Tου Δρα Δημ. Σταθακόπουλου
Άλλη μια καλόπιστη χείρα φιλίας της Ελλάδας προς την Τουρκία, η οποία έτσι ξεπλένει τις μέχρι σήμερα καταχρηστικές συμπεριφορές της, παίρνει ”συγχωροχάρτι” και θεωρεί την κίνησή μας ως αδυναμία, αφού κατ′ αυτήν, ”όποιος μπορεί παίρνει, οποίος δεν μπορεί, κάνει συμβιβαστικές συνομιλίες”.
Κυρίως όμως, έχει ήδη κερδίσει κάτι. Να υποβαθμίσει τις διαφορές μας, από διεθνείς σε διμερείς.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, έχουν δίκιο όσοι γράφουν και σχολιάζουν, πως δίνουμε βήμα εντός Ελλάδος, στον αναθεωρητή και καταχραστή του διεθνούς δικαίου, να καταγγείλει από την Αθήνα, το Ισραήλ ως κατοχικό στρατό και να υπερασπιστεί την τρομοκρατική Χαμάς ως πατριωτικό κίνημα, όταν η Τουρκία έχει κατοχικά στρατεύματα στη Β. Κύπρο και κυνηγά τα πατριωτικά Κουρδικά κινήματα, ως τρομοκράτες .
Επίσης ο Τούρκος πρόεδρος θα έχει την ευκαιρία να μας πει με ”ποιητικό τρόπο πως μοιραζόμαστε τον ίδιο ουρανό και θάλασσα”, λέγοντας για άλλη μια φορά το kazan kazan / win win, συνεκμετάλλευση/ συνδιαχείριση του Αιγαίου, αντιλαμβανόμενη ως Λεόντειο συμφωνία 80% - 20% υπέρ του, καθώς και για Τουρκική μειονότητα σε Θράκη/ Ρόδο. Γιατί να τον διευκολύνουμε δεχόμενοι πως έχει δικαιώματα στο Αιγαίο; Με εύσχημο τρόπο πρέπει να αναβληθεί (πχ κάποιος έχει ιό) η συνάντηση των δύο ηγετών, έστω και εάν γίνει η συνάντηση των κλιμακίων συνεργασίας. Η υποδοχή του διαχρονικού εχθρού μας, εκλαμβάνεται από την Τουρκία ως αδυναμία μας και όχι ισχυρή αβροφροσύνη, όταν μάλιστα δεν έχει ανακαλέσει τίποτα από:
1. Ασκήσεις των Τούρκων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, που διχοτομούν το Αιγαίο (κατ′ αυτούς ήδη Turkaegean) και έχουν
2. ενεργό casus belli,
3 το αίτημα αναγνώρισης ψευδοκράτους Β. Κύπρου,
4. το τουρκολιβυκό μνημόνιο,
5. την τάχα τουρκική μειονότητα στη Θράκη/ Ρόδο,
6. τις γκρίζες ζώνες,
7. την εργαλειοποίηση του προσφυγικού.
8. Την αλά τούρκα ερμηνεία διεθνών συμβάσεων / συνθηκών,
9. την μετατροπή της αγ. Σοφιάς σε τζαμί,
10. τη μη λειτουργία της σχολής της Χάλκης, καθώς και
11. μήνυση κατά του Πατριάρχη διότι τάχα χρησιμοποιεί καταχρηστικά τον τίτλο Οικουμενικός,
12. ενώ δεν έχει προβεί η Τουρκία σε πλήρη αποκατάσταση των περιουσιών των ρωμιών και δικαιωμάτων τους σε Ίμβρο Τένεδο, Πόλη, στα κατεχόμενα της Β. Κύπρου κ.ά.
Από την άλλη, η Αθήνα δεν θέτει θέμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, ειδικά στην παρούσα, του τάχα μου καλού κλίματος, όπου έχουμε βαπτίσει το ”κρέας ψάρι” και προχωράμε μέσα στο φαντασιακό μας (Κ. Καστοριάδης) ως ισχυροί και καλόπιστοι, έναντι μιας μεγαλομανούς Τουρκίας που θέλει να γίνει και πυρηνική δύναμη. Εξάλλου η Ελλάδα από το Φεβρουάριο του 1830, δεν είχε/ έχει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Πάντα έκανε ο,τι της υποδείκνυαν οι μεγάλες συμμαχικές δυνάμεις. Εν προκειμένω,δεν έχουμε πράσινο φως από τους συμμάχους μας για επέκταση χωρικών υδάτων.
Είδαμε τον Υπ.Εξ. Χακάν Φιντάν, πρώην αρχηγό της ΜΙΤ για πολλά χρόνια, Κουρδικής καταγωγής Τούρκο, να είναι η προσωποποίηση του Οθωμανού αξιωματούχου σε σύγχρονη μορφή. Αυτά που δηλώνει, είναι η πεμπτουσία του αξιακού κώδικα της νεοθωμανικής Τουρκίας, του Στρατηγικού βάθους και της Γαλάζιας πατρίδας, των συνόρων της καρδιάς τους (sic) . Κοινώς μας λέει, εμείς θα πάμε και θα είμαστε, όπου ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία, θέλετε δεν θέλετε. Τον ”φόβο μας να’χετε” zimmî (ζιμμήδες/ υπήκοοι). Αν όχι με όπλα, σίγουρα με φυσική παρουσία και επιρροή θα είμαστε εκεί.
