Το ξεκίνημα της υγειονομικής κρίσης στην Ελλάδα σήμανε και την έναρξη της υπερφόρτωσης των εργασιών για τα λογιστικά γραφεία. Από τα μέσα Μαρτίου και το κλείσιμο των πρώτων επιχειρήσεων έως και σήμερα, δηλαδή μέσα σε ένα διάστημα περίπου 105 ημερών, η ελληνική πολιτεία έχει βγάλει εκατοντάδες εγκυκλίους και νομοθετικές διατάξεις, οι οποίες μέσω των λογιστών μετουσιώνονται σε πράξη.
“Η ελληνική πολιτεία μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, εξέδωσε εκατοντάδες εγκυκλίους και διατάξεις...Πολλές από τις ΠΝΠ και τις Εγκυκλίους που εκδόθηκαν, ήταν κακογραμμένες και πρόχειρες...”
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Όλοι γνωρίζουμε πώς η περίοδος Μάρτιος - Ιούλιος για ένα λογιστικό γραφείο είναι η πιο φορτωμένη περίοδος όλου του χρόνου, καθώς παράλληλα με τις συνήθεις υποχρεώσεις του γραφείου, προστίθενται κάποιες επιπλέον υποχρεώσεις, με κυριότερη υποχρέωση αυτή της υποβολής των φορολογικών δηλώσεων φυσικών και νομικών προσώπων. Για τον λογιστή, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα χρειαστεί να εργαστεί πολύ περισσότερες ώρες σε σχέση με τους υπόλοιπους μήνες του έτους, ώστε να φέρει εις πέρας με επιτυχία το σύνολο των υποχρεώσεων του γραφείου του. Για να το κάνουμε λίγο πιο ξεκάθαρο στους αναγνώστες μας, οι πρόσθετες αυτές ώρες εργασίας ισοδυναμούν με τουλάχιστον 12ωρη καθημερινή εργασία καθώς και εργασία σε αργίες και Σαββατοκύριακα!!
“Όλο αυτό το διάστημα μάλιστα, συνέβαινε και συνεχίζει να συμβαίνει το εξής κορυφαίο: Πραγματοποιούνται επίσημες δηλώσεις και εκδίδονται δελτία Τύπου από τους φορείς της ελληνικής Κυβέρνησης, τα οποία λόγω ασάφειας και γενικότητας, δημιουργούν μια εντύπωση στον πολίτη ότι παραδείγματος χάριν είναι δικαιούχος κάποιου επιδόματος ή κάποιας ευνοϊκής ρύθμισης, κάτι το οποίο μόλις εκδίδεται η σχετική εγκύκλιος αναιρείται,”
Πάμε τώρα στην περίοδο Μάρτιος – Ιούλιος 2020
Λόγω της υγειονομικής κρίσης που προέκυψε από τον COVID-19, η ελληνική πολιτεία μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, εξέδωσε εκατοντάδες εγκυκλίους και διατάξεις, τις οποίες οι λογιστές θα έπρεπε να μελετήσουν ώστε να προβούν στις δέουσες ενέργειες εκ μέρους των πελατών τους. Και κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Πολλές από τις ΠΝΠ και τις Εγκυκλίους που εκδόθηκαν, ήταν κακογραμμένες και πρόχειρες με αποτέλεσμα να συμβαίνουν ένα από τα παρακάτω δύο τινά:
Στην καλύτερη περίπτωση ο λογιστής να συμπεραίνει ότι η εγκύκλιος ή η νομοθετική διάταξη που διαβάζει είναι ελλιπής και δεν καλύπτει το σύνολο των περιπτώσεων των εργαζόμενων ή επαγγελματιών και στην χειρότερη περίπτωση ο λογιστής αλλά και οποιοσδήποτε άλλος πολίτης να μην καταλαβαίνει τι διαβάζει λόγω της κακής συγγραφής του κειμένου. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ο λογιστής το παίζει μάντης, και έχοντας ασφυκτικές προθεσμίες για την υποβολή των σχετικών δηλώσεων που απορρέουν από την τρέχουσα νέα νομοθεσία, αναλαμβάνει πολλές φορές το ρίσκο να προβεί σε ενέργειες για τις οποίες δεν είναι σίγουρος αν πρέπει και πώς πρέπει να τις κάνει.
“Κανείς από τους ιθύνοντες δεν σκέφτηκε ότι καμία μα καμία καταληκτική ημερομηνία υποβολής δήλωσης, δεν πρέπει να συμπίπτει με ημέρα Κυριακή ή με ημέρα που να θεωρείται επίσημη αργία του κράτους!!!!”
Όλο αυτό το διάστημα μάλιστα, συνέβαινε και συνεχίζει να συμβαίνει το εξής κορυφαίο: Πραγματοποιούνται επίσημες δηλώσεις και εκδίδονται δελτία Τύπου από τους φορείς της ελληνικής Κυβέρνησης, τα οποία λόγω ασάφειας και γενικότητας, δημιουργούν μια εντύπωση στον πολίτη ότι παραδείγματος χάριν είναι δικαιούχος κάποιου επιδόματος ή κάποιας ευνοϊκής ρύθμισης, κάτι το οποίο μόλις εκδίδεται η σχετική εγκύκλιος αναιρείται, καθώς εξειδικεύονται οι περιπτώσεις με τη θέσπιση κριτηρίων, τα οποία τελικά τον θέτουν εκτός δικαιούχων.
