμπορικά κανάλια) σε όλη τη χώρα. Και όχι το Υπουργείο Τύπου ή όποιο άλλο πολιτικής συμπεριφοράς.
- Τέσσερις είναι οι κατηγορίες των καναλιών.
α. Κανάλια Γενικού Προγράμματος πανελλαδικής εμβέλειας (Δημόσια και εμπορικά με ειδική άδεια λειτουργίας που δεν χορηγείται μόνο με οικονομικά κριτήρια αλλά και από το πολιτιστικό πρόγραμμα που υποβάλλουν) . Ο αριθμός των εμπορικών δεν μπορεί να υπερβαίνει τον αριθμό των δημοσίων. Στη Γαλλία τα δημόσια είναι 3 (μαζί με την ΑΡΤΕ που είναι γαλλο-γερμανικό, γαλλικό στη Γαλλία, γερμανικό στη Γερμανία). Τα εμπορικά κανάλια Γενικού Προγράμματος και εθνικής εμβέλειας είναι δύο.
β. Κανάλια ειδικού προγράμματος πανελλαδικής εμβέλειας, που νοικιάζονται για να τους επιτραπεί η είσοδος στο σπίτι. Στη Γαλλία επιτρέπονται δύο,
γ. Κανάλια γενικού προγράμματος τοπικά σε μεγάλες επαρχιακές πόλεις.
Το σύνολο των καναλιών λειτουργεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισμού και με άδειες του ίδιου υπουργείου.
Η Τηλεόραση (δημόσια και ιδιωτική) δεν είναι εφημερίδα αλλά κανάλι μετάδοσης γενικότερου πολιτιστικού προγράμματος, υποχρέωση που συμπεριλαμβάνεται στο πρωτόκολλο της άδειας λειτουργίας.
- Για την ενημέρωση των τηλεθεατών, τα κανάλια (δημόσια και εμπορικά) μπορούν να ενσωματώσουν στο πολιτιστικό τους πρόγραμμα ένα σύντομο δελτίο ειδήσεων το πρωί και δύο ημίωρα, μεσημέρι και βράδυ.
- Μια εβδομαδιαία εκπομπή συζητήσεων γύρω από θέματα της εθνικής και διεθνούς πολιτικής σκηνής θα μπορεί να ενσωματωθεί στο πρόγραμμα. Αν συμμετέχουν εκπρόσωποι των κομμάτων θα πρέπει να εκπροσωπούνται τουλάχιστο τα 3 κόμματα με τον μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών.
Το σύνολο των καναλιών, της Δημόσιας Τηλεόρασης ιδιαίτερα θα πρέπει να διέπεται από την ανάγκη μιας ευρείας μετασχολικής παιδείας.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη από συγγραφείς, από σκηνοθέτες, από εξαίρετους τεχνικούς, από ευφυέστατους δημοσιογράφους. Η τηλεόραση που περιμένουν οι Έλληνες θα γίνει από αυτούς, τους ”εξωτερικούς συνεργάτες” οι περισσότεροι των οποίων είναι εκτός προγράμματος αυτήν την στιγμή.
Όσο για την Δημόσια Τηλεόραση, έχει ανάγκη όχι από γραφειοκράτες αλλά από πεπειραμένους δημιουργούς που έτσι ή αλλιώς είναι γνώστες του μέσου. Έχει ανάγκη από αρτίστες όποια κι′ αν είναι η πολιτική τους ταυτότητα. Η μεγαλύτερη ικανότητα ενός τηλεκράτη είναι η σωστή επιλογή των δημιουργών. Γιατί αυτοί έχουν το μέγεθος της φαντασίας που απαιτεί το σκληρό αυτό όργανο με το οποίο μορφώνεται ή μεταμορφώνεται ο μέσος Έλληνας. Για την κινηματογραφική παιδεία στα σχολεία (που ακούει στο όνομα ¨Κάμερα Ζιζάνιο θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.