Επιπρόσθετα, ο Ερντογάν έχει δηλώσει πολλές φορές (Ιούνιος 2022, άσκηση Efes - 29.10.2023, στα 100 χρόνια Τουρκικής Δημοκρατίας) πως η Τουρκία μένει στη Δύση όσο εξυπηρετείται οικονομικά και οπλικά/ στρατιωτικά και πως το μέλλον της χώρας του είναι στην Ευρασία (αγγλοσαξονική γεωπολιτική σχολή σκέψης , Spykman, MacKinder). H Δύση ( ΗΠΑ) το γνωρίζουν αυτό και τον ανέχονται μέχρι να κοπούν οριστικά οι οικονομικοί/ στρατιωτικοί δεσμοί. Στη σκακιέρα αυτή, παίζει και η Ελλάδα, η οποία προσπαθώντας να έχει ειρήνη και λίγες τριβές, ακολουθεί τις κινήσεις που της υποδεικνύονται από τη Δύση . Στα πλαίσια αυτά, γίνονται και οι συζητήσεις με την Τουρκία, στη λογική ”νά’χαμε να λέγαμε”.
Στο τέλος αυτών, ελπίζω η Ελλάδα να έχει κερδίσει χρόνο για όσα δυστοπικά έρχονται, για καλύτερη προετοιμασία της και τουλάχιστον, να μην χάσει / εκχωρήσει κάτι. Πριν μερικές μέρες, ο Ερντογάν προσέβαλε τον Γερμανό Καγκελάριο κατά την διάρκεια της επισκέψεώς του στο Βερολίνο, αποδίδοντας εμμέσως πλην σαφώς την φιλοϊσραηλινή στάση της Γερμανίας στις ενοχές της για το Ολοκαύτωμα!
Είναι πιθανό να επιδιώξει κάτι αντίστοιχο, αν του δοθεί η ευκαιρία, και με τον Ελληνα πρωθυπουργό και εάν δεν το κάνει, ως υποκριτικά εγκρατής στην κοινή συνέντευξη Τύπου στην Αθήνα, ίσως το κάνει από τη γη της Θράκης, αν τελικά μεταβεί στις 8 Δεκεμβρίου, όπως διαρρέεται. Σε κάθε περίπτωση, κάτι θα πει, από την Τουρκία, όταν επιστρέψει. Ίσως πάλι μας κατηγορήσει για διγλωσσία, όπως στο παρελθόν, όταν έλεγε το Miçotakis yok .
Ο Τούρκος Πρόεδρος έχει τα εξής στο μυαλό του:
α) Θέλει να είναι Χαλίφης της umah των σουνιτών μουσουλμάνων .
β) Ηγέτης των όπου γης , Τουρκογενών
γ) Η Τουρκία, να γίνει Κεντρική γεωπολιτική δύναμη και όχι απλά Περιφερειακή, έχοντας συναλλαγές/ αλισβερίσια με όλους παγκοσμίως.
δ) Να εκμεταλλεύεται τους ” κουτόφραγκους” της Δύσης και
ε) Εμείς να είμαστε υπό την εποπτεία/ προστασία της Τουρκίας, ως παλαιά αποκομμένη” αχάριστη ”επαρχία των Οθωμανών, που θα ενταχθούμε εκ νέου στο af (άφεση/ συγχώρεση) του, ως neo- zimmî / νεο-προστατευόμενοι, φόρου υποτελείς, αφού θα του εκχωρούμε το 80% αυτών που έχουμε σήμερα στο Αιγαίο/ Θράκη/ Κύπρο . Δηλ. εκλαμβάνει το kazan - kazan (win - win), όχι ως 50-50%, αλλά ως Λεόντειο συμφωνία, 80-20% υπέρ του . Ή για να θυμηθούμε το παλαιό οικογενειακό δίκαιο, η Τουρκία να είναι ο ” σύζυγος” και η Ελλάδα ή ” ύπανδρος γυνή”.
Η κατά δήλωση της Υφ. Εξωτερικών, απαλή ισχύς / soft power της Ελλάδας, δεν είναι σεβαστή από την Τουρκία και την καλοπιστία και τα συγχωροχάρτια, τα εκλαμβάνει ως αδυναμία, και εάν της δώσεις ένα, θέλει δύο και μετά τρία, κ.ο.κ. Δεν σταματάει. Δυστυχώς καταλαβαίνει μόνο τη σκληρή γλώσσα, του ως εδώ και μη παρέκει, που στην παρούσα, η χώρα μας δεν την ασκεί.
Άραγε ξεκινάει σιγά-σιγά η διαδικασία για συνεκμετάλλευση/ συνδιαχείριση του Αιγαίου και να είναι κι αυτό ένα από τα θέματα της ατζέντας; Πιθανολογώ πως Ναί. Έχω αποδείξεις και όχι απλά αποχρώσες ενδείξεις, εδώ και 2 χρόνια.
Η Τουρκία ονομάζει το Αιγαίο Turkaegean, με notam το κόβει στα δύο για ασκήσεις και ασκεί καταχρηστικά δικαιώματα. Η Ελλάδα τα ανέχεται. Άρα η συνεκμετάλλευση είναι ήδη παρούσα, de facto. Απομένει και η de jure.