Ο λογιστής λοιπόν, εκτός από τον τρέχοντα φόρτο εργασίας του, καλείται τους τελευταίους μήνες να κάνει και τα εξής παρακάτω:
α) Προσπαθεί να μεταφράσει τις εγκυκλίους που δεν γίνονται κατανοητές λόγω πρόχειρης ή κακής συγγραφής τους,
β) λαμβάνει το ρίσκο της υποβολής εντύπων και δηλώσεων χωρίς να του είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς πρέπει να κάνει, με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, σε μια λανθασμένη του ενέργεια να έρθει αντιμέτωπος με τον πελάτη του,
γ) προσπαθεί να εξηγήσει στον πελάτη του ότι δυστυχώς λόγω της συγκεκριμένης φράσης/πρότασης/προϋπόθεσης που υπάρχει μέσα στην εγκύκλιο, δεν είναι παραδείγματος χάριν δικαιούχος του επιδόματος που άκουσε δια στόματος Υπουργού ότι δικαιούται να πάρει,
δ) γίνεται αποδέκτης έντονων παραπόνων για αποφάσεις που λαμβάνουν οι Διοικούντες και πολλές φορές «τα ακούει» καθώς αν ο πελάτης που έχει απέναντι του δεν θέλει να καταλάβει ή δεν μπορεί να καταλάβει αυτό που προσπαθεί με κάθε τρόπο να του εξηγήσει ο λογιστής, βρίσκεται τελικά και υπόλογος για λάθη άλλων,
ε) το παίζει ψυχολόγος, καθώς εκτός από επαγγελματίας, ο λογιστής δεν παύει να είναι και άνθρωπος, και άρα μπαίνει στη διαδικασία να ηρεμήσει και να εμψυχώσει τον πελάτη του για το γεγονός ότι τελικά δεν μπορεί να λάβει ένα επίδομα ή δεν είναι δικαιούχος μιας ευνοϊκής ρύθμισης κλπ και
στ) αφιερώνει πολύ επιπλέον χρόνο για τη δουλειά του κάτω από συνθήκες πίεσης και άγχους και φυσικά για να εξυπηρετήσει όλους τους πελάτες του, παραμελεί πολλές φορές τον εαυτό του, το σπίτι και την οικογένεια του.
“Ενας λογιστής θα ήταν πολύ πιθανό να ασθενήσει λόγω άγχους, παρατεταμένης κόπωσης και εξασθένισης του οργανισμού του.”
Εκτός όμως από την πρόχειρη συγγραφή των εγκυκλίων, κανείς από τους ιθύνοντες δεν σκέφτηκε ότι καμία μα καμία καταληκτική ημερομηνία υποβολής δήλωσης, δεν πρέπει να συμπίπτει με ημέρα Κυριακή ή με ημέρα που να θεωρείται επίσημη αργία του κράτους!!!! Συνέβη κάτι τέτοιο; Δυστυχώς ναι. Και φυσικά ο λογιστής έπρεπε να είναι πάνω από τον υπολογιστή του, να κάνει τον σταυρό του για το αν θα λειτουργεί η πλατφόρμα του taxis ή του mybusinesssupport ή το πληροφοριακό σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, ώστε έστω και την τελευταία στιγμή να προλάβει να ολοκληρώσει εμπρόθεσμα την εργασία του με απώτερο σκοπό φυσικά να επωφεληθεί ο πελάτης του.
“Ο σεβασμός προς τον κλάδο των λογιστών θα πρέπει για την πολιτεία να αποτελέσει πρώτη προτεραιότητα, έστω και τώρα, καθώς ας μην ξεχνάμε ότι ο λογιστής αποτελεί σίγουρα έναν από τους πιο «άμεσους συνεργάτες» της πολιτείας, ειδικά την τρέχουσα περίοδο.”
Έχοντας κατά νου όλα τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι όλο αυτό το διάστημα και κάτω από τέτοιες συνθήκες εργασίας, ένας λογιστής θα ήταν πολύ πιθανό να ασθενήσει λόγω άγχους, παρατεταμένης κόπωσης και εξασθένισης του οργανισμού του. Μα αν ασθενήσει, πώς θα μπορέσει να υποβάλει τις δηλώσεις των πελατών του και μάλιστα εντός των ασφυκτικών προθεσμιών που θέτει το κράτος; Μάλλον τελικά ο λογιστής δεν δικαιούται να ασθενήσει τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο!!!
Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες πόσα ακόμη παράδοξα και παράλογα καλείται να αντιμετωπίσει ένας λογιστής τη συγκεκριμένη περίοδο που διανύουμε..δεν είναι όμως αυτός ο σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου. Το μήνυμα του άρθρου αυτού είναι ότι η ελληνική πολιτεία δε θα πρέπει να ξεχνάει ότι και οι λογιστές άνθρωποι είναι, και κάποια στιγμή «πέφτουν κάτω» και αυτοί, όσο γερά σκαριά και αν ομολογουμένως είναι… άρα λοιπόν, ο σεβασμός προς τον κλάδο των λογιστών θα πρέπει για την πολιτεία να αποτελέσει πρώτη προτεραιότητα, έστω και τώρα, καθώς ας μην ξεχνάμε ότι ο λογιστής αποτελεί σίγουρα έναν από τους πιο «άμεσους συνεργάτες» της πολιτείας, ειδικά την τρέχουσα περίοδο.