Επιδίωξη της Τουρκίας είναι η παραγωγή 300 εγχώριων μαχητικών Kaan, δήλωσε ο Μεχμέτ Ντεμίρογλου, γενικός διευθυντής της TAI (Turkish Aerospace Industries- TUSAS στα τουρκικά) σε συνέντευξή του.
O Nτεμίρογλου είπε, μεταξύ άλλων, πως σκοπός είναι η παραγωγή Kaan με κινητήρα που θα υποστηρίζει μαχητικά «5ης και 6ης γενεάς». Υπενθυμίζεται πως η Τουρκία παρουσιάζει το Kaan- το πρώτο εγχώριο μαχητικό που αναπτύσσει- ως «5ης γενεάς», στην οποία ανήκουν αεροσκάφη όπως τα αμερικανικά F-35 και F-22, ενώ 6ης γενεάς αεροσκάφη είναι ακόμα υπό ανάπτυξη από χώρες με μακρά εμπειρία στον χώρο της αεροπορικής τεχνολογίας/ βιομηχανίας.
Παρόλα αυτά, ο Ντεμίρογλου ισχυρίστηκε πως η χώρα του είναι «μια από τις πρώτες χώρες στον κόσμο που παράγει μαχητικά 5ης γενεάς», υποστηρίζοντας πως το Kaan – υπογραμμίζεται ξανά, το πρώτο μαχητικό που φτιάχνει ποτέ η Τουρκία, που πραγματοποίησε τη δεύτερη πτήση του τον Μάιο του 2024- συγκρίνεται με το αμερικανικό F-22, το οποίο οι ΗΠΑ δεν έχουν πουλήσει πουθενά και αποτελεί το κορυφαίο μαχητικό εναέριας υπεροχής που υπάρχει στον κόσμο. Επίσης, προσθέτει πως η Τουρκία θα συνεχίσει στην 6η γενεά μαχητικών με το Kaan και ήδη γίνονται εργασίες προς αυτή την κατεύθυνση, ισχυριζόμενος πως «θα είμαστε μία από τις κορυφαίες τρεις χώρες στον κόσμο στην 6η γενεά, ίσως θα είμαστε οι πρώτοι».
Ως προς την παραγωγή των Kaan, είπε πως σε πρώτο στάδιο σχεδιάζεται η παραγωγή άνω των 100 Kaan για την τουρκική πολεμική αεροπορία και «τουλάχιστον τόσων» για «φιλικές και συμμαχικές χώρες». Υποστήριξε ότι υπάρχουν χώρες που ενδιαφέρονται σοβαρά για το Kaan, προσθέτοντας πως «μπορώ να πω ότι σχεδιάζουμε να παράγουμε συνολικά 250-300 τα επόμενα χρόνια, αρκεί να καλύψουμε τις ανάγκες της δικής μας αεροπορίας πρώτα».
Υπενθυμίζεται πως, πέρα από τους φιλόδοξους ισχυρισμούς για το «5ης γενεάς» εγχώριο μαχητικό της (το οποίο χρησιμοποιεί κινητήρα της αμερικανικής General Electric, αλλά υποτίθεται πως θα αντικατασταθεί από εγχώριο κινητήρα), η Τουρκία προσπαθεί ακόμα να λύσει το πρόβλημα του πολύ γερασμένου στόλου F-16 που διαθέτει, παρά την πρόοδο που είχε φανεί να σημειώνεται στον συγκεκριμένο τομέα, ενώ επανειλημμένα έχει εκφραστεί ενδιαφέρον και για την προμήθεια Eurofighter. Υπενθυμίζεται επίσης πως η Τουρκία συμμετείχε στο πρόγραμμα του F-35, επιδιώκοντας να αποκτήσει 100 αεροσκάφη του τύπου, αλλά εκδιώχθηκε λόγω της προμήθειας ρωσικών πυραύλων S-400- και πλέον παρουσιάζει το Kaan ως «εφάμιλλο», αν όχι «καλύτερο», από το αμερικανικό μαχητικό, που, σημειωτέον αποτελεί προϊόν δουλειάς και τεχνογνωσίας δεκαετιών και η ανάπτυξή του χαρακτηρίστηκε από τεράστιο κόστος, και μάλιστα για τις ΗΠΑ, που έχουν τη μεγαλύτερη αμυντική βιομηχανία (και σχετική εμπειρία) στον πλανήτη. Επίσης, ακόμα και αν θέλει να παρουσιάζεται ως «stealth», πρέπει εδώ να υπογραμμιστεί πως η ιδιαίτερη εμφάνιση των πραγματικά stealth αεροσκαφών αποτελεί αντικείμενο εξαντλητικής εργασίας προηγμένων υπολογιστών ώστε τα κύματα των ραντάρ να αντανακλώνται έτσι ώστε να διασφαλίζεται το μικρότερο δυνατό ίχνος του αεροσκάφους- κοινώς, ένα αεροπλάνο δεν αρκεί να «μοιάζει» με «stealth» για να είναι stealth.
Σε κάθε περίπτωση, με το Kaan η Τουρκία επιδιώκει να μπει στο «κλαμπ» των χωρών που αναπτύσσουν και εξάγουν σύγχρονα μαχητικά, αναπτύσσοντας περαιτέρω την αμυντική βιομηχανία της, η οποία ήδη έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο τις τελευταίες δεκαετίες. Το κατά πόσον και σε τι αριθμούς θα τεθεί σε υπηρεσία και πόσο ανταγωνιστικό θα είναι στα αλήθεια από άποψης τιμής και επιδόσεων μένει να φανεί.