Έχει σημασία να δούμε πώς βλέπουν στην Τουρκία την στάση της Ερντογάν και του κυβερνητικού κόμματος έναντι της ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Στην Τουρκία, λοιπόν, η κοινότητα των εγχώριων ειδικών και αναλυτών αναφέρει ότι η Άγκυρα πρέπει να αξιοποιήσει στο έπακρο την πιθανή ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Θεωρούν ότι αυτό είναι, πρώτα απ ’όλα, ένα είδος «μαθήματος για τη Ρωσία, το οποίο θέλει να δώσει η Δύση». Και έτσι το διακύβευμα θα είναι μεγάλο. Και το κλειδί θεωρούν πώς είναι στα χέρια της Τουρκίας.
Για τους ίδιους υπάρχει η αίσθηση ότι ο Ερντογάν θα χαλαρώσει στο τέλος, έχοντας εξασφαλίσει ανταλλάγματα και δεν θα εμποδίσει την ένταξη των συγκεκριμένων χωρών. Όμως αυτό δεν αναιρεί πώς όλα είναι πιθανά. Και όπως έγραψα νωρίτερα, η Άγκυρα μπορεί ακόμη και να αρνηθεί εντελώς.
Η Τουρκία πιστεύει ότι είναι ένας πολύ σημαντικός σύμμαχος για το ΝΑΤΟ και την χρειάζεται. Επομένως, το βέτο μπορεί να μην έχει μεγάλη επίδραση σ’ αυτήν αφού το ΝΑΤΟ δεν θα θελήσει να τεντώσει το σχοινί εναντίον της.
Στην Τουρκία, επίσης, θυμούνται πώς η Γαλλία επέστρεψε στις τάξεις του ΝΑΤΟ (2009 – Σαρκοζύ) και οι Τούρκοι δεν έλαβαν τίποτα για αυτό ως αντάλλαγμα. Δεν προχώρησαν καν σε μια διαδικασία για να το διαχειριστούν. Πρόσθετα αναφέρουν και την Ελλάδα που επέστρεψε στην συμμαχία και πάλι, όπου η Άγκυρα απλώς την υποστήριξε – αν και πριν από αυτό αρνιόταν για χρόνια, αλλά μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της δεκαετίας του 1980, οι στρατηγοί αποφάσισαν να εγκρίνουν την είσοδο της Αθήνας χωρίς όρους.
Μάλιστα αρκετοί Τούρκοι αναλυτές αναφέρουν πως: «τώρα δεν είναι η δεκαετία του ’80 και η Τουρκία είναι πιο δυνατή από τότε». Και αν δεν κάνω λάθος, αυτή την ημερομηνία τόνισε και ο Ερντογάν στην πρώτη του δήλωση, όταν είπε ότι δεν βλέπει «αυτές τις χώρες της Σκανδιναβίας» ως μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
Στην Τουρκία δίνουν προσοχή στο γεγονός καθώς και ότι στο παρελθόν υπήρχε η εμπειρία άλλων χωρών που έλαβαν προφορικές διαβεβαιώσεις για διάφορα άλλα αιτήματα της, και μάλιστα τις υποστήριξαν νομικά (εστιάζουν στην Ελλάδα και Αλβανία), αλλά αργότερα αρνήθηκαν και η πλευρά που είχε προηγουμένως ασκήσει βέτο (Τουρκία) έμεινε χωρίς τίποτα. Επομένως, το αποτέλεσμα που θα πρέπει να λάβει η Άγκυρα για τα συμφέροντά της θα πρέπει να είναι απτό και να επιτευχθεί σε παροντικό χρόνο.
Βέβαια αυτό είναι μια τουρκική οπτική που δεν μπορεί να διακρίνει, ή δεν θέλει να διακρίνει, ότι γενικότερα τα κράτη μέλη της συμμαχίας θεωρούν την Τουρκία ως αναξιόπιστο σύμμαχο λόγω των γεγονότων σε Συρία, Ιράκ, Αρμενία και φυσικά σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με τη Ρωσία. Δεν ξεχνούν επίσης το παζάρι για το Ιντσιρλίκ.
Φυσικά, δεν πρόκειται να την αποβάλλουν από την συμμαχία, καθώς δεν υφίσταται καν τέτοια διαδικασία απόταξης μέλους. Όμως σίγουρα υπάρχουν μέτρα περιθωριοποίησης παρουσίας και ελαχιστοποίησης δυνατότητας παρεμβάσεων εκ μέρους της. Αν νιώσουν ειδικά πως τραβάει πολύ το σχοινί και τους εκθέτει αυξητικά σε ρίσκο έναντι της Ρωσίας, τότε σίγουρα θα αλλάξει και η διαχείριση της Τουρκίας μέσα στην συμμαχία.